微笑 ▶ Smile ▶ MYG ✔

-1-

Ağır adımlarla içeri girdim. O beni seviyordu ancak sonunu çok iyi biliyordum.

Canım acıyacaktı tıpkı ilk gün ki gibi o da sevdiğini söyleyip bana sürekli sıcak gülümsemesini sunardı. Bazen sadece sevdiğini söylemek yerine gülerdi. He Ran 'da tıpkı onun gibi yapmıştı, bana sadece gülerek sevdiğini söylemişti.

Ama o da beni aldatmıştı. Sonu kötü bitecekti. Kapının önüne geldiğimde biraz duraksadım.
Onu seviyordum ancak o başkasını sevdiğini söylüyordu. Artık beni sevmiyordu.

Kilitlemiş olduğum kapıyı açtım karanlık oda kapının açılması ile aydınlanmıştı. Tüm güzelliği ile orda oturuyordu. Ona doğru adım adım ilerledim, kim bile bilirdi ki sevdiği insanın seni bir sandalyeye mahkum edeceğini.

Etrafında yavaşça yürürken arkasında durdum yavaşça ona yaklaştım. Nefesimi tam boyununa verdim. Korkuyordu, hemde hiç olmadı kadar.

Açık olan kollarına baktım üşüyordu ama o beni aldatmıştı hayatım boyunca ona değer vermeme rağmen aldatmıştı.

Sahteydi sevgisi, yalancıydı He Ran. Ona daha fazla yaklaşıp kulağının hizasına gelip konuştum;

Yalancısın He Ran .

Ellerim yavaşça bileğinde ki kalın ipleri buldu. Yavaşça gözlerini açtım. Evet şimdi tamamıyla çözmüştüm onu özgürdü artık.

Karşımda sadece titrek bir şekilde duruyordu korkuyordu benden.

Sadece sessizliğe bürünmüş olan odanın sessizliğini bozdu;

Beni lütfen rahat bırak. Seni tanımıyorum. L-

Baş parmağımı kalın pembe dudaklarına bastırdım.

Yalancısın sevgilim bana hep yalan söyledin tıpkı diğerleri gibi.

O sadece gözlerini benden çekip odayı inceledi. Bir kaç bayan fotoğraflarının bulunduğu duvara gözü takıldı. Güzel kahverengi gözleri oraya bakıyordu.

He Ran o fotoğraflara baka bilirsin artık burası seninde evin.

Korkak bir şekilde ilerledi benden kaçamazdı biliyordu. O çıplak küçük ayaklarını beyaz zeminde sürterek ilerledi. Bir fotoğrafı eline alıp uzun uzun baktı arkasını çevirdiğinde ise onu bir şiir karşılamıştı.

Biraz sesi bir şekilde okumaya başladı o kadife sesi ile;

Gözlerimde yaşlar
İçimde sevgin var
Battı karanlığa
Ölüm hayata işlemiş
Seni mutlu ederken
Mutluluğu aldı elimizden
Alıştım artık olmayan sıcaklığına
Olmadı işte
Ölüm her daim peşimizde
Saat ikiyi göstermekte
Fısıltısı her yerde
Elini uzattı bize
Tuttu ölüm elinden

Ben onun küçük bedenini izlerken kafasını kaldırıp bana baktı. Beni sorgulayan gözler ile uzun uzun bana baktı. Konuştu ilk defa onu bırakmam için yalvarmak yerine bana soru sordu;

Bunu sen mi yazdın? Sen kimsin?

Evet ben yazdım. İsmim YoonGi. He Ran ona fazla benziyorsun. Ama galiba onu senden daha çok sevdim.

Elinde ki fotoğrafa baktı.

Mi-Cha'ya değil her şeyi başlatan kişiye. Ona benziyorsun.

Yavaşça olduğu yere oturdu. Bense yanına ilerledim.

Şimdi senden bir kaç şey isteyeceğim ve bunları yapmalısın. Benimle gel.

Hala bana anlamsız bir şekilde bakıyordu onu elinden tutup odadan çıkardım. Biraz ilerledikten sonra koltukların birine oturtup eline kalem ve kalın eskimiş bir defter verdim.

Yaz bu zaman sürecinde beni nasıl tanıdığını. O güzel el yazın ile .

Tamam anlamında kafasını aşağı yukarı sallayıp defteri araladı. Bir kaç sayfa geçtikten sonra ilk boş bulduğu saman renginde ki  sayfaya yazmaya başladı.

Sonunda yazısını bitirdiğinde defteri bana uzattı. Defteri bir köşeye koyup ona sıkıca sarıldım;

Kimse böyle bir son istemez sevgilim. Kokun çok güzel.

Kafamı boyuna gömdüm kokusunu çok seviyordum. Ancak onun beni terk edip başka erkeklerle sevgili olmasına izin veremezdim.

Boyundan çekilmeden önce küçük bir öpücük verip uzaklaştım ondan.

O ise ağlıyordu.

Geldi. He Ran sonumuz geldi. Şimdi benden seni istiyor. Vermek zorundayım. Sende tıpkı onun gibi şiirleri seviyorsun. Senin için yazmış oldum şiiri biraz sesli okurmusun?

Ona elimde bulunan küçük kağıt parçasını uzattım.

Mutluluğun peşinde
Buğulu bir gece
Kayıp sevgili nerelerde
Seni benden istemekte
Kıskandı işte
Tüm sevgimizi tüketmekte
Ölümün fısıltısı peşimizde
Bizi görmekte
Seni arzuluyor
Toprağa karşıtıyor

Seni, bizi yok ediyor
Saat ikiyi gösteriyor
Ölüm çanları çalıyor
İşte bitti
Bizi saat tıkırtılarna ekledi.

Arkasına geçip sarıldım saat iki olmuştu. Cebimden çıkardığım bıçağımı boynuna hızla sürttüm.

Gözleri yavaş yavaş kapanırken ;

Ölüm senide fısıltısına kattı He Ran . Seni sık sık ziyarete geleceğim. Tıpkı diğerleri gibi.

Onu orada bırakıp kalem ve defteri aldım elime. Benim hakkımda ne yazmıştı merak ediyordum.

********

Merhaba yeniden ben  kitabın gidiş hatı felan değişti arkadaşlar 😆

Yeni bir  kitap sizileri bekliyor iyi okumalar 😍

By by 👋👋