微笑 ▶ Smile ▶ MYG ✔

-5-

~1 HAFTA SONRA ~

Ellerimi göğsümde birleştirmiş onu izliyordum. Bir haftadır onu adım adım izliyorum çünkü onun hakkında bilgiye ihtiyacım vardı. Bu güzellik hakkında bir bilgi.
Ve Hana bir hafta boyunca sürekli bu kafeye geliyordu. Burası onun favori kafesi.

Hana'yı izlerken tebessüm etmemek elimde değil. Onu düşünmek onu izlemek mutluluk veriyor. Hana'nın diğerleri gibi olmadığını düşünmeye başladım. Hana ile mutlu olacaktık.

Bulunduğum duvar dibinde ki masadan kalkıp yakınlarına oturdum. Arkadaşı ile gayet güzel bir şekilde konuşuyordu o çok sevdiğim tebessümünü yine eksik etmiyordu.

Onu kıskanıyorum hem de hiç olmadığı kadar.

Aniden çalan telefonu ile sohbetleri yarıda kesiliyor, yüz ifadesine bakılırsa bundan pek hoşlanmamış gibiydi.
Telefonu kapatıp arkadaşına yeniden dönüyorsun.

Ancak telefonuna gelen mesaj ile yeniden telefonunu eline alıyorsun.

Telefonu ekranında bir kaç birşey yaptıktan sonra kapatıyorsun ama sen, sen ağlıyorsun hayatım.Orada ne olup bittiğini öğrenmek ve sana destek çıkmak istiyorum. Biliyorum elbet yakında bu da olacak.

Arkadaşın ile kafeden hızla çıkıyorsunuz. Ben ise kısa süre sonra eve gitmek için ayaklanıyorum. Senin sevdiğin her şey hakkında bir liste çıkartıp odanı ona göre dizayn edip, seni yanıma alacağım.

Ancak kapıya doğru ilerlerken aniden üzerime dökülen kahve ile sinirlerim tepeme çıkıyor;

- Biraz dikkat etsene!!!!!

Karşıda ki bayan garson benden özür dileyip kendi çapınca eline aldığı bir kaç peçete ile gömleğimi temizlemeye çalıyordu ve nedense gömleğimin arkasından bir şey çekiştirmişti ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım.
Ama onu biraz kendimden uzaklaştırıp daha dikkatli olması için uyarıyorum.

Kafeden sinirli bir şekilde çıkıp evime gitmeye başladım. Üstün başım tamamen batmıştı dökülen kahve soğuk olduğu için yanmamıştım bu yönden şanslıydım.

Hemen eve gelip üzerimi değiştirip daha rahat bir şeyler giyiyorum.

Yatak odasından çıkıp evin kitaplarının bulunduğu odaya giriyorum. Masanın üzerinde bulunan defteri ve mavi dolma kalemi elime alıp senin hakkında ki bildiğim her şeyi aktarıyorum.
Sen benim için değerlisin Hana hiç bıkmadan sürekli tekrarlarım bu cümleyi gözlerinin içine bakarak seni seviyorum.

Beni bu düşüncelerden ayıran şey çalınan kapı oluyor yavaşça yerimden doğrulup kapıya doğru ilerliyorum. Ben kapıya ulaştığımda ısrarla her kim ise hala zile basıyordu.

Kapıyı bıkkın bir nefes verip açtığımda ise ilk önce karşımda kafası eğik bir şekilde duran kişiyi süzdüm. Kafasını kaldırdığında ilk önce tanıdık geldi,biraz düşündükten sonra aklıma gelmişti.

Şok olmuştum evimi nereden biliyordu ki bu tatlı bayan acaba aynı binada felan mı oturuyorduk. Ona anlamsız başlıklar atarken elinde ki küçük poşeti bana doğru uzatıp utangaç​ bir şekilde;

Özür dilerim...

...