Chapter 46: pangarap?
Nandito lang kami sa tapat ng bahay.
Walang sasakyan na dala si Lance. di bale konting lakad lang naman niya tapos may sasakyan na siya pauwi.
“p-pasok na ako ah” paalam ko kasi malamang twenty minutes na kami ditong nakatayo lang.
“samahan na kita” eh?
“t-teka baka kasi” waaaaaah >__<
“para hindi sila magalit sayo” natuwa ako sa sinabi niyang yun kaya hindi ko mapigiang hindi ngumiti.
“Lance okay lang. promise.” Itinaas ko pa yung kamay ko para naman maassure siya na magiging okay lang talaga ako “Umuwi ka na sainyo” dagdag ko pa habang nakalagay ang mga kamay ko sa magkabilang pisngi niya.
“sasamahan nga kita sa loob” pagpupumilit niya saka tinanggal ang kamay ko sa pisngi niya para hawakan.
Pero baka lalo naman silang magalit kay Lance?
“Lance baka lalo naman sila sayong magalit kasi---“
“di ka lang sadista pesismista ka pa” sabay binatukan pa ako! masakit ah! Psh
Hinimas ko nalang yung binatukan niya
Ikaw nga diyan ang sadista! Sinasaktan mo ako physically! Masakit eh
YOU ARE READING
SL BOOK 3: Definitely a Sadist! (FIN)
Teen Fictionsa tatlong taong nakalipas, maari nga kayang madaming nagbago? maari kayang makalimutan ang mga dating pinagsamahan? pwede din kayang nagtanim siya ng galit? o ang tanging nakalimutan lang niya ay ang dating nararamdaman? yun lang at wala ng iba
