Langit, Lupa, Impyerno

LLI: Trece

Ang muli niyang pagbabalik

-------------------------

Ang katotohanan ang siyang nakapagpapagaan kadalasan sa loob ng lahat. Ngunit sa sitwasyon ni Aya, hindi niya mawaglit sa kanyang isipan ang pangambang kanina niya pa nararamdaman sa maaaring maging bunga ng paglabas niya ng katotohanan. Matagal na siyang binabagabag ng kanyang konsensya upang isiwalat kay Darren ang katotohanang magkapatid si Chrismae at Rosario ngunit pakiramdam niya na mali ito matapos niya itong ilabas. Hindi rin mawala-wala sa kanyang isipan ang bawat katagang winika sa kanya ni Rosario.

"Asikasuhin mo na lang ang buhay mo dahil baka mamaya, ikaw na ang susunod o kaya naman isa sa mahal mo sa buhay. Hahaha."

Nakaramdam siya ng pag-alala. Hindi sa sarili niya kung hindi para kay Kiko. Paano na lamang kung tunay ang winika ni Rosario? Paano kung isa sa mahal naman niya sa buhay ang mawala? Paano kung si Kiko iyon? Napailing siya. Hindi niya kayang tanggapin ang kanina pa tumatakbo sa kanyang utak. Mas gugustuhin niyang siya na lang 'wag lang ang mahal niya.

"Aya," tawag ni Kiko sa kanya. Napabalik siya sa reyalidad at nilingon ito. Bumungad sa kanya ang maamo nitong mukha.

"Ayos ka lang ba riyan?" tanong nito sa kanya na may halong pag-alala. Tumango naman siya at ngumiti rito bilang tugon.

"Pasensya na ha? Tinutulungan ko lang si Nanay Nena na asikasuhin 'yung mga nakikiramay. 'Di ko kasi mahagilap si Darren e. Nakita mo ba siya?" Bigla siyang natigilan. Tumingin ulit siya kay Kiko saka umiling.

"H-hindi ko alam," sagot niya. Tumango naman si Kiko sa kanya at nagpaalam upang sabihin kay Aling Nena na uuwi na rin sila dahil malalim na ang gabi.

Sa pag-alis ni Kiko, hindi pa rin mawala sa isip ni Aya ang sinabi nito. Nawawala si Darren? Ibig sabihin, hindi pa ito bumabalik simula nang tumakbo ito. Nagtaka siya. Natigilan na lang siya sa kanyang pag-iisip nang tawagin siya ni Kiko dahil uuwi na sila. Tumayo siya at pumunta muna kay Aling Nena upang magpaalam at sinabing babalik naman sila kinabukasan. Nagpasalamat naman ang ginang.

"Tara na." Saka sila nagsimulang maglakad ni Kiko. Tahimik lamang silang naglalakad nang biglang hawakan ni Kiko ang kanyang kamay at hinila siya palapit.

"Masyado kang malayo. Dito ka sa tabi ko," nakangising wika sa kanya ni Kiko na ikinapula niya. Tumawa naman ng mahina ang binata at saka sila muling naglakad ng tahimik at tinahak ang madilim na daan. Walang katao-tao sapagkat malalim na ang gabi.

"ANG SARAP NG FEELING na tayong dalawa lang ang nandito sa bahay na 'to 'no? Para na tayong mag-asawa," biglang wika ni Kiko habang nakaupo sila ni Aya sa isang sofa na nasa sala. Napangiti na lang si Aya.

"Anak na lang ang kulang," pahabol ni Kiko. Binatukan naman siya ni Aya ngunit imbis na masaktan, tinawanan lang nito ang dalaga.

"Ba't namumula ka?" nakangising tanong ni Kiko kay Aya. Binatukan naman siya ulit ni Aya.

"Bwisit ka! Manahimik ka nga. Matutulog na nga ako!" wika ni Aya at saka tumayo.

"Matutulog na tayo?" pahabol na tanong ni Kiko. Sinamaan naman siya ng tingin ni Aya.

"KIKO!" sita sa kanya nito. Tinawanan lang naman niya ito.

"O, sige na. Peace na tayo! Good night, mahal ko." Saka lumapit ito at hinalikan si Aya sa labi na dapat ay mababaw lang ngunit lumalim nang lumalim.

"K-kiko," tawag ni Aya kay Kiko sa gitna ng kanilang halikan.

"Mahal mo ba ako?" tanong ni Kiko sa kanya. Ibinuka ni Aya ang kanyang labi upang sumagot ngunit agad itong inatake ni Kiko ng kanyang labi.