Thorns And Roses

TAR Special Chapter

Goodbye, Sandejas fam! See you again soon in the next Sandejas generation, Archers!♥

---

TAR Special Chapter

"BYE, Architect!" I smiled when the employees greeted me.

"Bye, ingat sa pag-uwi..." I answered.

They smiled, tumango ako nang kumaway sila sa akin at lumabas para sumakay sa sasakyan ko.

It's already three in the afternoon and I called my day quits, mamaya kasi ay aalis kami ni Thorn kasama ang pamilya para pumunta sa probinsya sa Sta. Monica.

I drove my car and listen to the soft music from the stereo. My children are already at our house at tumawag kanina si Clyte para sabihing maayos na daw ang mga damit nila kaya natawa ako.

They seemed really excited, kaninang alas-dose ang uwian niya kaya sinabing naayos na raw din niya ang damit ng kapatid niya.

I parked my car to my husband's hospital and went out. Nang makita ako ng guard ay kaagad siyang sumaludo kaya ngumiti ako at tumango sa kanya.

"Magandang hapon, Architect!" aniya.

"Good afternoon," I smiled at him.

"Nasa loob po si Doc," imporma niya at nagpasalamat ako sa kanya bago pumasok sa loob. Binati ako ng mga empleyado pagkapasok ko.

The nurses bowed their heads at ngiti ang sukli ko sa kanila sa bawat pagdaan ko.

The hospital, Valderamas owned is really a general hospital now. Napag-alaman ko rin kasi noon pa man, na itinuloy ng pamilya ko at pamilya niya ang pagpapatayo ng ospital.

Parang dati lang ay hindi ito kalaki pero ngayon...

A soft smile left my lips, hinawi ko ang itim na buhok ko at inayos ang kulay asul na dress na suot ko.

While I was walking towards the elevator, I saw a group of health care professionals talking in one side at nang makita ang isa roon ay kaagad na tumalon ang puso ko.

The Director of this hospital, my husband, Dr. Thorn Arzeus Valderama is standing proud as he talked to his co-doctors.

Bahagyang nakaharap siya sa pwesto ko kaya hindi ko maiwasang mamangha pa rin sa Thornie ko. He seemed soft and sweet at all times pero kapag nasa trabaho siya ay palagi syang seryoso.

Wearing a plain gray dress shirt with three buttons opened from the top and his lab gown, I almost cursed. He was wearing a black slacks, ang salamin niya ay naroon pa rin sa mga mata niya gaya ng nakasanayan ang ang magulong buhok ay mas lalong nagpadagdag sa super ka-gwapuhan niya.

Marahan akong naglakad palapit, I saw how his colleagues took a glance at me, nakita ko ring nagsalubong ang kilay ni Dra. Lim nang makita ako pero hindi ko siya binigyan ng kahit ano mang reaksyon.

"When I get back, I'll schedule a meeting to talk about the patient's situation," ani Thorn sa malamig na tono.

Bigla akong nahiya.

Isn't it appropriate to go there? Mukhang may importanteng pinag-uusapan?

Maybe I should wait on his office?

Aatras na sana ako roon kahit nakita na ako ng mga kasama niya pero natigil ako sa isang boses.

"Reyna ko," mabilis akong napaayos ng tayo, nang lumingon ako ay nakita kong nakakunot ang noo ni Thorn habang nakatingin sa akin.

"Where are you going?" He asked me at napakurap ako roon. "Come here, baby..."

Lumapit ako roon, tahimik naman ang mga kasama niya habang palapit ako at kaagad na inabot ni Thorn ang braso ko at marahan akong inilapit sa kanya.