Sonsuz Barış - SOHREN (KİTAP OLDU)(Wattys 2018 Gizli Cevherler Kazananı)

''Si'nin hastalığı'' Bölüm 1

      Sohren kalıntıları arasında dolaşırken kral mezarının üstünde bir bulmacaya rastladım. Çocukken annem tarafından, zekamı geliştireceğine inandığı bulmaca saçmalığına maruz kalmıştım. Şekiller ve mantık tıpkı çocukluğumda ki bulmacalara benziyordu. Destana göre kral, ölmeden önce Sohren halkına yeraltı şehri inşa ettirir ve bütün hazinesini oraya saklar. Halk arasında geçen bir rivayete göre ise kral, bir tablet sayesinde düşünce okuma gibi bir çok yeteneğe sahip olur. Söylentiler doğru olabilir miydi? Sırrı çözülemeyen bu mezarlığın gerçek bir sırrı olabilir miydi? Yolculuğumun son günlerinde bu sorular aklımı oldukça kurcalamakta idi...

     Mezarın üstündeki şekillere dalmışken, toplantı başkanı Neil'ın boğuk ve bir o kadar korkutucu olan ses tonu ile kendime geldim. 

''Kral Luckteng, mezarını yaptırmak istememiş fakat kraliyet geleneklerinden dolayı bu işten kaçamamış Bay Sillcat.'' 

''Başkan Neil. Si, sadece Si demeniz yeterli.''

      Bir kral neden mezar yaptırmak istemez acaba? Krallar günümüze hep şatafatlı mezarlar ve hikayeler ile gelmişti, ama Luckteng neden istememişti? Başkan Neil uzun boyluydu ve ciddi derecede siyah rengini benimsemiş bir tene sahipti. Heybetli duruşu, ses tonuna da yansımıştı. Derin bilgilere sahip olan başkan, ayaklı ansiklopedi gibiydi. Luckteng ile ilgili bu şaşırtıcı bilgiyi duyduktan sonra, içimde Luckteng ile ilgili detaylara ulaşmam gerektiği hissi oluşmuştu.

''Başkan Neil affedersiniz, sormam gereken bir soru var.''

''Tabii sorabilirsin Sillcat bekliyorum.''

''Kral Luckteng neden bir mezar istememişti?''

     Aslında mezar istememesinin bir çok nedeni olabilirdi. Ama aklımdaki taciz sesleri çok başka sesleniyordu.

''Bay Sillcat, bir inanışa göre mezar istemeyen kral ölmeyeceğine inanırmış. Bu konu lanetli bir konudur Bay Sillcat, üstüne gitmemeniz sağlığınız açısından olumlu olacaktır.''

Tehditkar bir tavırla sorumu cevaplayan Neil'ın gözlerinde tedirginlik vardı. Korkar gibiydi... Belki konudan, belki de benim hakkımdaki uyarılarından. Ama sağlığım açısından olumsuz olması beni bu konudaki merakımdan alıkoyacak kadar caydırıcı bir detay değildi. Yolculuk devam ederken ekip olarak yorulmuştuk fakat Neil hiç yorulmamışa benziyordu. Sanki içinde, Everest'e çıkıp inebilecek bir enerji muhafaza ediyordu. Ekip olarak kastettiğim topluluk, dünyanın dört bir yanından özel çekiliş ve davetiye ile bir araya gelmiş insanlardan oluşuyordu. Her kişi farklı bilim dallarına mensuptu. Konakladığımız yerde her iki kişiye bir oda düşmekteydi. Ben Türk bir arkeologla odamı paylaşmaktaydım. Garip biriydi ama aynı zamanda zararsız görünüyordu. 

    Olayların başına gidelim... 3 hafta önce...