Chapter 17

23 0 0
                                    

ตอนที่ฉีซิ่วหยวนเข้าไปในห้องผู้ป่วยของเซียวหลี่คน 5-6 คนที่กำลังคุยกันอยู่ก็พลันหุบปากฉับสายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ช่อดอกไม้ในมือเขา

"นี่มัน..."

พอมองพวกเขาเหล่านั้นแล้วฉีซิ่วหยวนก็อดที่จะเอ่ยปากอธิบายไม่ได้

"ไม่ใช่ว่าคุณหมอบอกว่าคุณโดนวางยาหรอกเหรอ?แล้วสองสามวันนี้คุณต้องทานแต่อาหารที่โรงพยาบาลเตรียมไว้ให้ผมก็เลยไม่ได้ซื้ออาหารมาด้วยน่ะสิ...."

ใบหน้าของสมาชิกแก๊งที่พากันซื้ออาหารมาถึงกับงอง้ำด้วยความไม่พอใจ

"คุณรู้ได้ยังไงว่าผมรักษาตัวอยู่ที่นี่?"

เซียวหลี่ถลึงตาจ้องฉีซิ่วหยวน

ฉีซิ่วหยวนนิ่งเงียบด้วยความงุนงงอยู่สักครู่ถึงได้เข้าใจความหมายในสายตานั้น เขาจึงระบายยิ้มเต็มหน้าก่อนตอบ

"แน่นอนว่าต้องมีคนบอกผมมาน่ะสิ"

หลังจากกล่าวจบเขาก็เดินไปวางช่อดอกไม้ไว้บนโต๊ะข้างเตียง

"อาจารย์ฉินคุณนี่โรแมนติกจังนะ!"

จู่ๆฮั่นเจี่ยก็พูดขึ้น

"แต่คุณดูเกรงใจขนาดนี้ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรให้เซียวหลี่รับใช้เหรอครับ?"

ฉีซิ่วหยวนไม่แม้แต่จะหันไปมองเขา

"ผมแซ่ฉี"

"อย่ามาหลอกกันเลยน่า คุณแซ่ฉินเป็นฉินผู้เหี้ยมโหดไม่ใช่เหรอ?[1]"

ฮั่นเจี่ยยิ้มหยันก่อนจะอ้าปากหัวเราะร่วน

เหล่าสมาชิกแก๊งค์ที่ได้ยินก็พลอยหัวเราะร่วมจนเสียงดังลั่นห้อง

"พอได้แล้ว ไปทำสิ่งที่ต้องทำเถอะเดี๋ยวฉันจะคุยกับอาจารย์ฉีสักหน่อย"

พอเซียวหลี่เอ่ยปาก เหล่าสมาชิกแก๊งค์ก็เข้ามากล่าวลาทีละคนแล้วเดินจากไปคนสุดท้ายที่เดินออกจากห้องก็คือฮั่นเจี่ย ก่อนเดินออกไปก็ยังหันมามองฉีซิ่วหยวนด้วยสายตาสื่อความนัยจากนั้นจึงค่อยเดินออกจากห้องอย่างไม่รีบร้อนใดๆ

[นิยายจีนแปลไทย] Lawless GangsterWhere stories live. Discover now