YAN KARAKTER | Texting

Yan Karakter -18-

Fotoğrafta Duru, Ulaş ve Asena var.

Perdenin Ardındakiler - Beni Kendinden Kurtar

İyi okumalar...

Duru

"Anne, ben çıkıyorum!"

Annemin adımları mutfaktan kapının önüne geldiğinde bulaşık yıkadığı için ıslak olan ellerini üstündekiyle kuruladı ve konuştu. "Ne zaman döneceksin?"

"Elimden geldiğince erken dönmeye çalışırım."

"Elinden geldiğince erken dönüp dönmeyeceğini sormadım, Duru. Net bir cevap istedim."

Annemin çökmüş gözaltlarına ve tüm bedenini sarmış huzursuzluğuna baktım kısa bir süre. Diken üstündeydi, bu yüzden onun işini zorlaştıracak bir şey yapmak istememiştim. Montumu giyerken konuştum.

"En fazla üç saat." derken bir yandan da göz ucuyla yüzünü inceliyordum. Başını onaylarcasına sallayıp harçlık vermeyi teklif etti. Paramın olduğunu söyleyip reddettiğimde kapıyı açmıştım. Annem, mutfağa geri dönerken arkasından bağırdım.

"Bir şey olursa ararsın!"

"Tamam!" diye bağırıp omzunun üstünden bana baktı ve kısık tuttuğu sesiyle "İyi eğlenceler." dedi. Gülümseyip kapıdan çıktım ve otobüs durağına doğru hızlı adımlarla yürüdüm. Kulaklıklarımı takmıştım, kulağımda hoş bir şarkıyla otobüsü bekliyordum. 10 dakikaya yakın bekledikten sonra otobüs geldiğinde binip kartımı girişteki cihaza okuttum. Boş yer olmadığı için ayakta yaptığım yolculuğum neyse ki çok uzun sürmemişti. 

Otobüsten indiğimde etrafıma bakına bakına yürüyordum. Ulaş nerede buluşacağımızı söylemişti ve tarif de etmişti ancak ilk kez gideceğim için kaybolma ihtimalim yüksekti. Öyle çok gezmezdim, özellikle topluma açık alanlara gitmeyi sevmezdim. Yalnız başıma bir kafede oturmak çok canımı sıkardı bu yüzden genelde parklara giderdim, uzun uzun yürürdüm. 

Müziğin de etkisiyle düşüncelerime dalmış bir şekilde yürürken arkadan birinin elini gözlerime kapatmasıyla korkuyla yerimde sıçramıştım. Refleks olarak elim, gözümün üstündeki ele giderken konuştu.

"Özür dilerim, özür dilerim." diyerek elini çekti ve beni omuzlarımdan tutup kendisine çevirdi. "Korkacağını tahmin edememiştim. İyi misin?"

Bu kadar hızlı bir karşılaşma yaşamayı beklemiyordum bu yüzden sessizliğim birkaç saniye daha sürmüştü. Kulaklıklarımı çıkarıp kafamı anlamsızca salladım. "İyiyim." diye mırıldanmıştım bir süre sonra. Ulaş'ın yüzündeki rahatlama net bir şekilde görülürken ellerini omuzlarımdan çekti.

"Akıl edemedim işte, kusura bakma."

'Önemi yok' dercesine gülümsedim ve gözlerimi etrafta gezdirdim. "Asena sonradan gelecek sanırım?"

"Evet, yoldaydı o da. Gelir birazdan. Gel, biz geçelim içeriye."

Ulaş'ın önceden gelmesi iyi olmuştu. Asena'yla birlikte gelirler diye düşünmüştüm ve cidden nerede buluşacağımızı ararken kaybolmaktan korkuyordum. Üstümde biraz gerginlik de vardı. Asena'yı tanımıyordum ancak iyi bir gözlemciydim. Kötü biri değildi zaten gerginliğim de onunla alakalı değildi.

Kendimi tanıtmak konusunda iyi değildim. Asena'nın beni yanlış tanımasından ve hoşlanmayacağı biri izlenimi vermekten korkuyordum. Etrafımdaki çoğu insandan soğuk göründüğümü duyardım. Bu ne kadar doğruydu bilemiyordum. İyi bir gözlemciydim ama kendimi dışarıdan izleme fırsatı bulamamıştım hiç.