ពេលវេលាកាន់តែកន្លងផុតទៅជាច្រើនថ្ងៃ ពិធីរៀបមង្គលការកូនកម្លោះកូនក្រមុំដែលជាគូដដែលក៏បានចាប់ផ្ដើមឡើងនាពេលល្ងាច ។ យប់យន់រាត្រីស្ងាត់ ដោយសារតែអស់កម្លាំងថេយ៍ក៏ឡើងទៅគេង ។
« គេង?? » ជុងហ្គុកដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់ទម្លាក់ខ្លួនគេងក្បែរសកដៃទៅអោបចង្កេះរបស់ថេយ៍ ងើយកលើកចិញ្ចើមសួរថេយ៍ ថេយ៍ក៏ងក់ក្បាល យ៉ា!!មិនអោយគេងទេ ត្រូវផ្សំដំណេកសិន កុំអោយខុសតំណម ។
ដៃមឹកលើកទេទាញសំយេសខ្សែអាវចុះមកខាងក្រោម ថេយ៍លើកដៃទៅឃាត់ងាកមកសម្លឹងនាយបំណងចង់ឃាត់ ។
« អូនគេងស្ងៀមៗទៅ បងធ្វើតែបងទេ ជុប* » នាយលោរបបូរមាត់ទៅថើបថ្ពាល់ក្រពុំនោះមួយដង្ហើម ថេយ៍ក៏ក្រវីក្បាល ។
« តែមួយក៏បាន »
« អស់កម្លាំង »
« ធ្វើហើយមានកម្លាំងហើយ »
« ឡប់សតិ » ថេយ៍បន្លឺឡើងខណៈថ្ពាល់ទាំងគូកំពុងតែក្រហមព្រៀងៗ ។
បាតដៃក្ដៅគគុកលូកចូលក្នុងភួយត្រដុសអង្អែលសាច់ភ្លៅរបស់ថេយ៍ចុះឡើង ខ្សែអាវចាប់ផ្ដើមខិតចុះក្រោមបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់នាយបន្លំសម្រូតចោលបានសម្រេច ។
« បងស្រលាញ់អូន ចន ថេយ៉ុង » បបូរមាត់បន្ទាបចុះបន្តិចម្ដងៗកម្រើកតិចៗលើបបូរមាត់ផ្កាឈូកស្ដើងរបស់ថេយ៍ រាងកាយក៏ប្រែជាទ្រោពលើគេ នាយក្រលាសភួយចេញមុននឹងដកឃ្លាពីគេចាត់ការអាវសាច់ក្រណាត់របស់ថេយ៍ចោល ។
[ S K I P ]
« ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗៗៗ* អស៎ ថេយ៍ អ្ហា...... ស្រួលណាស់ » ជុងហ្គុកងើយកថ្ងូរឡើងខណៈដែលភាពរឹងមាំត្រូវថេយ៍គ្រប់គ្រងអុកចង្កេះដោយមានកម្លាំងជំនួយពីដៃមាំរបស់នាយបន្ថែម ។
ថេយ៍លើកដៃស្រឡូនទាំងគូច្រត់ពោះនាយដកដង្ហើមឡើងមកខំសម្រួល ព្រោះតែមិនត្រូវនាយដោះលែងហើយថែមទាំងអោយមកនៅខាងលើទៀត ។
« អាស៎..... ដកដៃចេញ » ថេយ៍បេះដៃដ៏សែនរវាមរបស់ជុងហ្គុកដែលកំពុងតែច្របាច់សាច់គូ*ទ្រលុកទ្រលុងលេងដូចច្របាច់ប៉េតប៉ោងនោះចេញ ជុងហ្គុកងើបសម្រូតខ្លួនអង្គុយលើពូកដោយមានថេយ៍នៅអង្គុយច្រកគាវពីលើ ។
आप पढ़ रहे हैं
សំណងស្នេហ៍ ( ចប់ )
रोमांस_ត្រឹមជាកូនក្មេងមិនដឹងអី ចូលចិត្តលេងសើច តែត្រូវធ្លាក់ក្នុងគុំនុំសងសឹក ការស្អប់ខ្ពើម ក្នុងក្រសែភ្នែកគេទៅវិញ _ស្រឡាញ់ប្រែជាស្អប់ «ថេយ៍ថេយ៍អោយគុកគីណា..» _ការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់គេ ធ្វើអោយអតីតកាលដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តផ្ទុះឡើងម្តងទៀត #ហេតុអីទុកគេចោល #ដរាប...
