One Of My Poisons (Bodyguard Series #1)

CHAPTER 14: Father's Love

My childhood is my worst nightmare. I was unable to defend myself. I am scared to defend myself.

Gabing-gabi ay tumatalon ako sa kama habang winawagayway ang wand ni Fairy god mother at nakahawak sa kumot na isinukbit ko sa balikat para gawing pakpak para kunwari ay lumilipad ako. This is my everyday routine for wishing. I'm trying to wake-up the magic upon this wand.

Ngumiti ako. 'For sure, this wand can make my wishes come true.' Aniko sa sarili pero napawi agad ang ngiti ko at tumingin sa taas, iniimgine na ang tinitignan kong bubong ay ang mga bituwin na kumikislap sa kalangitan. Dahan-dahan kung binaba ang laroan ko at lumuhod, hindi iniinda ang malaking sugat ko roon.

"Papa Jesus, a-are you there?" Tumigil ako ng ilang segundo para makarinig ng boses, pero wala. "Papa Jesus, i just want to share my notebook to you," Nilabas ko ang kulay pink na notebook sa ilalim ng kama. "T-this is my diary. I will r-read what happened k-kanina," I said as the tears twinkled into my eyes, it's like a faucet. That can never turn off.

My heart starting to pound so fast.

"Hayop ka!"

I heard a voice echoed until to our second floor hallway. I tip toe and trying to sneak towards our grand stairs. Nagsqaut ako para hindi makita nino man at naglakad ako ng wala tsinelas papunta sa opisina ni Daddy kung saan nagmumula ang sigawan. Ilang hakbang lang ay nakarinig nanaman ako ng isang malakas na tawa, animo'y isang demonyo.

"Jayce, easy ka lang. Hindi kita minamadali, Pare ko."

I can't see the man who's talking to my Daddy, but i know who is that already. Sa ilang linggo niya akong hinihiram kay Daddy, alam ko na ang boses niya.

"Manahimik ka!" Sigaw ulit ni
Daddy. Mas lalo pang kumunot ang noo ko nang bigla nalang silang natahimik. Nanlaki ang mata ko at tumaas ang balahibo nang may narinig na akong tunog ng malutong na sapatos. Agad ako nagtago sa isang malaking halaman malapit lang sa pinto ng opisina ni Daddy. At may lumabas nga. Yung payat na kaibigan ni Daddy.

Dirediretso sana siyang maglalakad palabas ng bulwagan ngunit natigilan siya nang narinig ang palo ko sa lamok na nasa aking braso. Mabilis akong napatutop at nahigit ang hininga, mas lalo kong isiniksik ang sarili ko sa hindi gaanong kalakihang halaman.

Bumaling siya sa likod niya kung saan ako, saka tumaas ang dalawang kilay niya. Mariin akong napapikit at ni kahit ang paghinga ay tila nakalimutan ko na para lang wala akong malikhang tunog. Mga ilang segundo pa ay narinig ko na lang ang tunog ng papalayong sapatos niyang nakakataas balahibo.

Dahan-dahan kong binuksan ang mata ko, napaupo ako dahil sa panghihina at panginginig ng tuhod na parang eto rin ay natakot. Ilang minuto ang tumagal bago lumabas si Daddy sa opisina niya. Tatawagin ko sana siya ngunit walang lingon-lingon na umalis siya sa bahay sakay ng aston martin niya.

Napabuntong hininga ako at mariin na kinagat ang labi at iniiwasang tumulo ang ika-dalawang po't labing isang luha ko ngayong araw.

Tinabi ko ang isang paboritong thinker bell barbie na regalo ni Daddy sa akin noong 6 years old pa ako. I should not play this dolls and bears but i can't. This is my friends and family whenever daddy's friend beaten me up again. They are here when no ones wants to listen to me. So i don't care if i am a big girl now, at least there's many stuff toys that willing to listen to my secrets.

Balot na balot ako at nakayakap ang isang braso ko sa katawan habang ang isa naman ay may hawak na tasang kape, sumimsim ako roon. Nakatingala ako sa mapanglaw na buwan at mag-isang inaangkin ang kadiliman habang ang kadiliman naman ay hinahagkan ang kapayapaan ng paligid. Kung dati ay natutuwa ako sa buwan dahil sa pagkaparehas ng kahulugan ng pangalan ko, ngunit ngayon ay hindi na. Natatakot na ako sa buwan dahil sa walang hangganan nitong nasa kadiliman, lalo na't mag isa kalang.