Aşk, nefret ve intikam hırsıyla dolu kalplerde yer edebilir miydi?
İskoçya ve İngiltere arasında yaşanan en kanlı savaşın ardından bir anlaşma yapıldı. Genç bir kadın kurban seçildi ve zalim düşmanın ellerine bırakıldı.
***
Kollarından sıkıca tuttuğ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
AŞKTA VE SAVAŞTA 10. BÖLÜM
Duyduğu kapı sesiyle gözlerini Roxana'dan ayırıp gelenin kim olduğuna baktı. Yaşlı kadını ve arkasından gelen David'i görünce ayaklanmıştı. Gözleri kadının elindeki tepsiden askere kaydığında yaptığı ufak harekete karşılık çıkmasını söylemişti. Yaşlı kadın yemek yapmak için gittiğinde arkasından gidip kontrol etmesini, herhangi bir şüpheli hareketini kendisine bildirmesini istemişti fakat hiçbir sorun olmadığını anlamıştı.
Gönül rahatlığıyla kadının elindeki yemekleri aldığında bunları Roxana'ya nasıl yedireceğini düşündü. Yaşlı kadına çıkmasını işaret ettiğinde sessiz itaatiyle dikkatini yemeklere verdi yeniden.
Yatağın ayak ucuna bıraktığı tepsiyle hareketsizce yatan kadına yaklaştığında uzun zaman sonra yorgunluğunu az da olsa atmış olmasını dileyerek uyandırmaya çalıştı.
Ellerini güzel yüzünde narince gezdirirken seslenmeyi ihmal etmiyordu. "Roxana, uyan güzelim." Göz kapaklarındaki ufak, titrek hareketlerden sonra mavi gözleri göründüğünde vücudundaki rahatlama Lachlan'ı bile şaşırttı. Saatlerdir uyanmasını bekliyor, gözlerini görmek, sesini duymak için sabırsızlanıyordu.
"Su." Zorlukla duyduğu pürüzlü sesle tepsideki bakır kadehe uzandı. Başını hafifçe kaldırıp göğsüne yasladı. Kadehi kurumuş dudaklarına değdirdiğinde birkaç yudumdan sonra daha fazla içememiş, kendini geri çekmişti. Kadehi tepsiye bırakırken gözlerini kadının gözlerinden bir an olsun ayırmadan konuştu.
"İyi misin?"
Roxana yüzünde dikkatle gezinen koyu yeşil gözlere baktı. Kollarında, hatta neredeyse kucağında olduğu adamın ilgisi ona iyi gelmişti.
Zor duyulan sesiyle "İyiyim." dese de yüzü oldukça solgundu. Nerde olduğunu anlamak ister gibi gözleri odada gezinirken Lachlan'ın sesini duydu. "Köydeyiz."
Roxana gözlerini yeniden adama çevirdiğinde sessiz kaldı. Neler olduğunu bile düşünemeyecek kadar bitkin hissediyordu.
"Yemek yemen gerekiyor."
Lachlan başının altındaki sert yastığa uzandığında yakınlığı yüzünden nefesini tuttu. Neredeyse kucağındayken şimdi de boynuna gömülen yüzüyle öylece durmuştu.
Kokusunun kaynağına yakın duran yüzü aldığı kokuyla gevşedi ağır ağır. Yastığı arkasına bırakıp sırtını yavaşça yasladığında alıştığı erkeksi kokudan uzaklaşmak içine buruk bir his yaymıştı. Kollarında olmak Roxana'yı çok daha iyi hissettiriyor olsa da kabullenmek istemiyordu.
Yatağın ayak ucuna uzandığını fark ettiğinde tepsiyi ilk kez gördü o an. İçindeki yemeklerle karnındaki büyük boşluk daha da hissedilir olmuştu. Bacaklarının üzerine konan tepsiye attığı kısa bakışın ardından Lachlan'a çevirdi gözlerini.
