Aşk, nefret ve intikam hırsıyla dolu kalplerde yer edebilir miydi?
İskoçya ve İngiltere arasında yaşanan en kanlı savaşın ardından bir anlaşma yapıldı. Genç bir kadın kurban seçildi ve zalim düşmanın ellerine bırakıldı.
***
Kollarından sıkıca tuttuğ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
AŞKTA VE SAVAŞTA 14. BÖLÜM
Askerin kolundaki yarayı suyla temizledikten sonra elbisesinin eteğini yırttı ve bir parçasını yaraya sıkıca sardı.
"Dayan biraz." diyebildi yalnızca askerin omzuna şefkatle dokunurken. Tanrıya şükür ki ağır yaralı olan yoktu ama kalan iki günlük yolu askerler hasta düşmeden gitmeleri için Tanrıya dua etti.
Ayaklanıp meydanda gözlerini gezdirdiğinde komutanla göz göze geldi. Kısa bir an sonra Roxana bakışlarını kaçırdığında komutanın ilgilendiği askerin yarasının göğsünde olduğunu gördü.
Ağır adımlarla yanlarına vardığında çömeldi. "Yarası derin mi?" diye sorduğunda İngiliz askerinin göğsüne bakıyordu.
"Hayır Leydim. Ama kanaması durmuyor." Gözlerini derin bir hüzün çöktü. Şuuru yerinde olmayan askerin solgun yüzüne baktı.
"Kaleye daha hızlı gidemez miyiz? Yaralıların durumu kötüleşmeden..."
Kısa bir an göz göze kaldılar. Ve konuştu Roxana. "Yaralıları arabalara bindirelim, ben de Denise de at sırtında yolculuk yapabiliriz. Ve elçiler de..."
"Leydim sizin-"
"Hayır, lordunun müstakbel eşi olarak emrediyorum!"
Komutan gözlerindeki derin saygıyla çaresizce başını salladı. Yaralılar dikkatli bir şekilde arabalara taşındı ve arabalar yeniden yola koyuldu.
***
Çok kısa molalarla geçen iki günlük yolculuk sonunda bittiğinde Roxana artık Lachlan'a ait topraklardaydı.
Derin bir nefes alıp uçsuz bucaksız görünen yeşilliklere baktı. At sırtında yaptığı yolculuk bedeninde büyük bir ağrıya sebep olsa da sızlanmaya hakkı yoktu.
Yaralıların durumu kötüye gitmese de herhangi bir iyileşme de olmamıştı. Aklı sürekli onlarla meşgul olduğu için Lachlan ile karşılaşma anını düşünmekten bir şekilde kaçmayı başarıyordu ama sonunda o gün gelip çatmıştı.
Kaçışı yoktu artık!
Derin bir nefes alıp yanında at süren Denise'ye baktı. "İyi misin?" Sesindeki ilgi kadını gülümsetti.
"İyiyim leydim. Beni merak etmeyin."
Roxana kadına minnetle baktı. Gözleri hemen yanında giden at arabalarına kaydığında içindeki askerlere hüzünle baktı.
"İyi olacaklar leydim."
Komutan atını yavaşlatıp yanına geldiğinde Denise saygıyla geride kaldı.
"Umarım."
Uzakta surları görünen Kaleye baktı. İhtişamı göz dolduruyordu. Roxana orada Lachlan'ın olduğunu düşündüğünde ürperdi.
