The Witch's Fairy Tale

Witch 18

Copyright © DianaAranda

-I'm a Mess-

"Zoey, alam kong uncomfortable ka kay Irene but..can you give her a chance? Okay naman sya eh. We're friends and..okay na kami. Nagkausap na kami and I clearly point to her na ikaw na ang gusto ko. And I have no plans of ruining my relationship with you." tiningnan ko si Chase habang pinaglalaruan ang mga daliri ko. I want to believe in him. Mahal ko sya. I have always known na mahal ko sya. Im just too denial na aminin yun sa sarili ko. And now that he's already mine, bakit hindi pa din ako masaya? Is it because Irene threatened me? Is it because alam ko na any moment, may possibility na bumalik si Chase kay Irene? I saw them grow with their love. Ang tagal na din ng pinagsamahan nila. Ni hindi ko nagawang tibagin yun. And now, Chase is with me. Everything is sooo sudden. Did I missed something? Meron ba akong di alam? And Irene, that scheming biatch. I have Chase now. Nung pinakawalan nya, pinulot ko. Ngayong hawak ko na, gusto nyang bitawan ko? No way in hell. Hindi ko bibitawan si Chase unless he tells me to.

"Hey, still with me?" tanong ni Chase sakin. Nginitian ko sya. "Bitawan mo nga kamay ko! Di ako makagawa ng assignment!" kinuha ko kamay ko sa kanya pero agad din nyang binawi. "I like holding you're hand." Everytime napapatingin ako sa mga mata nya, I always find myself getting drowned and the more I look into it, the more I sink. This is dangerous. This feeling is dangerous. But I dont want to lose him. Kahit anong mangyari, hindi ko sya bibitawan. Hinding hindi.

"Gusto ko din Chase. Pero di ako makagawa ng assignment!" I kiss him on his cheeks and he smiled at me. Gosh. I would trade anything just to see him smile like this to me every damn day.

"Fine. You win! But after this, you have to cuddle with me." he kissed me on my left cheek. Tumayo sya at dumeretso sa kusina. Unti unti ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Damn it Zoey! Bakit ka naiyak? Hindi pa sya nawawala okay? Hindi pa sya naagaw! But the mere thought of it breaks my heart. Hindi ko ata kaya. Kung noon, sinukuan at pinilit kong kalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya, ngayon mahirap na atang gawin yun. Di ko na ata magagawa yun. Wala ng paraan para makaahon mula sa pagkalunod ko. Wala na.

"F*ck Zoey! Why are you crying?" hinigit nya ako at pinatayo. He made me face him. Hindi nya dapat nakita ang pag-iyak ko. "What's the problem Zoey? C'mon tell me." Pinunasan nya ang mga luha ko. Sinaulo ko ang mukha nya. Ayokong makalimutan sya. Natatakot ako.

"Are you not feeling well?" dalian akong umiling. "Then why are you crying?" medyo inis na din ang tono ng boses nya. Huminga ako ng malalim at pinunasan ang huling batch ng luha sa mga mata ko. "Wala to. May naalala lang akong malungkot." pagrarason ko. Babalik na sana ako sa pag upo ng higitin nya ako sa wrist. "Hindi ka iiyak ng wala lang Zoey. Tell me." He's really persistent. Pag nalaman nya ang dahilan ng pag-iyak ko, tatawanan lang ako ni Chase. I know him too well. I know him too good.

"Wag na. Tatawanan mo lang ako." iniwas ko ang tingin ko sa kanya but he still insisted na harapin ko sya. "Hindi kita titigilan hanggat di ka naimik." pagbabanta pa nya.

Ang totoo, nahihiya akong sabihin sa kanya ang rason ko. Ang childish masyado. Para akong bata na aagawan pa lang ng lolipop. But the truth is, natatakot lang talaga ako. I would wake up everyday natatakot na baka pag gising ko, di na sya akin. Chase turned me into a witch but he also has the power to make me a princess. Paranoid lang siguro ako.