Witch 20 (Final Chapter)

465 6 1
                                    

Copyright © DianaAranda

Witch 20 (Final Chapter)

-Ending-

"Zoey!" dinig kong tinawag nya ako pero wala akong lakas ng loob pang humarap sa kanya.

I ditch the conversation because I'm too fed up. Kapag nakikita ko ang mukha nya, mas lalo kong naaalala kung gaano ako kasama, kung gaano ko sya pinahirapan, kung gaano ko sya nasaktan.

"Rank, car keys." taka nya akong tiningnan. "Rank! I said keys!" Ai was with him. Before I even came, I think they are having a really nice conversation. But I have no time feeling guilty about it. I have to run away before I self destruct in here.

"I'll drive you." matigas na sabi ni Rank. Hawak na nya ang susi na kinuha nya sa bulsa. Inagaw ko iyon. "Don't you dare follow me!" banta ko.

Agad kong pinindot ang car keys at hinanap ang sasakyan ni Rank. I frustratedly drove it to some place I really feel like going.

Bigla akong napapreno ng may sasakyang humarang sa daanan ko. Bahagya ko munang kinalma ang sarili ko. Geez! I could have died!

Pabagsak kong sinaraduhan ang pinto ng sasakyan at inis na kinatok ang driver ng super tinted na sasakyang ito.

Binuksan nya at ito at nabigla ako ng makita si Chase. "Chase." I said. Medyo galit ang aura nya ngayon. His eyebrows are twitched, his eyes are cold, he's not even smilling like the way I remember him. But he's still handsome.

"Zoey, lets talk." the tone in his voice seems serious. He always has been that way.

Maglalakad na sana ako pabalik ng sasakyan ko. "What? Tatakbo ka na naman?" humarap ako sa kanya at tiningnan ang expression nya. Still the same.

"Chase tama na. We'll only end up hurting each other." Pagod na akong magsalita. Pagod na akong mag isip at umintindi. Napapagod na ako sa lahat ng bagay.

"Then damn it Zoey! Hayaan ng masaktan! I was not supposed to follow you but here I am! Tang ina Zoey, ilang taon akong magpakatanga sayo. Siguro naman, hindi kalabisan na hanggang sa dulo magpakatanga pa din ako diba?"

Pinikit ko ang mga mata ko at huminga ng malalim. Maybe, I really have to talk to him.

"Chase....thank you." his expression softened nung marinig nya ako. "Thank you for everything. Hindi ko na iisa isahin lahat kasi Im sure na mas marami ka pang nagawa na sacrifices kesa sakin. The only thing I would like to mention in line with my thank you is...thank you for loving me. I didnt know anything about how you felt during all those years but still, thank you. Thank you Chase." I am surprised to know na ngayong gusto kong umiyak, di na ako makaiyak. Siguro , naubos na nga talaga ang lahat ng luha ko sa katawan nitong mga nakaraang araw. Napagod na din siguro ang mata ko kakaiyak.

"Zo-"

"Shhhh. Let me talk first. This is the only time I'll tell you this." naglakad ako papalapit sa kanya.

"Sorry for everything. Wala akong karapatan na humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko sayo. Nasaktan ako but I didnt know you were hurting more than I am. Im sorry for all those pains, for all the years, for making you feel alone, for being selfish. Sorry. Chase, I still love you. That's a fact. At hindi ko itatanggi sayo yun. Eight years...akala ko sapat na ang eight years. Hindi pala. Akala ko, nakalimutan na kita. Hindi pala. I cant go back in time. I cant tell myself to stop being a brat and fight for you. I cant tell myself to understand and listen to you because its done. Tapos na. Nangyari na. Nasaktan na tayo. And we were hurt more than we are supposed to be hurt. I dont deserve you Chase. I dont deserve your love. You deserve someone who will be with you and make you feel loved. I cant give it to you."

The Witch's Fairy TaleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon