Mahal Kita, Pero... [BoyxBoy]

CHAPTER EIGHT: All For You

CHAPTER EIGHT

All For You

HINDI mawala-wala sa isip ko ang pagyakap sa akin ni Percy—este Pero noong nakaraang araw. Dahil ayokong mawala iyon sa aking gunita, sa mismong araw ding iyon ay iginuhit ko ang eksenang iyon sa aking secret story book. It was really nice to see it visually.

Wala naman talagang tahing kuwento ang story book na ito. Basta may maisip lang akong eksena tungkol sa aming dalawa ni Pero, ay ayos na. Free-flowing. Walang rules. Walang restrictions. Walang inhibitions.

Paulit-ulit kong binabasa ang eksenang ito sa story book ko. Kahit sa bawat gabi na halos magkausap kaming dalawa sa cellphone ay nakatuon din ang pansin ko doon. Hindi ko alam pero parang naguguwapuhan ako sa pagkaka-drawing ko kay Percy sa aking story book.

I must admit. Talagang tinamaan na ako kay Percy. Mahal ko na nga talaga ito.

Another night came. May mga panahong ito ang tumatawag sa akin. Minsan naman ay ako.            

Nang mahawakan ko ang cellphone ko ay tatawagan ko na si Pero, nang biglang nakatanggap ako ng text message. It was from my Tita Diella.

Mikmik! Hindi mo naman ipinasa sa akin noong nakaraan ang consent paper mo. Sayang ang chance!

Napangiwi ako. Oo nga. Nawala na sa isip ko ang International Arts Festival. Siyempre, si Pero ang dahilan niyon. Ayos lang naman sa akin. Marami pa akong masasalihang mga ganoong contest.

Sorry, Tita Diella. Sa ibang contest na lang ako sasali. Sobrang busy lang sa school recently.

Agad kong ipinadala iyon kay Tita. After a few moments, na-receive ko naman ang reply nito.

Ok. How about next week? Global Arts Contest sa SM Aura. Kahit wala nang consent letter. Ako na ang susundo sa iyo para wala ka nang kawala. Sayang ang talent mo kung hindi mo ipapakita ito sa mundo.

"Okay na kasi sa akin ang pagdo-drawing sa secret story book ko, Tita." bulong ko sa harap ng cellphone ko.

Hindi ko na ni-reply-an si Tita Diella. Basta, ang gusto ko lang ngayon ay mapuno ang story book ko. That I did on that night.

I tried making a fantasy story. Si Percy naman ang kunwaring magliligtas sa akin. Ako naman ang kailangan nitong iligtas.

I drew some sketches of an old castle, surrounded by large trees and flowing water. Then, at the top of the castle situated a tower where only a high window was located. I drew myself wearing a peasant costume, imprisoned in that tower, sobbing hard, waiting for a chance to escape from the evil king.

Suddenly, something broke the bars on that high window. I saw enormous claws pulling out each bar. Then, it stopped when an opening was made.

Matapos iyon ay ginuhit ko naman si Pero na nakasuot ng isang knight costume. Ito ang pababa sa bintanang iyon, dala ang mahabang espada nito. If I were to create the back story of this sword, it was like King Arthur's. Mahiwaga ang sandatang iyon. At tanging si Pero lang ang mayroon niyon sa buong mundo dahil ito lang ang nagtangkang labanan ang nakakatakot na halimaw na nagbabantay sa espadang iyon.