Kontesin Laneti +18

Yüzleşme

Oy veren, yorumlarını esirgemeyen, kitabı okuma listelerine ekleyen ve beni takip eden herkese bol bol kalp gönderiyorum ❤️

Yüzleşme

"Maskelerin düştüğü an, gerçek yüzlerin görüldüğü andır; bazıları için korkutucu bir sürpriz, bazıları için ise özgürlüğün başlangıcı."

Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, odanın loşluğunda dünkü karmaşık duygularıma dalıp gittim. Kocamın ihanetiyle yüzleşmek, Gabriel'in cazibesine karşı koyamayışım... Tüm bu düşünceler, zihnimde bir fırtına yarattı, içsel bir sıkıntıya sürükledi beni.

Gabriel'e dönüp baktığımda, hala yüzünde dün geceki tutkulu ifadeyi görebiliyordum. Ancak içimde, o boşluk vardı, bir tür kayıp hissi... 

Kendimi toparlayıp odadan çıkmak istedim, ama Gabriel'in sıkı kolları beni tutuyordu, adeta bir prangaydılar. Onlardan kurtulmaya çalışırken, içimdeki pişmanlık ve üzüntü arasında boğuluyordum. "Bırak beni," dedim, sesim hüzünlü bir tonla titriyordu. "Dün gece olanlar için çok pişmanım."

Gabriel şaşkınlıkla bana baktı. "Ne oldu?" diye sordu, endişe dolu bir ifadeyle. "Neden pişmansın?"

Sabah ışığı, odanın içine sızarken, dünkü olayları hatırlamak kalbimi sıkıştırdı. Kocamın yüzündeki hayal kırıklığı ve yargılayıcı bakışlar gözlerimin önünden geçti, hafızama kazındı.

"Gabriel," dedim hafifçe, "Bu doğru değil. Seninle olanlar... Biz... Bu... İhanet." Gabriel'in yüz ifadesi ciddileşti ve ellerini yavaşça omuzlarıma koydu.

"Eva, ben..." Başını eğdi ve derin bir nefes aldı. "Seni incitmek istemezdim. Ama... Dün gece... O kadar ani gelişti ki..." Cümlesini tamamlayamadı, gözlerim dolmaya başladı ve başımı salladım. "Benim için de," dedim hıçkırarak. Nefes almakta zorlanıyordum.

Gabriel, beni sıkıca sararak "Üzgünüm, Eva," dedi yumuşak bir sesle. "Gerçekten, çok üzgünüm. Seni kaybetmek istemem." Sözleri kalbime dokundu, ama yine de içimdeki acıyı hafifletmedi.

"Ben de seni kaybetmek istemem," dedim soluksuz bir şekilde. "Ama... Bu nasıl devam edecek? Ne olacak şimdi?"

Gabriel sessizce başını salladı. "Bilmiyorum," dedi. "Ama birlikte çözeceğiz. Seninle, her şeyin üstesinden geleceğiz." O an, geleceğe dair umut ışığı belirdi içimde, belki de birlikte, bu zorluğun üstesinden gelebilirdik.

İçimdeki karmaşık duygularla başa çıkmak için zaman gerekiyordu, ancak Gabriel'in yanında olması biraz olsun huzur veriyordu. Yine de tereddütlerim vardı. "İyi ama..." dedim, sesim titriyordu, "Birlikte nasıl ilerleyeceğiz? Ne olacak şimdi?"

Gabriel, düşünceli bir ifadeyle uzaklara daldı, sanki cevabı orada arıyormuş gibi.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. "Ne yapacağız böyle," dedim soluksuzca. "Kendimi çok kirli hissediyorum."

Gabriel, elini uzatarak benimkine dokundu, sakinleştirmeye çalıştı. "Kirli değilsin," dedi nazikçe. "Bu olanlar senin suçu değil."

Sözleri içimi hafifletti, ama kalbim hala hüzün ve pişmanlıkla doluydu.

Yanıma yaklaşıp beni öptü. "Seni seviyorum Eva," dedi yumuşak bir sesle. "Ve her zaman seveceğim. Ne olursa olsun."

Yataktan kalkıp pencereden dışarıya baktım. Sabahın erken saatlerinde şatonun bahçesinde sessizlik vardı. Derin bir nefes aldım, kendimi sakinleştirmeye çalıştım.