Chapter Twenty Two

56 6 0
                                    

"I'll be your dream I'll be your wish I'll be your fantasy I'll be your hope I'll be your love Be everything that you need. I'll love you more with every breath Truly Madly Deeply Do."


When morning came, they went immediately back to Manila. Nanghinayang naman si Mariz. I mean akala niya maghahoney moon pa sila. I mean diba kakakasal lang nila balik trabaho agad? Nang gumabi na at sinundo siya ni Yñigo nagtaka pa siya ng hindi siya ihatid sa bahay nila. Tumigil ang kotse nito sa isang modest house. Thrice ang laki sa lupa nila sa alabang. Three storey high.

"Nasaan tayo? I mean baka magtaka si nanay kung di ako uuwi."

"What." Yñigo mocked. "You just got married shempre sa bahay natin ikaw uuwi."

"Bahay!!!" bulalas niya then looked at it again. Her lotus evora was parked in the parking lot. Bumili ng bagong kotse si Yñigo. This time a race brand. Parang gusto niyang maasar. Now paano na naman niya ito matatalo kahit naka lotus evora na siya.

"Masyadong Malaki yata para sa ating dalawa." Sabi ni Mariz.

"Ah inassume ko kasi na madami ang magiging anak naten." Yñigo said jokingly.

"Ah ganun ba." Natatawang sabi niya.

"Kaya simulan na ulit naten pagpasok sa kwarto. And please wala ng talian." Pilyong sabi ni Yñigo.

"Well ikaw ang nagsimula nun. Ginaya ko lang." Mariz retorted back.

"Eh napansin ko kasi parang crush mo si Christian Grey."

"Ah really. Ikaw like mo ba si Anastacia Steele?" she countered.

They went back to work the following morning. Magkasabay silang pumasok ni Yñigo. He was driving but he never let go of her hand. He looked at her.

"Mamaya sabay tayong maglunch."

"Sure. I love you Yñigo."

"I love you too. Mariz."

"By the way have you seen the tower??"

"Anong tower??" sabi ni Mariz

"EIFFEL??"

"Nope not yet why?

"Nothing. And MAriz I want you to know that EIFFEL for you."

"Haha very funny."


Lunch came. Yñigo was driving the car pero hindi papunta sa mall ang tinatahak.

"Yñigo where are we going?? I mean ma-ooverbreak tayo if sa malayo tayo maglalunch."

Tumawa lang si Yñigo. "Mariz, you're a boss. You can afford to be late."

But Mariz was strickler for protocol. "Ayun na nga. Bosses should be role models. Kaya madaming naaasar na empleyado sa boss nila eh." Tsk Tsk.

Natawa naman si Yñigo. "Dadaan lang tayo ng airport. Flight ni Mr Kiyazaki." Ito yung isang Japanese investor ng kumpanya nila.

"Oh okay." Kilala rin naman ito ni Mariz and she finds him pleasant enough.

When they were on the airport, lumapit si Yñigo sa isang private plane and talked with someone. Maya maya pa ay hawak na ni Yñigo ang kamay niya paakyat.

"Mr Kiyazaki is waiting in his plane. We better hurry up." Akay ni Yñigo sa kanya.

Nagmadali naman si Mariz umakyat. Namangha siya. First time niya makakita ng private plane. Unlike public planes na dikit dikit ang upuan. Maluluwang ang espasyo. Parang coffee shop lang ang loob. Naupo muna si Mariz at sumandal. Then she started reading the magazines habang si Yñigo ay naghihintay kay Mr Kiyazaki. Mayamaya she felt the plane moving.She looked outside. Oh my God. They were on the runway. Humarap siya kay Yñigo. Naka headset ito at parang nakikinig sa music. Hindi ba nito napansin na magte take off na ang eroplano? Tinapik niya ang kamay nito, nakapikit si Yñigo. Nagtanggal ng headset.

"Yeah why??"

"The plane is running along the runway!! I mean nakalimutan natin bumaba. Where's Mr Kiyazaki??!!" sunud sunod na tanong ni Mariz.

"Probably at our resort in Batangas. Sabi ko i-try niya eh." Sagot ni Yñigo.

"What!!!" Then it dawned on her.

"What flight is this???" she demanded.

"To France. I thought you like to see the EIFFEL TOWER?" he asked innocently.

"You crazy husband!! Wala akong dalang gamit. I don't have my passport with me!!"

"Pinaayos ko kay Ma kagabi. And don't worry dun nalang tayo bibili ng gamit." He winked.

Nalaman na lang niyang ifinile siya ni Yñigo ng one month HONEYMOON Vacation.


After their honeymoon they went back to the Philippines. CHERIE Clothing was launched in France. So Andun din ang kambal. When they were alone in their house in Alabang, MAriz asked Yñigo.

"Ilan ulet ang gusto mong maging anak natin??"

Nasamid naman si Yñigo. HE still felt like a teenager whenever they make love ni Mariz. Na parang time had stopped for them when they were young.

"Ah okay na siguro lima..." Yñigo started to say.

"Okay you can now start counting." MAriz replied and waited for his reaction.

"I mean. You mean..." Yñigo swallowed.

"I just did the test today. And I'm delayed."

"Mariz," he said hoarsely and hugged her. "I'm so happy. I'm going to be a father soon."

"Ako din. I'm happy just being here with you."

"Why don't we start making a sibling for him or her?? Malulungkot siya pag walang kalaro."pilyong suhestiyon nito.

'You don't know yet if it's going to be twins." She replied but she's only too happy to obliged.



going out with YñigoWhere stories live. Discover now