ProvincialGirl and CityBoy(editing)

PART 21

_____
_____
_____

I've been expecting this day and hoping I still have the chance.

Bumukas ulit ang pinto ngunit hindi na estudyante ang lumabas dito kundi isang middle age woman. I waited for a minute before
I enter the deans office. Kinakabahan ako.

"Ms. Campos, are you aware of everything?", napalunok ako when I heard the authority in his voice. Bagay niya ang posisyon bilang Dean ng paaralan.

"Yes", simpleng tugon ko.

"Your grades had decreased. Mataas pa naman but if this continues.. im sorry.", he said at kinuha ang kaniyang coat at tumayo.

"Yun lang po talaga? Sir?", tanong ko sa kaniya. Hindi niya ba sasabihin ang mga consequences about my decreasing grades? Sabi niya kasi mataas pa kaya hindi failing grade na pwedenv e-kick out.

"You're not there yet", saad niya. Tumayo nalang ako at naunang umalis ng sinabi niyang may urgent meeting siya.

"...", I sigh while walking in the lockers hallway when I accidentally gaze inside the males locker room..

Napalunok ako.. he was half naked (upper) at naliligo sa pawis. He is sizzling...

Oh my gosh,,, h e is so hot..

BLAKE!???

Napatakbo ako ng humarap ang lalaking pinagnanasa... I mean tinitingnan ko and only to find out its the person i never wish to encounter.

Siya pala yun? His more attractive... urghh!! Kailangan bang hindi lang ang attitude ang magbago kundi pati katawan mag- eevolve rin?

Hot to hotter...

gosh..

sana hindi niya ako napansin..

Ay!! Ang labo.

Nakita na niya ako eh... Nakakahiya .. haist.

Hinihingal akong pumunta malapit sa field kaya umupo ako sa damuhan
..

"Hoy!!"

"AAAAH!!... .

Ano ba!! Hindi pa nga panatag ang pulso ko bibiglain mo pa? PAPATAYIN MO BA AKO, HA... HUWAG MO NGANG UULITIN YUN, Lay."
Sigaw ko sa lalaking gumulantang sa akin . Dahan dahan akong huminga ng malalim.

Tumabi naman sa akin si Lay.

"Sorry... Bakit ka ba kasi tumakbo?", tanong niya..

Sa isipan ko bilang sagot:
Kasi naman, nakakita ako ng mainit na anim na pandesal.

Kalaunan,
biglang nagkaroon ng katahimikan ng may nagsalita sa aming likuran.

"Can we talk?", namanhid ang buong katawan ko ng marinig ang kaniyang boses. Ayaw ko siyang lingunin hindi dahil sa iniiwasan kong masaktan sa tuwing lalagpas lang ang kaniyang tingin sa akin ULIT o dahil sa iniaaktong hindi niya ako kilala, ano lang kasi ngayon..

Uhm..

Nahihiya kasi ako, eh

Alam niyo na

Nahuli kasi ako sa akto eh. Kanina lang,

"Hey Zup. ", bati ni Lay at tumayo. Hinarap niya si Blake na tila matagal na silang magkakilala. Mag kabarkada kung baga..
Hindi tumugon si Blake at hindi ko alam kung saan ulit nakatuon ang mata niya.

Ako ba ang gusto niyang kausapin?

Tanong ko sa sarili ko.

"Pls", nataranta ang buong sistema ko dahil pakiramdam ko'y ako talaga ang gusto niyang kausapin.

"Oh... mag-ano kayo?", singit ni Lay. Pero ni isa sa amin walang sumagot sa kaniya hanggang sa nagdesisyon siyang hayaan kaming dalawa ni Blake. Umalis si Lay at lalo akong kinabahan.

Nang biglang may humigit sa braso ko kaya't napilitan akong tumayo. Lumunok ako ng matantong kamay ni Blake ang nakahawak dito.

Nawalan ako ng lakas. Hindi ko magawang umangal o huminto sa paglalakad.

Ano na namang bang abnormality ang pinapakita ng katawan ko ngayon?

Sa isip isip ko. Napatingin ako sa seryosong mukha ni Blake.

Blake?

Napahinto ako sa paglalakad at ganun rin siya. Hinigit ko ang braso ko.

Gusto kong tingnan ulit yun pero nakayuko siya.

"Ba't ka.. umiiyak, Blake?" Napatutop agad ako sa bibig matapos lumabas mga salitang yun at ang tonong pag-aalala na wala naman sa isip ko o plano ko. Pero nanatiling nakayuko si Blake at tahimik.

Blake

Nakaramdam ako ng kurot sa dibdib ng makita ang sunod sunod na pagbagsak ng maliliit na butil ng tubig na dumadaan sa pisngi niya.

"Blake", wala sa sarili kong bulong bago ako lumapit sa kaniya.

Hindi ko na nga alam ang ginagawa ko. Wala na ata ako sa pag-iisip.

Hinawakan ko ang kamay ni Blake kasabay ng pag-angat ng kaniyang ulo. ... pero hindi ko na hinintay na magtagpo ang mga mata namin dahil ayaw ko ring tingnan, ayaw kong maghinala, at ayaw kong masaktan.

I hugged Blake...

"Cylin", rinig kong bulong ni Blake. Hindi pa ako kumakalas sa yakap dahil sa malungkot na tono nito that makes me miss him more.

"I miss you/i miss you", napapikit ako ng marinig rin sa kaniya ang gusto kong sa sabihin.

Totoo ba yan , Blake?

Tanong ko agad sa isipan. Kakalas pa sana ako sa yakap ng bigla niya akong yinakap ng mas mahigpit. Doon ko lang naramdaman kung gaano ko siya kamahal.

Hindi kita kayang iwasan. Hindi ko kaya.
Mahal na mahal kita, Blake. Sana ganun ka rin kasi.. natatakot ako. ...

Pls . Huwag mo ulit akong iwan.. kahit na.. kahit na isa na akong hanging sinasalubong mo.

Sa likod ng isip ko ng kumalas na siya sa yakap. Ako naman ang yumuko ngayon at naiiyak dahil sa hindi ko ALAM...