ProvincialGirl and CityBoy(editing)

EPILOGUE

__________
__________
__________
__________

BLAKE's POV
My head hurts because i've been laying on bed all day. I was bored yet im not allowed to go out cause im still on observation daw.
Hindi ba pwedeng nagising ka na ay okay na?

Nakakainis na nga kasi hindi ko man lang siya nakita mula nong magising ako. Hindi na nga makauwi si Papa dahil nasa States at si Mama na nasa Tacloban, at siya naman wala man lang schedule na bisitahin ako.

Nakakainis na kasi eg, lalo na ang babaeng yun!
What if, she don't really love me? Edi dapat hindi na lang ako nagising.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto pero hindi ko ito pinansin at nananatiling nakahiga sa kama.

"BLAAAKEEE!!!! "

Q_Q

Cylin??!!

"BLAKE!!! huhuhuhu", napaupo ako ng wala sa oras kaya nahila ang nakatusok sa kamay ko (dextrose pin)

"ARAY!! "

"hala! okay ka lang, may nagawa ba ako? Nasaan ang masakit? ", nag-aalalang usal ni Cylin at linapitan ako.

This is what i like about her. *grin*

"Ano na? huhuhu, anong masakit sa'yo? Pero alam mo, masaya akp at gising ka na huhuhuhu", i think am inlove with a bipolar.

"Dito", i touch my chest.

"Dito ang masakit", i now i sounds cheesy but im just halk joking.

"Huh", mukhang wala siyang ideya.

I tap the space beside me at nakuha niya agad. Umupo siya malapit sa akin at natanto kong umiiyak pala siya.

Akala ko kasi, O. A eh.

"huhuhu, BLAKE", muntikan na kaming mapahiga sa biglaang pagyakap niya sa akin.

"*sniff*.. Blake", she keeps on murmuring my name kaya niyakap ko rin siya. And to admit, it feels good.

"Shh, gising na ako dont be a cry baby. Dapat nga ako ang umiiyak dahil hindi mo ako dinalaw sa araw ng paggising ko", naramdaman kong medyo lumuwag ang yakap niya sa akin pero hindi pa rin kami kumakalas.

She was about to say something pero inunahan ko siya.
Gusto ko kasing ilabas ang kunting hinanakit ko. And besides, im very honest when it comea to her.

"Ikaw ang gusto kong makita after and before i woke up. Patricia told me, ypur very busy so i tried to understand. "

"Sorry, sorry.. hindi ko kasi-", Humigpit ulit ang yakap niya sa akin matapos magsorry. Napangiti tuloy ako. Im 95% sure we have this mutual feeling.

"Uhm, Cylin? i still have this doubt"

"May padoubt doubt ka pa diyan. Hmm, ano ba yun? ", mahina at malungkot pero may pagkataray niyang sabi sa akin. Napangiti ako at napailing na kang. She's really unique. And i love her.

"Do you really love me? "

"Oo", wala pang isang segundo ay sinagot niya ako.

"What? ", awtomatikong kumurba ang mga labi ko at hindi ko alam kung paano ibalik sa normal. Grabe!!

Whoo! Ganito ba magmahal guys?

"Ikaw mahal mo ba ako? ", kumalas si Cylin sa yakap namin pero agad ko siyang hinila para makulong sa puso ko at bisig.

WHOO!!

Mas mahigpit ang binalik kong yakap sa kaniya. Hindi niya alam kung gaano ako
kasaya.