Rüya Bekçisi

6. Bölüm "Gönlünü Kaptıran Çocuk"

Emek hırsızlığı en büyük hırsızlıktır.

6. Bölüm "Gönlünü Kaptıran Çocuk"

Emily ve Flynn rüyaya gireli çok olmamıştı. Felix ve Eduardo o zamandan beri odanın ahşap zemininde dikiliyorlardı, henüz birbirleriyle tek kelime konuşmamışlardı. Birbirlerine pek düşkün olmadıkları bilindik bir şeydi ama yine de ikisi deeninde sonunda konuşmak zorunda kalacaklarının farkındaydı. Öyle ya, Eduardo’nun orada olmasının tek nedeni Felix’e rüya bekçiliğinin nasıl yapılacağını göstermekti. En sonunda Eduardo bu gergin sessizliği bozmaya karar verdi ve “Baksana,” dedi yanında duran Felix’e doğru.  Felix ne söyleyeceğini duymak için başını ona çevirince devam etti,“sana bir şey soracağım Felix.”

Felix bu sefer meraklı bakışlarını takındı fakat her nasılsa onları da umursamaz göstermeyi başarmıştı. Eduardo bakışlarını Felix’ten çekip kolundaki saate çevirdi ve onunla oynamaya başladı. Felix Eduardo’yu bu hareketi sadece gergin olduğunda yaptığını ve o saatin aslında onun tılsımı olduğunu bilecek kadar iyi tanıyordu. Felix tam bir şey söylemeye hazırlanırken Eduardo bir anda başını kaldırdı ve “Emily bana tuhaf davranıyor.” dedi.

Felix’in bir an içinden ona aptal demek gelmişti, onun Emily’yi dert ediyor olmasını çok saçma buluyordu. Fakat onun yerine “Ee?” diye sordu ilgisiz bir şekilde.

Eduardo bir anda sert bir şekilde “Ona söyledin mi?” diye sordu, sanki uzun süredir bunu içinden tutuyormuş gibiydi.

“Neyi?” diye sorarken Felix’in bakışları daha da umursamaz bir hal aldı.

Eduardo “Ne olduğunu biliyorsun,” dedi tıslarcasına ve ardından öne doğru eğilip kararlı bir şekilde Felix’in gözlerinin içine bakarak devam etti, “umarım ona bunun tamamen bir kaza olduğunu da söylemişsindir.”

Felix yüzünde ifade değişkiliği olmaksızın “Hiçbir şey söylemedim,” dedi. Eduardo’nun ifadesi yumuşar gibi olunca devam etti, “hem neden böyle bir şey yapayım ki? İkinizi de zerre kadar umursamıyorum.”

Eduardo cevap vermedi ama rahatlamış görünüyordu. Ardından tekrar Felix’e döndü ve neredeyse neşeli bile denilebilecek bir sesle “Hadi, gel de sana öğreteyim.” dedi.

***

Emily tıpkı kapıdan girerken yaşadığına benzer bir vakumlanma hissinin ardından şimdi kendini tekrar rüyası olduğu çocuğun odasında bulmuştu. Az sonra Flynn de kapıdan geçip yanına gelmişti. Emily altın sarısı kapıyı oluşturan yıldız tozu taneciklerinin hava zerreciklerinin arasına dağılarak yok oluşunu izledikten sonra yatakta uyuyan küçük çocuğun kafasından yükselerek odayı doldurmakta olan sarı ve yeşil renkli dumanları fark etti. Yağmur ormanlarının taze ve limonun ferahlatıcı kokusunu alabiliyordu.

“Sarı olan benim.” dedi Flynn, elini etraflarında süzülen sarı bir duman kümesinden geçirip onu dağıtırken. Emily onun ağzını oynatarak konuşmasını neredeyse bir an için garipseyecekti.  “Ve sen de yeşil olansın.” diye devam etti Flynn.

Nasıl yani?

Flynn’in onun düşüncelerini artık duyamadığını anımsayınca “Nasıl yani?” diye sordu Emily. “Biliyorsun ya,”diye açıklamadı bulundu Flynn. “her rüyanın kendine ait bir rengi vardır.” Az sonra odanın diğer köşesinde sırtları onlara dönük bir şekilde duran Felix ve Eduardo’yı göstererek devam etti. “Onlara geldiğimizi haber versem iyi olacak.”

Emily dumanların arasından güçlükle seçtiği Felix ve Eduardo’ya baktı. İkisi de ellerini havaya kaldırmıştı ve her ikisinin avuçlarından da Emily’nin ışık huzmeleri olduğunu düşündüğü şeyler fışkırıyordu. Bu huzmeler havada birleşip odanın etrafını kapsayacak şekilde bir kalkan oluşturmuştu. Emily oluşan kalkanı ve etrafındaki renkli dumanları seyrederken Flynn, Eduardo ve Felix’in yanına varmıştı. İkisi de Flynn’i fark ettiklerinde ellerini indirdiler. Emily onların Flynn’le ne konuştuklarını duyamıyordu fakat konuşmanın bir kısmında her ikisinin de delici bakışlarının –özellikle Felix’in ışıltılı gri gözlerinin- kendisinde sabitlendiğini görmüş ve hemen bakışlarını kaçırıp etrafını kuşatan dumanlarla ilgileniyormuş gibi yapmıştı. Az sonra ona yaklaşmakta olan ayak seslerini duydu.