The Prince's Fiancee

14

14

Propesiya

Nagbaba ako ng tingin ng makita ang pagbagsak ng mukha ni Elric. Kinagat ko ang aking pang ibabang labi para mapigilan ang hikbi na nagtatangkang umalpas mula sa akin habang nakikita ko ang sakit na naglalaro sa mga mata ng Prinsipe.

"Ngunit binibini..."

Umiling ako at lumayo sa kanya. Umangat ang kamay ni Elric para abutin ako ngunit kumuyom lamang iyon sa ere. Dahan dahan kong hinubad ang singsing na ibinigay niya sa akin noon at doon na tuluyang bumagsak ang kanyang balikat.

"Patawarin ninyo ako, Kamahalan," basag ang boses kong sabi. Pumatak ang isang luha sa aking mata at napasinghap si Elric ng marahas ng makita ito.

"Napakalupit mo, Amelia. Huwag mo akong tangisan dahil mas nagiging mahirap ito para sa akin."

Lumapit siya sa akin at pinunasan ang luhang pumatak. Isang malungkot na ngiti ang iginawad niya sa akin at bumuntong hininga.

Nakatali na ako sa iyong kapatid, Elric. Naisin ko mang sumama sa iyo ay hindi na maari. Ikakasal ako sa iyong kapatid at ang pagtakas sa pagkakataling iyon ay mas magpapagulo lamang ng lahat. Maaring mas mahirapan kang makuha ang trono kung tatakbo tayo palayo sa Setrelle.

Hinaplos ng kanyang hinlalaki ang aking daliri at sinuyod ng kanyang mata ang aking buong mukha. Punong puno ng sakit at lungkot ang kanyang titig habang pinapanood lamang ako. Nabasa ng panibagong luha mula sa akin ang kanyang daliring humapalos.

"Papatayin talaga ako ng iyong luha, aking binibini," bulong niya. Pagak akong natawa at hinawakan ang kamay niyang nasa aking pisngi.

Tahimik lamang naming tinitigan ang isa't isa noong makarinig kami ng isang kaluskos mula sa bukas na bintana. Noong lumingon ako ay nakita ko si Prinsipe Amreit na nakasandal sa pader at madilim ang tingin sa kanyang kapatid.

"Nais mo ba talagang maparusahan ng ating ama?" mapanganib niyang sabi. Binitiwan ako ni Elric at inilagay sa kanyang likuran para protektahan mula sa nakatatandang kapatid.

"Kinakausap ko lamang si Amelia---"

"Inaalok mo ng pagtatanan ang aking Hara. Magkaiba ang dalawang bagay na iyan, Elric," sagot ni Amreit. Nakakuyom ang kamay nito at parang kahit na anong sandali ay iigkas na iyon para patamaan ang mukha ng kapatid.

"Hara mo siya dahil ninakaw mo siya sa akin. Alam mong pagbubuklurin kayo ng mga ministro kapag ibinigay mo sa kanya ang iyong dugo, hindi ba? Alam mong iyon ang kapalit pero ginawa mo pa din!" akusa nito. Nagtagis ang bagang ni Amreit at tinuro ako.

"Ginawa ko iyon para iligtas ang buhay ni Amelia!"

"Ginawa mo iyon dahil nais mo siyang agawin, Amreit! Dahil nais mo lahat ng nagugustuhan ko ay nakukuha mo, hindi ba?" matalim nitong sabi. Nanlaki ang aking mata at hinawakan ang nanginginig na braso ni Elric. Dumako roon ang marahas na tingin ni Amreit bago mas lalong nagdilim ang titig.

"Kamahalan, huwag mo namang pagsalitaan ng ganyan ang iyong kapatid," mahinahon kong sabi. Binitiwan ko siya at pumagitna sa dalawa. Naramdaman ko ang pag abot ni Amreit sa aking kamay bago ako hinila sa kanyang tabi.

"Umalis ka na, Elric. O gusto mo bang ulitin natin ang ating dwelo sa lupain ng mga Kleona?" paghamon nito. Nilingon ko si Amreit dahil sa kalituhan sa mga binitiwan niyang salita.

"Anong ibig mong ipahiwatig, Kamahalan?" mahina kong tanong na hindi naman nito pinansin.

Tatlong katok ang narinig namin mula sa aking pintuan at sabay akong napatingin sa dalawang prinsipe. Kinakabahan akong bumaling sa pintuan at narinig ko ang tinig ni Ginang na nagsalita.