Sen bana Aitsin

9. bölüm

Kapıda gördügüm tolgayla şaşırdım
Ne işi vardı burada? Gözleri önce beni ardından üstü çıplak demirde durdu şuan bu an bana tanıdık geliyordu dünde tam tersine tolga üstü başı durumumuzu yanlış anlaşılabilecek biçimde kapıda belirmişti. Şimdi ise demirle olması ve kendi evimde değildi busefer olamaz cidden biri tam şuan beni buradan çekip alsın imdat!

"Lan neler oluyor burda"  neler oluyor burada acaba ciddenmi ya öfkelendiği hızla inip kalkan gögüsünden belli oluyordu bugün dahamı yakışıklıydı bu adam heey ne oluyor bana şapşal konu bumu hemen kendimi toparladım

Duygularım iyice zıvanadan çıkmıştı olur olmadık yerde hissettiklerin başına bela kızım iç sesim artık susarmısın?

"Hayırdır bi sorunmu vardı?" Demirin tıslar haliyle tolga iyice sinirleniyordu.
İçeriye girerek kolumu tuttu. Ancak bu sefer olmazdı bide burda tekrardan aynı durumla karşılaşmak istemiyordum bu sefer demiri gerçekten kırardım. "Gidiyoruz" tamamda  bi dk ya bu kadar basitmiydi. Burayı ve benim burada olduğumu nerden biliyorduki?

"Buraya nasıl geldin?" Öfkeli harelerini bana dikti. " konuşacagız" dedi ve beni sürüklemeye başladı ancak sürükledi diyemem gayet medenice yürüyordum.

"Dururmusun lütfen." Kapıya yaklaştıgımızda demir önüme geçti "kızı bırak." Şimdi ikisi göz göze bakıyorlardı. ikisinin boyuda nerdeyse aynıydı. Bense aralarında küçük kız çocuğu gibi kalmıştım. "Beyler sak.." cümlem bitmeden beni anlayamadıgım biçimde hafifçe aralarından kenara çeken tolgaya baktım.

"Sen kim oluyorsun " dedi  " benim evimden kimi götürüyorsun!"  Diye cevap vererek konuşan demir. Oldukça öfkelenmişe benziyordu. heran öldürecekmiş gibi bakan yüzünü tolgadan bir saniye bile ayırmadı. Sertti sinirliydi. Ne yapmam gerekiyordu artık karar veremedim.

" yeter! Ben burdayım farkında mısınız."  İkiside yüzünü bana döndü cünki bagırmıştım. Bağırmazsam durmiyıcaklardı. " ben gidiyorum. Bu arada demir gercekten güzel gündü teşekkür ederim. Kendine iyi bak" diyerek yürüdüm. Beni takarlar ya da takmazlar umursamadan söyliyeceklerimi söyledim "bennur." Diyen demire aldırmadan " görüşürüz." Diyerek kapı kulpunu çekerek çıktım.
Yeter ya gerçekten bu neydi?koskaca iki insana söz geçirmek bu kadar zormuydu? İkisinin biribirleriyle alıp veremediği neydi? 

~
Dışarısı oldukça esiyordu keşke montumu alsaydım diye sitem ettim.
Havada oldukça karanlıktı ne yalan söyliyeyim ürküyordum. Bu havada bu saatlerde ne tür insanların gezip tozacağı belli olmaz bir gerçekti soguktan parmak uçlarım pembeleşmiş ve bacaklarım titremeye başlamıştı
Geldiğim durak yerinde taksi beklemeye başladım. Tek tük insanlar dolaşıyordu. Kimisi ayyaş görünümüyle korkutucuydu bakmamaya ve göz teması kurmamaya dikkat ettim.

Önümde duran taksiyle sevindim. Arabanın içine attım kendimi. Klimayı açan amcaya minnetardım "buyur kızım nereye?" Adresi söylememle arabayı sürmeye devam etti. Kolumu cam bosluguna yaslıyarak dışarıyı izledim. Tek isteğim eve gidip uyumaktı. Son günlerde dengemi bozan adam beni yoruyordu. Dalgınlıgım sesle gitti. " Kızım bu saate buralar tekindir . Kendine dikkat et evladım." Bir baba edasıyla konuşan yaşlı amcanın sözleri gözlerimin dolmasına neden olmuştu. Sanırım eksik yanımdan vurulmuştum. "Haklısınız" diyerek onayladım.  Ses tonum normaldi henüz o kadar hüzünlenip ağlıyicak dereceye gelmemiştim.
Belkide duygularımı iyi saklayabiliyordum ya da şu anlık iyiydim evde ne halde olurum belli olmazdı.

~

Aniden gelen korna sesiyle gözlerimi arabanın camına çevirdim. Pek anlayamasamda başım dönmeye başladı.  Taksinin önünü kesen siyah araçtan biri indi. Taksinin kapısını açıp gözlerini bana diken tolgaya baktım.
" in arabadan" sinirlerim iyice tavan yapmıştı. Bizi endişeyle izleyen amca " kimsiniz?" Sorusuyla tolgaya baktı. Gözlerini benden çekip bianlık adama bakan tolga "karışmayın" diye sert tonla söylemişti. Bağırsa daha az duyulurdu.