Pathetic°Minsung°

0.8

"Odama gidelim Mina uyuyor burda"
Yavaşça yataktan kalkmama yardım ederek kaldırmıştı beni. Odasına girdiğimizde Soonie yatakta yatıyordu. Yavaşça onun yanına oturup Minho'ya bakmıştım.

"Jisung ben her şey için üzgünüm"
"Üzgün olman bir işe yaramıyor Minho?"
"Biliyorum Sung fakat ben bunları telafi etmek istiyorum. Hemen her şeyi düzeltemem fakat düzelmesi için her şeyimi veririm Jisung.
Ben bebeğimiz ve seninle aile olmak istiyorum"

"O geceyi hatırlıyor musun?"

"Ortalığı darmaduman ettikten sonra çekip gitmeni? Ve benim sinir krizi geçirmemi fakat buna rağmen senin çekip gitmeni hatırlıyor musun? Ondan sonrada hiç görüşmeyip boşandığımızı? Hatırlıyor musun?! Cevap ver!"

"Hatırlıyorum"
"Pişmansın değil mi? Sana çözüm arayalım dediğimde her seferinde kaçtın Minho? Kıskançlığının abartı olduğunu söylediğimde her seferinde bana kızdın! Sana ait olduğumu bildiğin halde bana seni aldatıyormuşum muamelesi yaptın?"

"Bunları unutturabilecek misin bana Minho? Hamile olduğumu öğrendiğimde acaba söylesem mi düşüncesi ile kafayı yediğim günleri bana unutturabilecek misin?"

"Jisung seni dinlemediğim için deli gibi pişmanım. Her şeyi unutturacağım sana. Korktum Jisung. Sana bu kadar bağlanmışken beni bırakmandan korktum."
"Seni neden bırakayım Minho? Neden? Biz kıskançlıklar hariç mutlu değil miydik? Biz seninle mutluyduk Minho. O krizler başlayana kadar mutluyduk."

"Neden çözmemizi istemedin Minho? Neden boşanmak istedin?"
"Çünkü sana yük olduğumu düşündüm. Seni sürekli üzüyordum. Sürekli bağırıyorduk birbirimize. Bazen sana baktığımda kendime lanet ediyordum. Seni bu kadar üzdüğüm için."

"Benimle boşanman beni daha kötü etkiledi farkındasın dimi"

"Üzgünüm Sung. Birbirimize zarar vermektense ayrı kalmak iyi gelir diye düşündüm."

"Nasıl senden ayrı kalabileceğimi düşünürsün?! He nasıl? Sana boşanmayalım demek için ne kadar uğraştım ben biliyor musun? Ama sen beni umursamadan direk boşandık Minho"

Ayağa kalkıp bağırmaya başladığımda affallamıştı.

"Şimdi bu evde olmanın tek sebebinin bebek olduğunu biliyorsun değil mi? Seni her ne kadar sevsem de eskisi gibi olmayacak hiç birşey Minho."

"Jisung sana yalvarırım yapma böyle"
"Neyi yapma neyi?! BÖYLE OLMAMIZI SEN İSTEDİN BEN DEĞİL! Şimdi o sik kafanın hatasını kendin çek!"

"Hey noluyor orda?"
Kapının arkasından gelen sesle oraya dönmüştüm. Chan gelmişti.
"Jisung lütfen telafi etmeme izin ver. Evliliğimize devam edelim."

"Bizim evliliğimiz o gece bitti Minho. Sen o sözü söylediğin zaman bitti! Şu an görüşmek için tek sebebimiz bebeğimiz."
"Jisung bağırmayı kes ve kapıyı açın bebeğe bir şey olacak."

Kapıya gideceğim sırada Minho kolumu tutmuştu.
"Lütfen gitme Sung"
"Bırak beni! Daha fazla konuşmak istemiyorum. Bıraksana!"

Kolumu çekmeye çalışırken karnıma giren ağrı ile olduğum yerde kalmıştım.

Bedenimi hissetmemeye başlamıştım.

Tek hissettiğim şey ağrıydı.

"Jisung? Jisung iyi mısın?!"
Hala kolumu tutmaya devam eden eli tutmuştum. Beynim ve bedenim işlevini kaybetmişti. Zar zor ayakta duruyordum.

Umarım bebeğimizin başına bir şey gelmemiştir...

Bugün doğum günüm🥳🥺

Kitap hala içime sinmiyor. Bölümler falan..