Pathetic°Minsung°

1.3

"Jisung neden hala bir şeyleri benden saklıyorsun?"
"Ne?"
"Biri seni parkta rahatsız etmiş ve sen bunu bana söylemedin"

"Gereksiz bir şeydi Minho"
"Seni tehdit etmesi gereksiz bir şey mi?!"
"Minho.. sen bunu nasıl öğrendin"

"Bir önemi var mı bunun? Jisung biz senle ortak bir yola girdik ve sen hala kendi başına gitmeye çalışıyorsun! Ya size bir şey olsaydı?! Ben sana sordum değil mi naptınız parkta diye? Ama ben parkta eşimin ne yaptığını ne olduğunu 5 yaşında ki çocuktan öğreniyorum??!!"

Mina... O söylemişti.

"Ya bebeğimize bir şey olsaydı Jisung? Ya da sana bir şey olsaydı? Neden söylemiyorsun? Neden senin hakkında bir şeyleri hep birilerinden öğrenmek zorundayım ben?"

Biz seninle evlendik Jisung. Bizim ikimizin onlardan daha yakın olması gerekiyor. Onlara söyleyemediğin şeyleri bana söylemen gerekiyor. Senin bu hayatta ki tek ailen benim Jisung.. Bunu sende biliyorsun. Neden yanında olmama izin vermiyorsun?"

"Bizim bir çocuğumuz var artık. Kendini düşünmüyorsan onu düşün. Ama kendini de düşünmelisin. Çünkü sana bir şey olursa ben yaşayamam Jisung."

Derin nefes verip gitmişti.

Haklıydı. Hemde sonuna kadar haklıydı.

Ondan çekinmemeliydim. O bu hayatta sahip olduğum tek kişiydi..

Onunla konuşmalıydım. Hızlıca Casiayı alıp yukarı çıkmıştım. Aşağı da tek kalamazdı.

Kapının önüne geldiğimde direk içeri girmiştim. Ağlıyordu.. İçeri girdiğim de gözyaşlarını silmişti.

"Konuşabilir miyiz?"

Yavaşça içeri girip Casiayı yatağa yatırmıştım.

"Minho ben.. ben çok üzgünüm. Seninle konuşmalıydım. Haklısın ama konuşamadım."
"Neden konuşamadın Jisung?"

"Çünkü.. çünkü kendimi sana yük oluyormuş gibi hissediyorum. Benimle aylardır aynı evde yaşıyorsun mecburiyetten. Ke-"
"Mecburiyetten değil Jisung istediğim içindi. Seninle bir çocuğumuz olsun istiyorduk. Seni yalnız bırakamazdım. Hem bu bahaneyle seni görebiliyordum."

"Ayrıca sen bana hiç bir zaman yük olmadın Jisung. Hem neden yük olasın ki? Neden böyle düşünüyorsun?"
"Boşandığımızı birbirimize yük oluyoruz diyip söyledin Minho."

"O sinirle söylenen bir şeydi Jisung. Hem ben seni istemesem, bana yük olsan emin ol Casiayı sana zorla aldirttirirdim. Ama yapamadım, yapamazdım da"

"Bir dahakine lütfen ama lütfen bir şey olduğunda ilk bana gel"

Kafamı sallayıp aşağıya bakmaya başlamıştım.

"Ağlıyor musun?"
Çenemden tutup zorla kafamı kaldırmıştı.
"Ağlama Jisung!"

Gözlerimden akan yaşları silmişti.

Biz böyle olmayı asla hak etmiyorduk. İkimizde birbirimizi deli gibi severken böyle olmak... Saçmaydı..

Yavaşça önüme gelip burunlarımızı birleştirmişti.

Yüzümde hissettiğim nefesle nefesim kesilmişti.

"Seni seviyorum Han Jisung"

Dudaklarımda hissettiğim baskıyla olduğum yerde kalmıştım.

Bunu

Hiç

Beklemiyordum...

Helloooooo. Ben geldim. Çok fena hastayım🤧 bu boş vakti değerlendirip bölüm yazmak istedim.

Olaylar başlayacak bu bölüm duygusal bölümdü 🥺 .

Kız 1-2 bölüm sonra başlayacak olaylara....