Legends of Olympus (On Hold)

The Omegas

Reign's POV

Maingay akong napabuga ng hangin sabay nakapameywang habang nakatayo sa campus park.

Mula sa marmol na fountain na nasa gitna ng park, inilibot ko ang aking paningin sa buong outdoor area ng Academy, kung saan naroon ang Campus Mall at Gardens. Sa likod ng gardens ay ang temples na isa-isa rin naming binisita at panghuli, ay yung Greenhouse.

"Aren't you tired?" tanong ni Henri sa'kin.

Natawa ako nang mahina. "Oh, no." Umiling ako. "This is just half of the tour."

"And like what I said..." Nilingon ko siya. "Sanay na ako sa mga ganito."

"The sun's already setting," aniya.

"Can you fly?" tanong ko.

Tinitigan niya lang ako.

"Nakakapagod na kasing pumunta pa sa harap ng Academy at sumakay sa platform para bumaba, eh," pagpapaliwanag ko.

For a few seconds, he just continued to stare at me.

Napabuntong-hininga ako. "You know what? It's ok-"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla siyang maglabas ng maiitim na pakpak mula sa kanyang likuran.

Napakurap-kurap ako pagkatapos ramdamin ang tulak ng hangin. Saka ako tumingala nang masuri ko ang mga pakpak niyang nakabuka at bahagyang nakaunat paitaas.

His wings were insanely huge that it covered my entire body with its shadow, including the ground that I stood on.

"Where'd you get that?" usisa ko.

"Jealous?"

"Pfft-" I dismissed his claim with a wave of my hand. "I can fly without wings."

Pero mas gusto kong lumipad nang may pakpak.

Pinikit ko ang aking mga mata sabay hugot ng malalim na hininga, pilit kinukumbinsi ang sarili na katulad ng mga magulang ko, hindi ko kailangan ng pakpak para lumipad.

Yumuko ako upang maitago ang paghibi ng aking labi.

Pero bakit parang gusto ko rin n'yan...

Narinig ko ang mahinang tawa ni Henri na siyang gumising sa'kin mula sa matinding pagnanasa kong magkaroon ng mga pakpak.

Binaling ko ang aking atensyon sa kanya. "So you're good to go?"

His lips curved to a proud grin before gently lifting his wings and roughly lowered it, leaving a blast of air before flying straight up to the sky with his head tilted upwards.

Nanliit ang aking mga mata dahil sa inasta niya.

Napailing ako saka nag-iwan din ng maliit na pagsabog sa aking paanan nang itulak ko ang aking sarili paangat mula sa lupa.

Mabilis akong pinalibutan ng hangin dahilan na mapaangat din ang aking mga braso habang nakalutang sa ere. Panandalian akong napasulyap sa aking mga paa bago lumipad paitaas at huminto sa tapat ni Henri.

Napansin kong nakababa ang kanyang mga mata kaya yumuko ako at nakisilip.

Nalaman kong nakatuon siya sa maikli kong palda na lumulutang sa hangin, kaya pinasadahan ko siya ng tinatamad na tingin.

Sinalubong niya ito ng isang ngiti, at sinenyasan akong mauna.

"No," giit ko. "You go first."

He softly chuckled before flying towards the front of the Academy.

I just sighed and followed.

Olympus Academy is situated in the middle of a valley, and the entire valley, is surrounded by a dome barrier that protects us from the eyes of ordinary mortals. It also serves as our protective shield from incoming danger.