Beware of the Class President

CAPITULO 3 - Boys

CAPITULO 3

MAY THIRD EYE AKO.

Ang lawak ng ngiti ko habang nakikipagharutan kay Bhing. Uwian na. Kinukulit niya ako kung ano iyong binubulong ni El sa akin kanina sa upuan. Nakita niya kasi kami.

Syempre ay hindi ko sinabi ang mga napag-usapan namin ni El. Hindi rin naman siya maniniwala o kaya ay baka matakot lang siya. Ganoon ang mga normal na reaksyon tungkol sa kuwentong kababalaghan.

Puwede ring matawa si Bhing. Nakakatawa naman kasi talaga. Tinawanan ko nga lang din si El kanina. Iyong tawa ko ay tawang pang-tanga. Halatang pilit. 

Pagkatapos kong tumawa ay nagkanda ubo ako. Napailing na lang si El at natulog na lang sa armchair niya. Na-realized niya marahil na mas masarap managinip kaysa makipagkuwentuhan sa akin.

Nang tumunog ang bell. Nauna na akong umalis. Ngiting-ngiti ako. Nakipagharutan ako kay Bhing. Gusto kong makita iyon ni El na nagkakamali siya ng akala sa akin.

Na hindi ako wirdo.

Hindi ako kakaiba sa lahat.

Hindi ako outcast.

Kahit bilang sa daliri ang mga kaibigan ko, at least ay may kaibigan ako. Best friend ko pa ang napakadaldal at energetic na si Bhing. Marami din akong crushes sa school namin. Actually, isa na siya roon. Pero noon iyon. Hindi na ngayon.

Nagustuhan ko lang naman si El noon dahil sa masayang aura niya. Naaaliw ako sa personality niya na buhay na buhay. Siya ang sunshine ko. Ngayon ay nag-iba na siya, kaya para saan pa at gagawin ko siyang crush? Wala na siyang silbi sa akin.

Speaking of El. Papasok siya backseat ng kotseng sedan ay tumingin pa siya sa gawi ko. Blangko ang ekspresyon niya. Blangko rin ang sagot kong tingin sa kanya.

Ang sedan na kotse ay iyong naghatid din sa kanya sa umaga. Hatid-sundo siya dahil siguro ay nag-aalala pa rin sa kanya ang mga magulang niya.

Pagkaalis ng kotse ay naglakad na ako pauwi. Sumabay ako sa ibang mga estudyante na naglalakad din. Nakaramdam ako ng uhaw. Gusto ko sanang bumili ng salamalamig, ang kaso baka kapusin ako. Pinagkakasya ko lang ang aking allowance para sa buong linggo.

Nag-isip pa ako kung bibili ba ako ng samalamig. Limang piso lang naman. Nakatitig ako roon na hindi napapansin na nakatingin sa akin iyong nakatayo sa gilid ng tindahan.

Umiling ako para labanan ang pagki-crave sa malamig na inumin. Sa pag-iling ay saka nabaling ang aking paningin sa matangkad na lalaking nakatayo sa gilid habang umiinom ng samalamig, si Kristian Vergara.

Nang mag-alis na sa akin ng paningin si Kristian ay nagkibit-balikat ako. Hindi naman yata talaga ako ang tinitingnan niya kanina. Siya ang klase na walang pakiaalam sa mga katulad kong simpleng estudyante lang.

Si Kristian Vergara o mas kilala sa tawag na 'Kit' ay iyong klase na ang kinakaibigan lang ay iyong mga katulad niya ring cool kids. Sikat ang lalaki hindi lang dito sa school namin kundi pati sa ibang school. Guwapo kasi at matropa. Kabaliktaran nga lang ng maamo niyang mukha ang kanyang ugali. Suplado siya, basagulero at suki sa guidance office.