hello stranger, bye my lover | sunki au |

chapter 22

"pagpasensyahan mo na kung binigo kita" sabi ko nang mahuli ako ni ford na umiiyak.

"I know that Hindi kapa makapag-desisyon. And sorry din kung minadali kita." Sabi ni ford. I can feel na malungkot sya, pero kung papayag ako baka ako naman yung manakit.

"Pero wag mo muna isipin yon, let's celebrate your birthday! Tita said na uuwi na sya"

Ngumiti lang ako sa kanya, masaya sa feeling na nagbabago na sya.

Pagbalik namin ay malungkot na naka-upo yung apat, hindi nila kinain yung mga handa.

"Kumain na kayo! Baka nagugutom na kayo!" Sabi ko sa kanila at naglabas ng mga plato.

Nagsitayuan naman sila at sumandok narin, binigyan na nila yung kapatid ko para di nadin mag complain na lagi nalang silang andito.

"Shin baka kulang sa asin to ah" sabi ni ego.

"Yoko ng maalat kaya konti lang asin nyan" sabi naman ni shin.

Nagsikain na kami. Nag kwe-kwentuhan lang sila at nakikisabay lang din ako.

Gusto ko nalang kalimutan muna yung mga nangyari kanina, lilipas din naman yon. Ano naman kung babalikan nya si dhian diba?

Biglang may kumakatok sa pintuan, nagtinginan kami at inisip ko nalang na si mama yon.

Naglakad ako papalapit sa pintuan at binuksan ito.

Kaso Hindi pala si mama.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"I heard from the neighbours that its your birthday..." Sabi ni trent, naiinis parin ata sya dahil sa expression nya.

"Tapos?... Anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang tanong ko.

"May regalo daw sayo si geo..." May inabot na isang box si trent. Walang gift wrap kaya binuksan ko na din.

Isang tulip lamp, maganda sya. At mukang magagamit ko nang mahabang panahon

"Thank you sabihin mo kay geo." Sabi ko dito at akmang isasara na yung pinto, pero pinigilan nya ito.

"Isuot mo yung regalo ko" nagtaka naman ako, wala naman syang binigay na kahit anong regalo sakin.

"Wala ka naman regalo" sabi ko dito pero natawa lang ito.

"Cresent moon necklace, suotin mo yon" then it hit me.. sya pala yung may bigay nung necklace...

"Ikaw nagbigay non?" Nanginginig na tanong ko.

"Yes, i gave it to you kasi ang akala ko susuotin mo... But i guess hindi kasi nasabihan kita ng kung ano ano, so okay lang if di mo susuotin" sabi nya. How can i not wear it? First time kong maka tanggap non!

"Don't worry, susuotin ko yon! Thank you sa gift.. advance nga lang pero okay na rin!" Sabi ko dito. Kahit anong galit ko talaga di ko mapigilan na yakapin sya. Despite the pain i got, hindi ko kayang malayo sa kanya.

Umalis na din naman sya. Pagkabalik ko sa sala ay umakyat ako para kuhanin yung necklace.

Sinuot ko ito, first time kong suotin yung necklace. Ang ganda ganda, hinawak-hawakan ko ito.

Nagsikain na kami ng mga handa dahil dumating narin naman si mama.