Mafya

17.

Elleri yırtmacıma gidince bi anki boşluğuna denk gelip ittim onu.
nefes nefese kalmıştım.

kendinden geçtiğini görebiliriyordum.
ondan biraz uzaklaştım kendine gelmesi gerekiyordu.

nefes alış verişleri kulaklarıma doluyordu ellerini masaya koymuştu.
kısa bir aradan sonra tekrar yanıma yanaştı ve tekrar ellerini belime sardı
sabır ya tutkala yapıştırdı mübarek.

oflayarak yüzüne baktım.

gerçekten bıkmıştım yorulmuştum.
ben bunları hak etmiyordum ya gerçekten bunları hak etmiyorum ben.
ya gururlu bir kızdım ben ya gerçekten ne duruma düştüm halime bak acınası
ya gitmek istiyorum gidemiyorum.
ya bu ne kadar berbat bir durum.
ya gerçekten ben ne yapacağımı bilmiyorum.
ilk önce bana beni öldüreceğini söylüyor sonra öldurmeyeceğini bana hayvan gibi davranıyor eziyor lafımı dinlemiyor cevap vermiyor sonra beni öldurmeyeceğini söyleyip peşime dolanıyor beni sevdiğini söyledi ya beni sevdiği..

sevgi böyle birşey mi?
sahi gerçekten sevgi bu mu?
böyle birşey miydi sevgi.

üzerim ama severim.
güldürürüm ama severim.
ağlatırım ama severim.
ezerim ama korurum.
döverim ama severim.
severim ama sevmem..

gerçekten bu mu ya?
bu nasıl sevgi?
demir gerçekten sevmeyi böyle mi sanıyordu.
gerçi şu zamanda sevgiyi kirleten bir o değil ki.
yada bir ben değilim esir etrafıma bakıyorum da biz kadınlar zaten esiriz
biz erkeklerin esiriyiz..

düşüncelere dalmışken demirin yüzüne tiksinerek baktığımı fark ettim.
oda yüzüme öylece bakıyordu.

"dans edelim mi"soruduğu soruya odaklanamadan beni sahneye çıkartı.
bedenimi bedenime yaklaştırdı.
belimdeki tek eline diğerini de ekledi
sarmaşık gibi doladı ellerini.

"ellerini omzuna koy"
ona bıkınlıkla bakıp ellerimi omzuna koydum.

kafasını saçlarımala boynumun arasına yerleştirdi.

sakaları huylanmama sebep.

"huylandın mı"diye sordu evet huylandim desem çekilecek miydi sanki cevap vermedim.

"tam burda dinlenmek istiyorum"

sıcak ve mayhoş nefesi benide istmeyerek mayışmama neden oldu.

ama yinede biraz uzaklaşmak istedim fakat izin vermedi.
belimdeki elleri ben ne kadar uzaklaşmak istesemde beni ona daha çok yakınlaştırıyordu.

"Benden bu kadar nefret etme"kulaklarıma dolan sese gülmek geldi içimden

bana bunları yapan o değilmiş gibi ondan nefret etmemeliymişim

"senden ölünceyedek nefret edeceğim"

"yalan söylüyorsun"diye itiraz etti kısık ve kendinden emin bir şekilde.

"hayır çok ciddiyim senden nefret ediyorum hemde her zerreme kadar"

kafasını yerleştirdiği yerden kaldırıp bana baktı gözlerimin içine Bakarak konuştu.

"hayır görüyorum gözlerinin derinliklerinde"

"eğer gerçekten gözlerimin derinliklerini görebilseydin senden ne kadar nefret ettiğimi görürdun."