70.

4K 209 90
                                    

demirin konuşmasının ardından derin bir nefesle ayağa kalktım

"lavobaya gideceğim hemen gelirim"

bi hışımla yerimden kalkarken demir benim kaçtığımî anlıyordu şuan bunlar bana çok fazla ağır geliyordu demirin yanında burda göz yaşlarını salmak istemiyordum  yolunu bulduğum lavobaya girdiğimde derin bir mefes aldım istemsizce gözümden akan yaşlar tenimi yakıyordu.

günlerimi yıllarımı çocukluğumu gençliğimi paylaştığım kardeşim ile bu durumlara düşmek o kadar dehşet vericiydi ki tüm bu gerçekleri duymak..

bir kaç dakikanın ardından derin derin nefeslerle kendime gelmeye çalışarak elimi yüzümü yıkadım tüm bunlar geçecekti.

lavaboda işim bitmiş kendimi dizginleye bilmiştim tam kapıya yönelmiş çıkacakken bana çarpan kişiyle kafamı kaldırdım gördüğüm kişi zümrüttü hüzünlü gözlerim anında sinire bürünürken ona belli etmek istemiyorudum.

burda ne işi vardı onuda bilmiyordum sürekli dibimizde bitiyordu.

"efra?"

evet der gibi bakışlarımı ona yöneltiğimde biraz geri çekilip aramıza mesafe koydum gözleriyle beni süzerekken endişeli gözüküyordü.

"iyi misin?"

sanki çok umrunda iyi olup olmamam onun bu oyuncu tavırları benim sinirimi hoplattırken onunla diyalog kurmak istemiyordum bu yüzden sadece kafamı sallamakla yetinip tekrar kapiya yöneldim

kolumu tutan zümrütün eliyle dursaksayıp Zümrüte bakış attığımda

"herşey için çok üzgünüm efra başına bunların gelmesini istemezdim."

zümrütün konuşmasının ardından ona bıkınca bakarken ağladığımı belli eden kısılmış sessimle cevap verdim

"yapmacık tavırların sana kalsın."

zümrüt kolumu bırakırken derin nefes alıp tekrar konuşmaya koyuldu

"yapmacıklık yapmıyorum efra evet pek düzgün tanışmadık tamam fakat ben tüm bunların bitmesini istedim demiri bitirdim ben efra bu yüzden sana düşmanlık beslememin manası yok başına gelenler ağır şeyler bu yüzden sadece üzülüyorum."

"tamam sağ ol acımana gerek yok gayet iyiyim ve herşeyin bir yanlış anlaşılma olduğun da duymuşsundur."

dedim zoraki bir gülümsemeyle

"evet duydum demirle cafede oturmanızdan belli.
fakat Leyla'nın hamile olması pek yalana benzemiyor."

zümrüt Sabrımın sınırlarını zorlarken dayanamayıp bıkkınlıkla ona yaklaşıp tehditkar bir tonlama ile yüzüne yüzüne konuşmaya başladım

"sana son kez söylüyorum zümrüt.
tüm bunlar seni ilgilendirmiyor ve beni düşünüyormuş gibi,yapmaktan da vaz geç.şimdi çekil önümden."

demiri elimin tersiyle iteklerken oda karşılık verip kenara çekildi dışarı çıkarken derin nefeslerle demirin yanına oturdum sinirime hakim olmaya çalışırken gözlerim demirin siyah gözlerinde durdu

Mafya Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin