Mafya

25.

demirden

gözlerimi araladığımda bana gibi sarılmış efra'yı gördüm çok masumdu bu kızı içime sığdırmak istiyorum
ona bu kadar kısa sürede alışmak benim elimde olan bir şey değildi.
bu küçüğü düşünmeden edemiyordum.

bu zamana kadar hiç kimseye bu denli bağlanmamıştım hayatım boyunca hep ölü gibi yaşadım babamın intikamı uğruna varımı yoğumu ortaya koyup bomboş yaşadım.
babamı öldürmek düşüncesi dışında başka hiçbir amacım yoktu. gecemi gündüzümü bunları düşünerek geçirdim tabii ki kızlarla da muhatap oldum ama hepsi tek gecelik zevk meslesi olan kızlardı.
param için heybetim için soy adım için altıma yatan günlük ucuz kızlar hepsi birer yalandan ibaret.

evet kötü biriyim evet insanları da öldürüyorum Ben buyum Ben bir caniyim kimseye acımam.
yapacağım ne varsa yaparım bir saniye düşünmem.
fakat kimsenin bilmediği efra'nın da anlamadığı Ben her önüme geleni öldürmüyordum adam öldürmek kafam esti diyip öldürmek değildi böyle bir bokluk olamaz.
bana karışmayana bulaşmayana karışmam eğer karışırsa ise dünyayı zindan ederim.soluduğu nefesi dahi siker atarım.
karanlığım,gaflettim eğer karanlığa kimse girmeye meyilli olmadıkça hep aydınlık tarafta olur.bu hep böyledir herkes kendi eliyle kendini asar hiç kimse durduk yere ip getirip  al kendine As demez.

a**** insanlar sadece yaşıyorlar hiçbir şeyin farkında değiller.
onlardan farkım ben yaşamıyorum.
babamı bulup öldürüp bu dünyadan ayrılmayı düşünürdum hep.
bu zamana kadar hiç kimseyi yanıma yaklaştırmadım kimse düşüncelerime bir adım dahi atamadı sahi kimse atmak da istemedi.
bu mafya yer altı hepsi bir yalandan ibaret benim bunlara ihtiyacım yok.

babam gittikten sonra onun yerini aldım herkes babamla aramızda sorun olmadığını hatta annemi o yaşta beraber öldürdügümüzü bilir.
annesini öldüren acımasız küçük bir çocuk.
bu yüzden babamın yerine kolayca geçebilmiştim o yaşta annesini öldüren bir gençten herkes herşeyi hatta daha fazlasını bekler.
buna itiraz etmedim bana zararı dokunmadı aksine işime yarayacaktı.
varsın öyle bilsinler sikikler.
babamın yerine geçtim bazı ufak değişiklikler yaptım göz dağı vermek için çok can yaktım.
her yeri ateşlere verip alev Alev yanan ateşi oturup izlediğim de oldu.
babamı bulmak ve önü öldürmek için yer altına girmeye mecburdum.

pişman da değilim fakat bu dünyada annem gidince benim ruhum beraberinde göçtü
küçüçuk bir çocuken annemin ölümüne şahit olmuştum.
annemin kanlar içindeki bedenine bakmaktan başka bir şey yapmamıştım
gözümden yaş bile akmamıştı.
o yaşta öldürmüştü babam annemi de beni de.
öldürmek için ölmek gerekirdi
ve bu çoktan gercekleşmişti
artık benden korkmaları gerekti
ama korkunun ecele faydası hiç bir zaman olmayacaktı.

babamı öldürmekten başka düşünce dolaşmıyordu zihnimde
yıllarca bu böyleydi.
ve asla değişmeyecek
mafya veya sıradan biri her harükarda buyum ben.

bizim cinayetlerimiz ap açık fiziksel
bakın etrafınıza kaç ruh insanlar tarafından eziyete uğrayıp öldürülüyor.
kim kimin canını yakıyor?tek suçlu katiler mi tek suçlu dünyada kötü insanların olması mı?biz olmasak bu dünya çok mu iyi olacaktı? çok mu iyi insanalar Kandırmaca düzmece
aptal insanların kandığı bir oyun.