Mafya

54.

bir ay sonra.

"efra ye artık şu yemeği"

bulutun sessi kulaklarıma dolunca ona ruhsuzca baktım.
karşımda itiraz eden bir suratla bana bakıyordu önüme koyduğu tepsiyle başıma dikilmişti.
benden yemek yememi bekliyor istiyordu.
fakat ben su bile içemiyordum.
yaşadığım her şey gözümün önünden gitmeyip beni acıya boğuyordu.

"istemiyorum"gitmeyip başımda dikilmeye devam edince sonunda gitmesi için ağlamaktan kısılmış ruhsuz sessimle konuşmayı başarıp istemediğimi dile getirmiştim.

"efra ağzına iki lokma bile sokmuyorsun.
bu halin ne olacak?ye şu yemeği hadi"

onu dinlemeyip tepsiyi yataktan itip bataniyenin içine girdim.
vücudum cenin pozisyonunu alırken gözlerimden yaşlar akmaya başladı her günüm her dakikam bir aydır aynıydı.
sanki hapsolmuş gibi aynı döngüyü yaşıyordum ağlıyordum,kriz geçirip tekrar ağlıyordum ve tekrar tekrar tekrar...
her yer görünmez göz yaşıyla dolmuştu ve bunu gören sadece bendim.
bu yüzden karşımdaki bulut beni anlamak istiyordu ama anlamıyordu.
yaşadığım acıyı kimse anlayamazdı elbett ben yaşamakatan bile utanıyordum.
o günü asla unutamıyordum unutamazdım ki.
o gece benim için dehşet vericiydi.
yaşanmış her saniye aklıma kazınmış durumdaydı.
fakat bulut nikbin bir insandı.
ama ben onun gibi iyi yönden bakamıyordum aslında bakabilecegim bir şeyim de kalmamıştı ne akıl sağlığım nede psikolojim.
ruhtan farksız biriydim.

"özür dilerim"

bulut elindeki tepsiyle benden özür dileyip arkasını dönüp kapıdan çıkacaken dudaklarımı araladım.

"niçin?"diye sordum özür dilemesinin amacı nedeni neydi?
beni anlamadığı için mi özür dilemişti yoksa beni yemek yemeye zorladığı için?veya beni bilmediğim bir eve tıkıp gitmeme izin vermediği için mi?yada..

"demiri öldürdüğüm için özür dilerim"

duyduğum şeyle anlamazca baktım
demir..demiri öldürdüğüm için mi? hayır bulut söyleyeceği şeyi karıştırdı demiri vurduğum için demek istedi çünkü bir ay boyunca sürekli bunu konuşup durdu demiri benim için vurduğunu bunu hak ettiğini ama benim bu halde olmamın nedeni demirin yaralı olmasıymış ben aslında bulut yüzünden bu haldeymişim 'Demir savaş kardeşim benim ben bu kadar üzülmezken senin Mahvolman saçma'
üzülüp hayattan bağını koparma diye hep başımın ucunda durdu bir aydır yanımdan ayrılmayıp sürekli ilgilendi
ona aslında kızgınım çok fazla fakat kızgın olmaktan bile utanıyorum..
çünkü o benim için bunları yapmış hala benimleyken ona kızmam ne denli doğru olabilir?fakat bir yandan sevdiğim adam.. her ne kadar bana bunları yapan o olsada içimdeki sevgi bir an için de bitemezdi..
işler böyle bir hâl alınca bulutun yüzüne bakamaz oldum.
çünkü ne yapacağımı ne tepki vereceğimi ne konuşacağımı bilemiyordum.
hissetiğim acı derin bir sızıydı her an kalbime inen bir sızı
ben böyle günlerimi zehre çevirirken acaba onlar ne haldeydi?demir yaşam mücadelesi verirken leyla onun elini mi tutuyordu? karnındaki bebeği mi okşuyordu babasının yaşamasını dua ederken.
binbir türlü şey aklıma geldikçe ağrı iniyordu beynime.