HAYAT ANLATILMAZ

12. Kırgındı

Elsevər Rəhimov - Sən olmayan
gecələr
M. Lisa - Araba
Doja Cat - Streets
Lotusx - Nerdesin

Nisan'ın anlatımıyla :

Bu gün iki yıl sonra beni hiç arayıp sormayan, yüzünü, sesini neredeyse, her şeyini unutmaya başladığım annemi gördüğüm o gündü. Bu gün birnevi yeniden doğduğum o gündü.

Şu an kadar mutluydum ki, içim içime sığmıyordu. Yol üzerinde gördüğüm bir çok şeye tekme atıyordum. Yetmiyordu içimdeki sevinç çığlıklarını havaya doğru bırakıyordum. Tekmelediğim taş siyah bir BMW'ye çarptığında kaşlarımı çattım çünkü bu onun arabasıydı ! Her ne kadar da benden nefret etmesini istesem de, etmiyordu ! Buralarda olmalıydı. Yaptığım role inanmışmıydı bilmiyorum ama onda
hasarlar bıraktığıma emindim.

Ama arsızca ona hiç bir şey yapmamışım gibi yanına gidemezdim değil mi ? Bu doğru değildi.

Dudaklarımdan bir kez daha mutluluk dolu bir çığlık çıktı. Teşekkür ederim Demirbilek.

Birinin "Nisan," diye bağırdığını duyduğumda dudaklarımda büyük bir gülümseme belirdi. Melih'in sesine benziyordu. Hepsini o kadar çok özlemiştim ki. Ancak olmazdı, onlardan iyilikleri için uzak durmalıydım.

Etrafı incelediğimde yavru kediyi bıraktığım veterinerin tam önünde olduğumu gördüm. Kapıya doğru baktığımda bir kaç saniye sonra içeriden Melih çıktı. Veterinerin içerisi dışarıdan gözükmüyordu ama içeriden gözüküyor gibiydi. Çünkü ben onu görememiştim.

Hızla yanıma yanaştığında gözlerindeki o korkuyu görmek yutkunmama sebep oldu. Bir şey mi olmuştu ?

Kolumdan tutarak beni veterinerin içerisine doğru çekiştirdi. Kapıdan içeriye doğru savrulunca şaşırmıştım çünkü Melih hep kontrolcü ve temkinli biri olmuştu. Böyle davranmasının bir sebebi olmalıydı. Yine de tahammül edemeyeceğim bir davranış sergilediği gerçeğini değiştirmiyordu.

Gözlerindeki ifade değişmişti, artık gözlerinde sadece saf öfke vardı.

Ona çıkışacakken beni sinirli sesiyle bölerek "Mutlu musun şimdi ?" dedi. Eliyle yerdeki adamı göstererek "Ona verdiğin zararı ben artık sayamıyorum. Yaraları olan adamı, yaraları kabuklanmadan tekrar yaralıyorsun ! Yeter, gideceksen temelli git, seninleyken de, sensizken de acı çekiyor !" demesi gözlerimin büyümesine sebep oldu.

Dedikleri sonuna kadar doğruydu ama şu an o kadar umrumda değildi ki. Umrumda olan tek şey yerde bilinçsizce oturan o adamdı.

Yanına tükenmiş adımlarımla yürüyüp yere çöktüm. Kafası kanıyordu, sol eli ise kalbinin üzerindeydi. Elini göğüsünün üzerinden çekerek iki elimle büyük elini sardım, eli hâlâ sıcacıktı.

Ona bakarken "Melih," dedim ama sesim çok kısık çıkmıştı, ben bile zar zor duymuştum.

"Melih !" dediğimde amacım sesimin biraz yüksek çıkmasıydı, ancak ben resmen ismini haykırmıştım.

Gözlerindeki ifade yerini koruyordu. Umursamamaya çalışarak "Ona ne oldu ?" dedim. Sessiz kaldı, dışarı çıkarak bir arama yaptı.

Arhan'a baktığımda yine aynı pişmanlığı yaşıyordum. Varlığım da, yokluğum da gerçekten zarardı.

Diğer odadan içeriye bir kadın girdi. "Daha demin iyiydi, ne oldu ?" dediğinde üzgün gözlerle bizi izliyordu. Kafamı dolu gözlerimle iki yana sallayarak "Bilmiyorum," diyebildim.