Playful Smile

60.Formal

Minah's POV

Lumapit sa'min si Tita and Ren. Bumitaw ako sa yakap ni Red.

"Tita I'm sorry."

"No. It's okay. Nadamay lang kita sa init ng ulo ko."

Tita smiled.

"Sige. You can go. I think you guys need to talk."

Nagulat kami sa sinabi ni Tita.

"Really mom?" Red asked.

"Ayaw mo? Sige 'wag na."

"No. I mean 'yung flight."

Tita smile again.

"Na-cancel ko na 'yung flight niyo kahapon pa. Expected ko na mangyayari 'to."

Lahat kami nag kunot noo.

"How come?" Ren asked curiously.

"Someone talk to me and explained everything, so you better talk. While me, may aasikasuhin lang sa state and babalik rin ako dito, as soon as possible."

Napangiti ako when I heard that, bigla atang nag bago 'yung ihip ng hangin.

Nagtinginan kami ni Red.

"I really wanna talk to you." He said.

"The feeling is mutual."

~*~

"That's it. Kasinungalingan lang lahat. By the way. Okay na ba si Ren? Is he still angry?"

I said. Afte kong ma-kwento sa kanya 'yung ginawa ni mom. Gusto namin ng private talk kaya sa condo niya kami nag stay.

"Hindi na. We explain everything to him. Lucky naintindihan niya agad. Pero sabi rin ni Dad, ikaw 'yung anak niya. "

"Baka akala niya lang kasi nga wala si kuya."

Nagulat ako when he hugged me again.

"Sorry pa rin, kasi hindi ko sinabi sa'yo agad. Hindi ko kasi talaga matanggap eh."

He said.

"Okay na nga. It's not your fault naman eh. It's my mom's fault. Alam niya 'yung totoo yet pinili niya pa ring mag sinungaling. What kind of mom she is."

I said irritatedly.
Inalis niya 'yung pagkakayakap niya sa'kin, pero sobrang lapit pa rin namin sa isa't isa.

He's staring at me. Hinawakan niya 'yung kamay ko, at sinuklay gamit 'yung kamay.

"I really miss you." He said.

"Psh! Saglit lang naman tayong di nagkausap eh."

"Kahit na. I miss you pa rin."

Ang galing talagang mag pakilig ng mokong na'to.

Pasimple akong umatras dahil naiilang ako.

"By the way. Ano na ba tayo?"

Ay tanga! 'Yun bigla 'yung lumabas sa bibig ko. Anong klaseng tanong 'yan Minah?

He laughs.

"Ano nga ba?" He asked.

I pouted.

"Ewan ko sayo. Joke lang 'yon."

I said as I rolled my eyes.
Tawa lang siya ng tawa.

"Eto. Ang pikon mo noh?..hmmm ano nga ba? Uhm. Let's just say na nililigawan kita."

Lumaki 'yung mata ko when he said that.

"Echosera ka! Pa'no kita naging manliligaw? Eh hindi ka nga nag papaalam sa'kin eh."

"Hoy. 'Wag ka nga. Buti nga nanliligaw pa lang eh. You said you love me. Sa'n ba papunta 'yon? Diba do'n na rin? Dapat nga girl friend na kita eh, dahil sinabi mo na rin sa'kin na mahal mo 'ko. Pasalamat ka mabait akong tao. I chose to court you first, para formal."

Nagwala 'yung paro paro sa tiyan ko.

Girl friend? As in? Girl friend talaga? Seriously? Ugh! Red.

"Hmm. Bahala ka sa buhay mo." I said.

"Kunwari ka pa. Alam ko na 'yang mga style mo noh. For sure nag wawala na 'yang alaga mong paro paro sa tiyan mo."

Napahawak ako sa tiyan ko. How did he know?

"Assuming ka talaga noh?"

"Pakipot ka kasi!"

"Whatever!"

He laugh.

"Oy basta sinabi mo na mahal mo 'ko. Wala nang bawian."

"Sino bang nag sabing babawiin ko?"

"Psh. Bumabanat ka na ha."

I laughed as I saw his face.

"Anong nakakatawa?"
He asked habang nakakunot 'yung noo.

Tinuro ko 'yung mukha niya habang tumatawa pa rin.

"You're blashing aren't you? Tss! Sabi na nga ba eh, kinikilig ka sa'kin."

I said still laughing. Kinuha niya 'yung unan sa couch at binato ako, buti nalang nasalo ko.

"Kahit lalake ako. Syempre kinikilig pa rin ako. Specially when it comes to you."

Napahinto ako sa pag tawa. Bumabanat nanaman siya eh.

"At least aminado ako. Eh ikaw? Shy type." Dagdag niya.

Binato ko sa kanya 'yung unan na binato niya sa'kin kanina.

"You don't care." I simply said. Then he laughed.