Psychopath+Angel (JARLEY)

-3 Kaçış ve Yakalanış

Harleen'in Ağzından

Haftasonu olduğu için mutluydum. Ama gözümün önüne sürekli Joker'in silüeti geliyordu. Pijamalarımla oturmuş, çayımla beraber televizyon izliyordum. Çalan telefonuma yöneldiğimde, arayan Bayan Collins idi.

''Alo?'' dedim açtıktan sonra..

''Sizi rahatsız ediyorum haftasonu ancak, hastalarınızdan biri hastaneden kaçmış Doktor Frances.'' dedi. Panik yapmıştım hemen, elim ayağıma dolaşmıştı.

''K-kim?'' diye kekeledim. ''Hangi hastam?'' diye sordum tekrardan. Aklımdan geçen kişinin olmaması için dua ediyordum.

''Joker..'' dedi üzgünce. O an yıkılmıştım, telefonu tutacak gücüm kalmadığından ellerimin arasından kayıp yere düştü telefonum. Kalbim duracak gibiydi, dolan gözlerimle kulağımda sesi yankılanıyordu.

Yerdeki telefondan zar zor sesler duydum. ''Alo Frances, orada mısın?'' diyordu Bayan Collins, ancak benim telefonu alacak halim bile kalmamıştı. Kalbime biri ard arda bıçak saplıyormuş gibi hissediyordum.

Onun kahkahaları benim beynimdeki doğrularımı birer kum tanesini deniz dalgalarının götürdüğü gibi götürüyordu oysa ki.. Şu kısacık zamanda onunla ilgili kurduğum hayalleri bilseydi, saplantılı bir sapık olduğumu düşünebilirdi belki de..

Bir güç ile, telefonu aldım yerden. Kulağıma dayadığım da kapanmıştı. Hemen sonrasında çalan kapı sesini bile zor duymuştum. Beynim dış seslere kapalıydı şuanda, aklımda ondan başka hiçbirşey yoktu.

Beni bu kadar erken bırakacağını tahmin etmemiştim. Gerçi ne sanıyordum ki? O bir katil, benim gibi bir doktor parçasına bakacak hali yoktu ki zaten.. Onun gözünde diğer doktorlardan farksızdım. Bu düşüncelerle boğuşurken, zorlukla gidip kapıyı açtım.

Karşımda duran Joker'i görünce birden gözlerimde flaşlar çakmıştı. Kocaman açılan gözlerim karşısında, bana kahkaha atarak bakıyordu.

Beklemediği bir anda boynuna atladım. Bunu kendimden bende beklemiyordum aslında, sanki başka biri kollarımı ona dolamış gibiydi. Kontrolsüzce ama istekli yapmıştım bunu. O da şaşırmıştı sanki..

Kafamı boynuna gömdüğüm de her nefesimde ciğerlerimi istila eden kokusu sanki bana hayatı veriyor gibiydi. ''Beni bıraktın diye çok korktum..'' diyebildim sadece. Kısa bir sonra onunda kolları benim belime dolanmıştı.

Kollarımı ondan ayırdıktan sonra, elinden tutup onu içeriye çektim ve kapıyı kapattım. ''Seni hastanede öptüğümde böyle davranmıyordun Harley..'' dedi pis pis sırıtarak. Diline makara olmuştum iyi mi.. Önemli olan yanımda olmasıydı, ve o buradaydı. Gerisi teferruat.

Joker'in Ağzından

Bana sarıldığında, ilk başta onu ittirmek gelmişti içimden. Ama kendime hakim olamadan sarılmıştım. İçimde bu kıza karşı birşeyler olmasını istemiyordum.. Bir melekle birlikte olmam asla!

''Nasıl kaçtın hastaneden?'' diye sordu. Beraber koltuğa oturduk, ama aramızda mesafe vardı..

''O hastaneye onlarca kez kapatıldım.'' dedim sırıtarak. ''Oranın krokisi beynimde çizili, sadece 1 saat içinde kaçabilirim oradan.'' diye devam ettim. Şaşkın şaşkın bakıyordu. ''Normalde seninle ilk seansımızın olduğu gün kaçacaktım. Ama seni görünce, kaçamadım.'' dediğimde kafasını utanmışça öne eğdi, ama dudaklarının yukarı kıvrıldığını görmüştüm.

Kafasını kaldırdığında kapı çaldı. Gidip delikten baktığında, yüzü korkmuş bir ifade almıştı. Bana doğru hızla yaklaştı ve koltuktan kaldırdı.

''Kalk çabuk. Bayan Collins geldi. Yatak odasının camından kaç..'' dedi. Sakin adımlarla yatak odasına gittim. Ben yatak odasından içeri girince kapıyı açtı. ''H-hoşgeldiniz Bayan Collins.'' dedi.

Sonrada o sürtük karının sesi duyuldu.. ''Hoşbulduk Doktor Frances. Umarım rahatsız etmiyorumdur.'' Harleen benim odadan çıktığımı sanıyorken, ben hala yatak odasındaydım. Toplu ve tertemiz odanın düzenini bozan tek bir şey vardı..

Harley'in muhtemelen dün akşam veya bu sabah çıkardığı ve yatağa özensizce fırlattığı sütyeni. Yatağın üzerinden aldığım sütyeni, ceketimin içindeki büyük cebe koyduktan sonra sessizce beklemeye devam ettim.

Yatak odasına doğru gelen adım seslerini duydum. İçeri giren Harleen'di. Beni fark etmeyip, çarptı. Düşeceği sırada belinden yakalamıştım. Sonrasında tekrar kapı çalınca, Harleen beni camdan dışarı yolladı. Birkaç adım attıktan sonra, doktorlara yakalandım!