Psychopath+Angel (JARLEY)

-28 İyilerin Cinayet Planı

            Harley'in Ağzından

      Odanın içinde ani bir sessizlik oluşmuştu. Konuşmak istiyor ama konuşamıyor gibiydim çünkü Jerome kapıya doğru bakıyor ve birilerini dinliyordu sanki. Ama ben ses duyduğumdan pek emin değildim. Tam ne olduğunu sormak isterken elini ağzıma kapadı. Susmam gerektiğini gayet iyi anlamama yetmişti bu hareketi. Peki neden? Küçük fısıldaşmalar duyduğumu düşündüm bir saniyeliğine ama Ivy kim ile fısıldaşarak konuşacaktı ki? En fazla kendi kendine olabilirdi bu.

Jerome yavaşça elini ağzımdan çekti. "Ses çıkarma ve camdan dışarı çık." dedi dudaklarını oynatıp çok kısık bir ses çıkararak. Ne olduğunu bile sormama fırsat tanımadan beni yataktan kaldırmış ve kendisi de ayaklanmıştı. Beni yatak odasındaki cama doğru ittirdi. Fazla sorgulamak istemeyip onun sözünü dinledim ve camdan dışarı çıktım. Jerome da kapşonlusunu eline alıp benim arkamdan camı kullanarak evin dışına çıkmıştı. Beni evden biraz uzaklaştırdıktan sonra konuştu. "Bir yere saklan. Çıkman gerektiğinde Ivy yanına gelecek, o zamana kadar sakın çıkma." dedi. O gideceği sırada bileğini tutup durdurdum. "Jerome, nereye gidiyorsun? Ne oluyor birden bire?" dedim. Derin bir nefes alıp yavaşça bileğini çekti. "Bana güven sadece." dedi.

Daha sonrasında yanımdan ayrılmıştı. Bir süreliğine arkasından bakıp onun başka bir sokağa girişini izledim. Ben sana güveniyorum, Jerome. Senin tahmin edemeyeceğin kadar hemde. Onun dediğini yapmak üzere biraz ilerideki eski kiliseye gitme kararı almıştım. Artık kullanılmayan o kilisede saklanabilirdim.

           Jerome'un Ağzından

      Kapşonlumdaki telefonumu çıkarıp elime aldım. Punchline, Harley'i nerede yakalamıştı bile... onun sesini duyduğum için fazla şanslıydım. Duymamış olsaydım Harley'i kaptırmış olabilirdim ama bu asla olmayacaktı, onun yada Joker'in Harley'i almasına izin vermeyecektim.

Richard'a bir mesaj attım. "Gotham Kraliçesi benim olduğum yere yakın. Sana attığım konumu ona ulaştırmanın bir yolunu bul, benim orada olduğumu öğrenmesini sağla." yazmıştım. Bunu yapmam gerekiyordu. Biraz da Punchline'a teslim olmak gibi bir şeydi. Ivy ile yalnız kaldığı evin yakınındaki bir sokaktan Richard'a konum yollamıştım. Bunu nasıl yapacağını bilmiyordum, bir yolunu bulmasını umuyordum. Buna daha fazla devam edemezdik. Punchline bu kadar çok yaklaşmışken onun kafasını karıştırmak ve hedef şaşırtmak zorundaydım. Son yaptığımdan sonra bana iyice öfkelenmişti, ben de bunu kullanacaktım. Bana olan öfkesi epey işime yarayacaktı. Sırtımı duvara yaslarken sırıtmaya başladım istemsiz olarak.

Ancak o sırıtışın yerini şaşkınlık almıştı çünkü evin olduğu sokağa giren polis araçlarını gördüm. Richard mesaj atmıştı. "Yapabileceğimin en iyisi buydu." yazıyordu. Anlaşılan o ki polisi o yollamıştı ama Punchline'ın yakalanmadan benim olduğum sokağa gelmesi gerekiyordu. Burası tamamen şansıma bağlıydı zannedersem. Bu kez, bu kez şansım yaver gitsin.

Telefonumu yeniden cebime bırakıp duvarın arkasından çıktığım esnada bana doğru koşan Punchline'ı gördüm. Olmuştu! Bir defalığına bile olsa şansım yaver gitmişti. Bozuntuya vermeden kaşlarımı çatarak ona baktığımda beni gördüğüne pekte sevinmiş gibi değildi. Hançeri göğsüme dayayarak benimle beraber az önce durduğum duvarın arkasına saklanmıştı. "Polisler burada, ses çıkarırsan benden daha kötü şeyler yapabilecek memurların eline düşeriz." dedi.

Elbette ses çıkarmayacaktım. Benim amacım Arkham'a geri dönmek değildi, her ne kadar Punchline için bunu oldukça istiyor olsam bile... Belki de Punchline için istediğim de bu değildi. Ondan intikam alacaktı daha Harley. Ona yardım edeceğime emindim. Bu yüzden onu da ele veremezdim. Polislerin ileriye doğru koşan adım seslerini duymuştuk, Punchline'ı arıyor olmalılardı. Sikeyim! Ivy'i yakaladılarsa Harley'i kim saklandığı yerden çıkaracaktı ki!?