Psychopath+Angel (JARLEY)

13-Tatlı Küçük Psikopat

Medya: Jerome Valeska

Joker'in Ağzından

Bulamamıştım, elim boş eve geri döndüm. Eve geldiğimde yağmur iyice bardaktan boşalırcasına yağıyordu. Ama Harley henüz gelmemişti. Nerede bu kız ya? O çıktıktan en fazla 20 dakika sonra çıktım, ama sanki yer yarıldı içine girdi!

Tüm hizmetçileri kovalamıştım. Korumalarım ve adamlarım ise dışarıdaydı. Kocaman evde tek başıma çalışma odamda oturuyordum. Bir anda aniden kuvvetli bir şimşek çaktı. Off, Harley şimşekten korkar ki!

*Flashback*

Harley ve Joker yanyana uyuyorlardı. Harley gözlerini açtı ve havanın baya karanlık olduğunu fark etti. Bir anda çakan şimşek ile Joker'e doğru sıçrayıp kollarını ona doladı ve kafasını korkuyla bağırırken Joker'in göğsüne yasladı.

Harley'in çığlıkları ve sıçramasıyla uyanan Joker, gözlerini ard arda birkaç kez açıp kapattıktan sonra ''Noldu?'' diye sordu uykulu uykulu.

O anda tekrar çakan bir şimşek ile Harley daha sıkı sarıldı adama ve kafasını daha çok yasladı. ''Şimşek oldu.'' dedi korkuyla.

Joker ufak bir kahkaha attı ve sırıttı. ''Şimşekten mi korkuyorsun Harl?'' diye sordu.

Harley kafasını göğsünden kaldırmadan, evet anlamında salladı başını. Joker ufak bir sırıtıştan sonra, kollarını Harley'e doladı ve sıkıca sarıldı ona. Kalbi duracak kadar hızlı atan Harley yavaşça kafasını kaldırdı ve Joker'in yüzüne baktı.

''Hala korkuyor musun?'' diye sordu Joker, Harley'e. Sonrada kızı dudağından öptü. Dudakları ayrıldığında Harley sırıttı.

''Hayır korkmuyorum.'' dedi ve daha sıkı sarıldı Joker'e...

*Flasback Bitti*

Kesin çok korkmuştur şimdi! Of, of... Yanında kimse yoktur belki... Gerçi kim olacak yanında. İçimdeki Yeşil'i dinlememeliydim! İçimdeki yeşili dinlemeseydim, o dışarı çıkmayacaktı. Onun istediği şeyi bende istemiyor muydum zaten?

Of... Zaman geçiyor, ama Harley gelmiyor. Şimşekler gittikçe güçleniyor, yağmur ise hızlanıyordu. Sanki Gotham, Jarley'in bitmesine ağlıyor gibi..

Harley'in Ağzından

Ara sokakta çarpıştığım kişiyle sohbet etmek adına, bir çatıya çıktık.

''Sen spiker değilsen, ben seni neden haberlerde gördüm?'' diye sordum sırıtarak. Evet, kesinlikle! Bu yakışıklı şeyi, daha önce haberlerde gördüğüme emindim. Yalnız söylemeliyim ki, haberlerde de epey çıtır duruyordu hatırladığım kadarıyla..

Sırıttı önce. ''Beni haberlerde görmüş olduğun doğru.'' dedi. ''Çünkü ben Jerome Valeska.'' dedi ve çapkın bir göz kırpması sundu.

İlk başta inanmak istememiştim, ama sonradan çok ciddi olduğunu anladım. ''A-ama nasıl?'' diye sordum şaşkınlıkla. ''Sen ç-çok normal görünüyorsun?''

''Göründüğümüz gibi değiliz hiçbirimiz.'' diyerek yanıt verdi. Susmayı tercih ettim... ''Kadınları susturan bir mizah anlayışım var.'' dedi ve çapkınca sırıttı.

Kahkaha attım, o da eşlik etti. ''Kahkahan bana birilerini andırıyor.'' dedim pek gülmeden. Çünkü bana hatırlattığı kişi O'ydu, Joker. Beni reddeden kişi..

''Dur tahmin edeyim... Joker?'' dedi alay edercesine. Bu kadar kolay anlamasına şaşmıştım, ama kahkahası gerçekten benziyor.

Ona döndüm ve gözlerimi gözlerine diktim. ''Onu tanıyor musun?'' diye sordum.

''Pek sayılmaz...'' dedi. Ama Joker'e çok benziyordu kahkahası, gerçekten. ''Yani kahkaham yüzünden Joker'e benzetildim çoğunlukla. Oradan biraz araştırmıştım, birde azılı katilimizi Gotham'da tanımamak mümkün değil!'' dedi alay ederek. Kahkaha attı...

''Ama gerçekten kahkahalarınız çok benziyor.'' dedim. ''Bir bağınız var mı?'' diyerek sorumu yönelttim. Yani sormadan edemedim...

''Hayır. Sadece birkaç ortak noktamız var. Deli olmamız, katil olmamız, Gotham'da olmamız... Birde benzerliğimiz, kahkahamız.''

Haklıydı, onun dışında pek benzemiyorlardı. Joker'in aksine, dışarıdan onu tanımayanlar için sıradan tipik bir genç erkek olarak gözüküyordu. Onu tanımadığınız sürece katil olduğunu anlamanız imkansız!

''Seni de Batman mi kovalıyor?'' diye sordum kahkaha atarak. ''Bazen Yarasacığa çok üzülüyorum, her şeyin peşinden koşuyor ama sürekli kazanamıyor.'' dedim ve daha büyük bir kahkaha attım.

''Hayır, beni Batman kovalamıyor.'' dedi. ''Benim peşimde Polis Jim var.'' diye ekledi. Biraz konuşmanın ardından, yağmur artık doluya dönüyordu. Bende fazla beklemeden yanından ayrıldım, ama ayrılmadan önce ona telefon numaramı vermeyi ihmal etmedim.

Tatlı, tüylü kapşonlumun kulaklı şapkasını kafama çektim. Ama hava yağmurdan, doludan dolayı çok karanlık göründüğü için saçlarımı şapkaya sıkıştırma gereği duymadım. Hızlı adımlar ile, mecburi bir şekilde Joker'in malikhanesine geri döndüm.

Bir ara Jerome ile gitmeyi düşünmedim değil... Ama Bay J, Jerome'un peşine bela olurdu. O yüzden tıpış tıpış buraya geri döndüm anlayacağınız. İçeri girdim, ancak kafamdaki kapşonlumun şapkasını çıkarmadım.

Yavaş yavaş merdivenleri çıktım ve yatak odasından içeri girdim. Girer girmez Joker'i gördüm. Cama yaslanmış, silahıyla ilgileniyordu. İçeri tüylü tüylü birşeyin girdiğini görünce şaşırmış olmalı, silahı bana doğrulttu.

''Sakin ol, benim.'' dedim yatıştırmak istercesine. Tatlış kapşonlumun kan olmasını istemiyordum.

Kahkaha attı. ''Bu halin ne?'' diye sordu.

''Bu halim mi?'' diye sordum şaşkınca. ''Çıkmışken kendime yeni kapşonlu ve tişört aldım, üzerime giydim.'' dedim bilmişçe.

Yavaşça bana doğru adımladı. ''Ben cani, deli bir psikopat yaratmaya çalışırken..'' dedi ve biraz duraksadı. ''Sen ne yapmaya çalışıyorsun?'' diye sordu.

Ondan birkaç adım uzaklaştım. ''Ben buyum J. Beni delirttin, değiştirdin doğru... Ama ben Tatlı Küçük Psikopatım... ''

Evet, yeni bir bölüm! Hikayemize Turuncuların Delisi, Jerome Valeska katıldı. Hikayede Jerome ve Harley arkadaş mı olacak dersiniz? Jerome olmazsa olmazdı, çünkü Jarley'i özlediğim kadar Jerome'u da özledim. Bir zamanlar yazdığım Jerome X Harley kurgusu vardı ama sonra kaldırmıştım. Belki bulursam onu da bir ara tekrar yayımlarım, bundan emin değilim.

Hikayemde Jerome'a bazı karakterler Turuncuların Delisi, Kızıl Kafa, Turunçgil gibi lakaplar takacak ve onu o şekilde çağıracaklar.. :)