Psychopath+Angel (JARLEY)

-27 Gerçekten Sevmek

Joker'in Ağzından

Lanet... yine şu deliğe kapatılmıştım. Yine, yeni ve yeniden Arkham'dayım çünkü o siktiğimin yarasası beni yakaladı. "Ona engel olmayı denemedin bile!" diye çıkıştı Yeşil. Doğruyu söylüyordu ama kendimce oldukça geçerli sebeplerim vardı. "Neymiş o sebepler?" diye sordu bu kez de imalı bir şekilde. "Harley... onun gitmesi yüzünden kendimi bu şekilde cezalandırmayı seçtim işte." dedim. Şu hücrede yalnız başıma olduğumdan kimse konuştuklarımı duyamazdı ve bu bana biraz rahat hissettiriyordu.

"O kızdan nefret ediyorum!" diye haykırdı Yeşil. Harley'e olan nefreti beni ele geçirmeye çalışıyordu yeniden ama izin vermedim. Artık gitmiş bir kızın arkasından nefret etmeye devam edemezdim. O iyi miydi acaba? Şimdiye dek beni özlemiş olması gerekmez miydi?

Şu göğsümdeki baskıyı almak ve kendimi kurtarmak istiyordum, yapamıyordum. O baskı bana yapışmış ve bir parçam olmuştu. Bu baskı bana Harley'in hatırasıydı... "O ucube kız bile seni unutup gitti ama sen hala onu düşünüyorsun." dedi Yeşil. Göz devirmekle yetindim çünkü onun suçuydu. "Sen olmasaydın böyle olmazdı." dedim sadece. Fazla söze gerek yoktu bu konu için. Yeşil tüm her şeyi yerle bir etmişti. Her şeyi çıkmaza sürüklemişti ve ben artık istesem bile düzeltemeyecektim. Ne çok isterdim şimdi Harley'in beni kurtarmasını... şuraya gelip bana bakmasını.

Onunla ilk tanıştığımız günü anımsıyordum. Sıkıcı bir doktoru alıp kendi ellerimle harikalaştırmıştım, kusursuzlaştırmıştım... sadece benim yapmıştım. Yavaş yavaş, istediğim şekilde yetiştirmiştim küçük kızımı. Sonra da onu kaybetmiştim. Sesli bir şekilde açılan kapıya baktım. Görevli bana yemek getirmiş ve masaya bırakıp gitmişti. Buranın yemeklerini hiçte sevmiyordum bu yüzden yemeyecektim. Yatağa uzanıp kaçmak için bir şeyler düşünmeye başlamıştım. Ama önemli olan bu değildi... ben kaçmayı gerçekten istiyor muydum?

Harley'in Ağzından

Hava henüz tam aydınlanmamışken gözlerimi açtım yatakta. Gördüğüm ilk şey gardolabımdı. Ah, hayır... benim gardolabım değil. Harleen'in gardolabı. Nedensiz bir şekilde uyanır uyanmaz kendi keyfimi kaçırmayı başarmıştım. Sanırım bugün pekte iyi geçmeyecekti, üstelik kendimi fazlasıyla yorgun ve uykulu hissediyordum. Tüm gün boyunca yataktan çıkmamayı tercih edebilecek durumdaydım... bu çok sıkıcı geliyordu kulağa.

"Seni sevdiğim için yaptım..." dedi tanıdık o ses. Mırıldıyor hatta sayıklıyordu. Hemen yanımdan gelen ses yüzünden başımı çevirdiğimde Jerome'u görmüştüm. Jerome yanımda yatıyordu? Bu o kadar da önemli değildi, en azından şimdilik. O sayıklıyordu. Ne dediğini anlıyor olsam bile ne gibi bir kabus gördüğünü anlamıyordum. "Bana kızmaktan vazgeç artık." diye mırıldandı. Kaşları çatıktı ve eliyle yorganı sıkıyordu. Keşke zihnini ve o an rüyasında olanları görebilseydim...

Bu haline dayanamayarak yavaşça onun bedenini sarstım. "Jerome, uyan. Rüya görüyorsun." dedim. Onu uyandırmak için biraz daha çabalamamın ardından hızla gözleri aralamıştı ve derin nefesler almaya başlamıştı. Önce etrafa bakındı, sonra da benim gözlerime odaklandı. O bu şekilde bakınca kendimi açıklama yapmalıymışım gibi hissetmiştim. "Kabus gördüğün için sayıklıyordun, seni bu yüzden uyandırdım." dedim. Söylediğime hiçbir tepki vermemişti, doğrudan gözlerime bakmaya devam ediyordu sadece.

"Kimi sevdiğin için ne yaptın?" diye sormuştum birden. Düşünmeden yapmıştım bunu... hatta soruma ben de şaşırmıştım ama merak ettiğim için pekte bir şey yapamadım. Jerome aşık olduğunu söylemişti... belki de bununla ilgiliydi? O kız için mi yapmıştı? Merakla ona bakmaya devam ettiğim sırada o biraz daha kendisine gelmiş gibiydi. Bu soruma cevap almak için olan umudumu biraz daha arttırmıştı. Dudaklarının arasından soğukkanlılıkla şunlar döküldü; "Annem... annemi öldürdüm, onu sevdiğim için."

Annesini öldürmüş olabileceğini hiç düşünmezdim... üstelik sevdiği için yaptığını öne sürüyordu ama kim kıyabilirdi ki sevdiği kişiye? Ben kıyamazdım... Joker'e hiç kıyamamıştım mesela beraber olduğumuz sürece. Anneme ve bir halta yaramayan babama bile zarar vermeyi hiç düşünmemiştim. "Onu seviyorsan neden yaptın?" diye sordum bu kez de. Aslında bunun cevabını bir süre düşünüp kendi içinde arayacağını düşünmüştüm ama öyle olmadı. Anında cevap vermeye başlamıştı. "Onu babamdan kurtarmak istedim, istemediği hayatı yaşamaktan kurtarmak için yaptım." dedi.

Karşımda duran bu kişi annesini babasından korumak için annesini öldürmüştü. Yatmayı kesip yavaşça doğruldu ve sırtını yatak başlığına yasladı. Gözleri benim üzerimden çekilmişti, düşünceli görünüyordu artık. Bu halini anlayabiliyordum özellikle de duyduklarımdan sonra. Üstesinden iyi bile gelmişti sanki...

"Ben anneme bağlıydım, aşıktım ona sanki." dedi. Şimdi kafamdaki taşlar yerine oturuyordu. Bahsettiğim şeyde yanılmamıştım en azından. Aşık olduğundan bahsettiği kişiyi görmüştü rüyasında ve o kişi annesiydi. Kim bilir babası neler yapmıştı, nasıl biriydi... Kendimi bir anlığına yeniden psikolog gibi hissetmiştim, sanırım Harleen'in evinde olmanın bir yan etkisiydi bu da. "Gerçekten sevdiğin herkesin canını en çok sen yakarsın, Harley." dedi.

Joker'i hiç sevmemiş mi sayılırdım bu durumda? Ben onun canını en çok yakan kişi olmanın yanından bile geçemezdim. Hiç geçmemiştim... istesem bile olmazdı çünkü Joker benim ne yaptığımla asla ilgilenmezdi... hemde asla. Onu incitebileceğim kadar yakında tutmazdı beni... Bu yüzden miydi? O da böyle mi düşünüyordu? Onu gerçekten çok sevdiğimi bildiği için beni o kadar yakına almıyordu çünkü incitmemi istemiyordu? Bu olabilir miydi? Bu durumda beni bu kadar incitmesini beni çok sevmesine bağlayabilir miydim?

Ivy'nin Ağzından

Uykumun derin olduğu bir anda boğazıma yapışan el ile çığlık atarak kalkmak istedim. Ancak çığlık atamamıştım, hatta sesim azıcık bile çıkmamıştı. Boğazımı çok sıkıyordu karşımdaki kız. Kimdi bu kız ve bu evde ne arıyordu? Nasıl bu kadar sessiz girebilmişti? Bana duvardan farkı olmayan yüzüyle baktı bir süre ve elindeki hançeri kendi dudaklarına götürüp sessiz olmamı işaret etti. İçeride Jerome ve Harley'in olduğunu biliyordum ama onlardan da bir ses duyamamıştım şimdiye dek. Sanırım hala uyuyorlardı ve evdeki bu kızdan bir haberlerdi.

Ne yapacağımı düşünüyordum, bir şey bulamıyordum. Tedirgin olmaya başladığım sırada yüzünü benim yüzüme yaklaştırıp tahminimce sinirden titreyen sesiyle mırıldandı. "Joker'e ne oyunu oynadınız?" diye sordu. Sesi fazla kısıktı, bu yüzden benden başkasının duymasına ihtimal bile yoktu. O nereden biliyordu Joker'e yaptığımız planı. Boğazıma hançeri yerleştirirken yavaşça elini çekip boğazımı sıkmayı bıraktı. Derin nefesler alıyordum elimde olmadan. Ne diyeceğimi de bilmiyordum.

"Cevap vermek için fazla vaktin kalmadı, Poison Ivy." dedi. Benim adımı da biliyordu... sanırım bu kız her şeyi biliyordu. Artık kaçış olmadığını anlamama rağmen söylemiyordum hiçbir şeyi. Joker'e yaptığımız oyunu Jerome ve Harley'e bile anlatmamıştım ki ben. Harley bunu duysa beni asla affetmezdi. "Batman sana ne yaptırdı?" dedi ve hançeri biraz daha bastırdı. Çok çok az daha olsun bastırırsa kanamaya başlayacağını hissettiğimden konuşmaya başladım.

"Harley'in Rusya'ya gittiğini söyledik." dediğimde gözleri kısılmıştı biraz. Sanırım düşünüyordu ama daha çok arada kalmış gibi görünüyordu. Sanki bu yaptığımızda onun hoşuna giden bir şeyler olduğu kadarıyla hoşuna gitmeyen şeyler de vardı. Karşımdaki kişinin ne kadar tuhaf birisi olduğunu anlatmaya kelimeler yetmezdi. Tam hançeri çekeceğini zannederken beni iyice koltuğu bastırmaya başladığını farkettim. Gözlerinden korkunç bir his alıyordum, bakışları değişiyor ve ürpertici bir hale geliyordu. Yüzündeki sinsi, kötülük kokan gülümsemesinin ardından da yeniden sesini duymuştum. "Harley Quinn nerede?"

Bir bölüm daha geldi, geçti ve bitti. Açıkçası bu bölümü yazarken çok uykum vardı, hala var. Muhtemelen size veda eder etmez yatacağım. Bu yüzden bölümü beğenip beğenmeyeceğinizden pek emin değilim... hoşunuza gitmeyebilir. :( Umarım ki gider... GIF koyamayacağım bu bölüme, önümüzdeki bölümlerde koymaya devam ederim tabii. Jerome'un geçmişi ve düşünce yapısı da büyük ölçüde açığa çıktı bence bu bölüm. Gelecek bölümde ne olacağını ben de bilmiyorum şuan... yazmaya başladığımda öğrenirim diye düşünüyorum. Ivy'nin başına gelen kızın kim olduğunu tahmin ettiğinizi düşünüyorum zaten, fazlasıyla açık. Acaba Harley'i bulabilecek mi, bu da merak konusu tabii. Sizlerin de yorumlarını, düşüncelerini bekliyorum. Kendinize çok dikkat edin!