BENDE KALP VAR 2

♥ 7. BÖLÜM ♥

7

Ertesi gün işe hep birlikte gitsek de Talha bizi kimsenin göremeyeceği ama aynı zamanda da şirkete yakın bir yerde arabasından indirdi. Yolun geri kalanını Cansu'yla yürüyerek devam edecektik. Dikkat çekmemek için Talha şirkete önce girecek, biz de arkasından şirkete giriş yapacaktık. Böylesi herkes için daha sağlıklıydı. Şirketten herhangi birinin bizi Talha'nın arabasından inerken görmesi hepimiz için kötü sonuçlar doğurabilirdi. O gün de bir şeyler saklamanın bana verdiği stresi yaşıyordum. Gizli bir şeyler yapmak beni her zaman korkutuyordu. Her an gerçeklerin açığa çıkma ihtimali kalbimin ritminin değişmesine sebep oluyordu.

Şirkete girdiğimizde asansöre binerek bizim çalıştığımız kata çıktık. Okan her zamanki gibi erkenden gelmişti. Onu Talha ile sohbet ederken bulduk.

Cansu'ya dönerek ''dakika 1 gol 1 yakalanmamışızdır umarım. '' diyerek kaşlarımı çattım.

''Yok, canım benim, sakin ol. Baksana yüzü gülüyor.''

Talha ile Okan'ın yanına giderek hemen durumu analiz ettik. Okan dün Talha'nın evden kaçması ile dalga geçiyordu. Biz de bütün bu olaylardan haberimiz yokmuş gibi davranmaya çalıştık.

''Kız gibi evden kaçmışsın oğlum''

''Oğlum gülmesene. Ne yani çok mu komik?''

Biz de konuşmalara kulak verdikten sonra muhabbete dahil olduk.

''Hayırdır. Ne kaçması?''

Okan gülmesine engel olamayarak ''dün Buketin ailesi Talhalara yemeğe gidecekti ya''

''Eee''

''Eeesi Talha ekmiş bunları. Yemeğe falan gitmemiş. Annesi beni arayarak benimle olup olmadığını sordu.'' Okan Talha'ya dönerek konuşmasına devam etti.''Nerdeydin oğlum bari bana haber verseydin nereye gideceğini.''

''Haber verseydim de anında bizimkilere nerede olduğumu söyleseydin değil mi?''

''Ya çok ayıp olmuştur. Bukete de Raşit amcalara da. Bak madem kızda gönlün yok baştan söyle bitsin bu iş. Böyle nereye kadar kaçacaksın''

''Of kolay mı oğlum o iş öyle hemen söyle bitsin. Bilmiyor musun bizimkileri.''

''Valla ne diyeyim kolay gelsin sana. İşin zor bu gidişle''

Bu günü sorunsuz bir şekilde atlatmayı başarmıştık. İş çıkış saatine yakın telefonuma gelen mesaj ile bu işin de kolay olmayacağını anlamalıydım.

''Ben şimdi çıkıyorum. Eve uğrayıp, kendime birkaç parça kıyafet alacağım. Evde buluşuruz.''

Nasıl yani? Bu gecede mi bizimle kalacaktı? Hatta birkaç parça kıyafet dediğine göre birkaç gün kalmayı planlıyordu. Ayağa kalkarak kapıya yöneldim ve kapıyı kimse içeri girmesin diye kilitledikten sonra Talha'yı aradım.

''Ben doğru anlıyorum değil mi? Sen bu gecede mi biz de kalacaksın yani?''

''Evet, neden ki?''

''Delirdin mi sen. Zaten diken üstündeyim.''

''Evde nasıl kalayım Ezgi. Bizimkiler başımın etini yiyecek akşam yemeğe gelmediğim için. Hem ben evde kaldığım sürece inatlarından vaz geçmeyecekler. Benim bir süre onlardan uzak kalmam gerek ki istemediğimi anlasınlar''

''O zaman başka bir çözüm yolu bul.''

''Buldum işte'' diyerek telefonu yüzüme kapatmıştı.