Uncle Jiang will Scold us!

Part-3 အလိုလိုက္လြန္းတဲ့ရွီးခ်န္

(Zawgyi)

"ဘာ!?"

"လန့္လိုက္တာက်င္းလင္ရာ..ကူစူးမွာေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္းကို တားျမစ္ထားတယ္ေလ"

"စစ္ေကြ်း..မင္းတကယ္ယြင္မုန့္ကိုလိုက္သြားရမွာေပါ့ ဟုတ္လား?"

"ဟုတ္တယ္ ဇယ္ဝူကြ်င္းကိုယ္တိုင္ငါ့ကို ဟန္ကြမ္းကြ်င္းတို့နဲ့လိုက္သြားဖို့ေျပာထားတယ္"

"...."

"ဘာျဖစ္လို့လဲ က်င့္ရီ?"

"မင္း... တစ္ေယာက္တည္းလား...?"

"ဇယ္ဝူကြ်င္း လွြတ္တာေတာ့ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ.."

အျမဲတက္ျကြေနတတ္ေသာ က်င့္ရီတစ္ေယာက္ျငိမ္က်သြားသည္။အမွန္ေျပာရရင္ က်င့္ရီလည္းလိုက္ခ်င္သည္..။ယြင္မုန့္ပြဲေတာ္ေျကာင့္မဟုတ္။စစ္ေကြ်းနွင့္တူတူသြား၍ က်င္းလင္ကိုေတြ့ခ်င္ျခင္းသာ...

အလိုလိုဝိုင္းလာေသာမ်က္ရည္မ်ားကိုပင္သတိမထားမိေလာက္ေအာင္ က်င့္ရီတစ္ေယာက္အေတြးမ်ားသြားသည္။

"က်င့္ရီ ..?ဘာျဖစ္တာလဲ? က်င့္ရီ??ငိုေနတာလား??"

"ဟင္..မင္းကလည္း ငါကဘာလို့ငိုရမွာတုန္း"က်င့္ရီ မ်က္နွာသည္အရင္ပံုအတိုင္းျပန္ျဖစ္လာသည္။

"က်င့္ရီ..ယြင္မုန့္ကိုမင္းလိုက္ခ်င္လို့လား?"

"ဟားဟား စစ္ေကြ်းရာ ငါတို့က်င္းလင္ကိုမေတြ့တာျကာျပီေလ ..ငါလည္းသူ့ကိုေတြ့ခ်င္မိရံုပါဟ"

"ဒါဆို ငါဇယ္ဝူကြ်င္းကိုသြားေျပာျကည့္ေပးရမလား?မင္းကိုပါေခါ္လို့ရလားလို့ေလ"

"စစ္ေကြ်း မင္းဇယ္ဝူကြ်င္းကိုသြားေျပာလို့ ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဇယ္ဝူကြ်င္းပြဲစီစဥ္တာကိုကူညီဖို့လူမရွိဘဲျဖစ္ေနမွာေပါ့ကြ..မင္းသာ က်င္းလင္ကိုငါနွုတ္ဆက္တယ္ေျပာေပး"

စစ္ေကြ်းတုိ့၂ေယာက္ညခင္းအမဲလိုက္ထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနရင္းေျပာဆိုေနျကေသာစကားမ်ားေျကာင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွရပ္နားေထာင္ေနမိေသာ ဇယ္ဝူကြ်င္းတစ္ေယာက္သက္ျပင္းခ်မိသည္။

"ဒီပုံစံအတိုင္းဆို ကူစူးလမုန့္ပြဲမွာလူရွိပါ့ဦးမလား..."
.
.
.
"ရွီးခ်န္ မင္းဝမ္က်ီးဦးေဆာင္ရမွာကိုတာဝန္ယူေပးတဲ့အျပင္ စစ္ေကြ်းကိုထည့္ေပးလိုက္တာေတာင္လြန္လွျပီ..အခုက်င့္ရီကိုပါထည့္ေပးလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ မင္းကိုကူညီီဖို့လူေရာရွိဦးမွာလား?ရွီးခ်န္ရွီးခ်န္ မင္းကေလးေတြကိုအလိုလိုက္လြန္းတယ္"