The Last Quarantine

Season 1: Episode 6

Habang hinahampas ng kundoktor ang kanyang ulo sa matigas na kalsada ay tumatawa siya. Iyong para bang enjoy na enjoy pa siya sa pagpapahirap sa sarili. Iyong para bang nakakakiliti iyong bawat pag-halik ng kalsada sa ngayo'y nabibiyak na niyang bungo.

Napapapikit na lang ako habang lumalakad papalayo sa kanya.

Kinikilabutan man, pinilit ko ang sarili kong maging matatag. Pinilit kong 'wag magpakain sa takot.

Ngunit para bang natigil ako sa aking paghinga. Parang tumigil ang mundo ko noong biglang mawalan ng malay iyong kundoktor. Ngayon ay nakahiga siya. Hindi na gumagalaw.

"We need to leave," Kuya Nero said in between of his involuntary heavy breathing, "we fucking need to leave now."

Pero mabilis ang pangyayari. Bago pa man kami makatakbo ay biglang tumayo iyong kundoktor. Puti na ang kanyang mga mata. Basag na basag ang kanyang noo. Hindi ko na siya makilala.

"Tara na, putangina!" Sigaw ni Tito Theo.

Right after that, I run. I fucking run the fastest extent that I can. Hindi katulad kanina, hindi na ako lilingon. Hindi katulad ng nangyari kanina, hindi na ako magiging pabigat. All I think at that very moment is to just run because that's what I am told.

Habang tumatakbo ay narinig ko ang malakas at nakakabinging hiyaw noong kundoktor. Ang hiyaw na iyon ay malapit na sa hagok. Napapangiwi na lang talaga ako habang pinapakinggan iyon dahil ramdam ko ang unti-unting pagkabasag ng lalamunan niya.

"Shit, naiwan iyong isang container doon!" Kuya Nero mumbled as we continued running for our lives.

"Seriously?" Ate Alexis gave him a subtle haughty look. "Mas mahalagang mabuhay tayo ngayon keysa sa lintik na gasolinang iyan!"

Dinagdagan naman iyon ni Kuya Finn. "Pahirap talaga sa buhay iyang putanginang kundoktor na 'yan. If it wasn't for him, we would not be on this situation! Kung sana, hindi siya tatanga-tangang kinalimutang gasolinahan iyong bus before this motherfucking virus outbreak, sana, makakarating tayo sa New Bilibid Prison nang ligtas!"

Suminghal pa siya. "Dapat lang talaga sa kanya 'yan."

Kumunot ang noo ko sa kanya.

Gusto ko siyang sagutin.

Gusto ko siyang salungatin.

Kasi ang tangina lang ng mindset niya. No one deserves it. Really. At this situation, having your toxicity to overpower your system is never a valuable tool against this circumstances. Nakakainis lang na para bang natutuwa pa siya dahil sa nangyari doon sa kundoktor.

Lumunok na lang ako ng laway. Pilit na pinapahaba ang pasensya ko.

The last thing I want right now is to fight with him.

"Putangina, ano 'to?!" Muling sigaw ni Kuya Finn.

"Shocks . . ." Came by Ate Alexis na ngayon ay napatigil na sa paglalakad.

Idinako ko ang mga mata ko doon sa tinitignan niya. And right away, I automatically stop my feet because of what I saw.

Doon sa subdivision na nilagpasan namin ay may mga lumalabas na infected. They are all yelling. Kagayang kagaya iyon noong ginawa ng kundoktor. It's like . . . a signal or something.

"Nagtatawag ba sila?" Nahihintakutang tanong ni Kuya Nero, pasan niya sa balikat iyong malaking container ng gasolina. Mabuti na lang talaga at malaki ang kanyang pangangatawan.

"I think so," Ate Alexis tilted her head. With crossed arms, she continued eyeing the infected ones, "it's fucking creeping me out."

"Ang dami nila, fuck it!" Kuya Finn is disappointed. "How can we able to fight these," he throw his hand over the direction of the approaching infected ones, "these bullshits?!"

Walang umimik.

Nagpatuloy kaming lahat sa panonood na para bang amin ang lahat ng oras sa mundo.

Iyong para bang walang nag-aabang mula sa likuran namin.

Napapahinga ako nang malalim nang idako ko ang tingin sa aming likuran. And I almost pass out when I saw a group of infected ones, sa bilang ko ay pito sila. They are fucking walking towards us!

Ang isa ay may kutsilyong nakatusok sa mata. Ang isa naman ay nakahubad kaya kitang-kita ko iyong bituka niyang nakaluwa. And the rest have these specific wounds on their skull.

"Guys . . ." Natitigalgalan kong sambit.

Pero para bang wala silang naririnig.

"Can someone please tell me how does this fucking virus existed? This is fucking unreal." Kuya Finn asked.

"Guys . . ." I mumbled again.

"Sabi, human made daw 'yan." Ate Alexis answered nonchalantly, "Arabians are fucking craving for global power kaya naghangad silang makagawa ng pill that could resurrect the dead ones."

"Stupid." Kuya Finn is wincing.

"Guys!" Hindi na ako nakapagtimpi pa, sumigaw na ako.

"Putangina, what?!" Inirapan ako ni Ate Alexis.

Lumunok ako ng laway. Then I heave a sigh first before I point my fingers towards our behind.

"Oh, shit! Bakit ngayon mo lang sinabi?!"

I don't have the energy to fight with her. Ang gusto ko na lang ngayon ay ang makarating sa bus. Mapaandar iyon at makapunta na kami kay Dad.

"We need to move! Kung hindi, maco-corner nila tayo!" Kuya Nero said and we obliged.

Tumakbo na kami papunta sa pitong infected na iyon. Walang isip-isip, basta na lang kaming tumakbo dahil kung hindi namin iyon gagawin, chances of we being cornered by these living deads is the closest scenario that might conclude into a painful reality.

Pero dahil wala kaming plano, kusa na lang kaming napatigil noong isang metro na ang lapit nila sa amin.

Paano kami makakalagpas sa kanila?

Paano kung bigla na lang nila kaming mahigit habang lumalagpas kami?

Tangina, anong gagawin namin?

Those questions were answered by Tito Theo. He is shouting, "Dito kayo sa akin, mga putangina kayo! Mas masarap ako keysa sa kanila!" He is standing on the other side of us, he is dangerously closer doon sa isang infected na nakaluwa iyong bituka.

"Tito Theo!" I yelled through my gritted teeth! Tanga ba siya?! That was so dangerous! Isang maling galaw lang niya, malalapa talaga siya noong infected!

"Tangina, dito kayo sa akin! Come to Papa!" May pag-gesture pa siya ng kanyang katawan. Iyong para bang inaakit pa ang mga infected.

To my surprise, it's fucking working! Iyong pitong mga infected ay lumakad papalapit sa kanya. Iyon ang dahilan kung bakit nagkaroon kami ng madaling daan laban sa palayo sa kanila.

Ayoko sanang tumakbo.

Ayokong iwan si Tito Theo.

Pero hinigit ako ni Kuya Finn sa kamay. Before I knew it, we are running away from Tito Theo . . .