Chapter 05🥀
Longer time
I stared at her completely shocked. What did she just say? Bakit parang may nagawa akong kasalanan? Is she talking about Raya?
Pero walang namamagitan sa amin ni Raya!
I lick my lower lip as I stared at her with gentle eyes. "You don't need to be jealous, Raya is just a friend---"
"A-anong pinagsasabi mo? Me, Jealous? No way hero, It's not healthy." she denied.
I can't hide how happy I am now that I know she's jealous, it means I have a high chance to be her boyfriend!
"Really?" I said trying to hide my amusement, god, she's adorable.
Tumango siya at umiwas ng tingin. I smirk. Naglakad ako papunta sakanya at akmang hahawakan ang kamay niya pero bigla siyang umatras dahilan ng aking pagkabigla.
"N-no, baka may makakita pa sa atin at malaman pa nila dad..." she look away from my gaze.
Binababa ko ang kamay na nasa ere pati ang planong hawakan ang kamay niya. Binalik ko sa bulsa ang aking kamay at napakagat ako sa pangibabang labi.
This is also one of the reason why she can't have a boyfriend. Strict ang parents nya, they will only approved her dating-life after she finishes college. Kaya ko naman maghintay at hihintayin ko siya.
I showed her a stretch of my lips. I understand her worries.
"Sabay na tayong pumasok---" she cut me off.
"You first." trying not to match my gaze she said.
Bumuga ako ng malalim na hininga at tumango. Everyone knows I am courting Jules kaya mas lalo pang nagalit ang parents niya. Muntikan na nga siyang lumipat sa ibang school mabuti nalang hindi natuloy.
Pumasok ako sa loob pero inabangan ko siya sa lobby para sabay na kaming mag-lakad papunta sa respective classroom pero nung mag-cross ang landas namin ay hindi niya ako pinansin.
I sighed and continued walking but I saw someone and for an unknown reason I want to walk besides her.
I lick my lower lip and my feet started walking towards her. Biglang sumagi sa isipan ko ang mukha niya kanina na may suot na eyeglasses kanina.
The moment she close her locker I saw how flinch she was and I don't even know why I'm here! My throat run dry. Why am I here?
"May kailangan ka?" tanong niya habang nakataas ang isang kilay. "hoy asungot tandaan mo tapos na ang kasunduan natin!"
I don't know why my lips just aromatically stretch a smile. "Nope. I came here to ask for your favorite food."
Naalala ko kasi ang sinabi ni Hime that I need to make her Nee-chan happy. Maybe food can make raya happy?
"Wala." showing her death glare, sge turn her back.
Naningkit ang aking kilay at bahagyang tumakbo sa kanyang harapan. "What do you mean, Wala? Are you for real?"
"Oo."
"Damn, Ano bang makakapagpasaya sayo?"
This time she stopped and stared at me. May nakita akong lungkot na sumagi sa mga mata niya pero nawala rin at napalitan ng kakaibang emosyon na hindi ko mabasa.
"I want longer time and effort, 'yun ang magpapasaya sa akin hero."
Sinabi niya 'yun at may kung anong dumaan na sakit sakanyang ekspressiyon bago tumalikod at umalis sa hallway, leaving me thinking wide.
~
I tried to shoot the ball but I still didn't shoot it in the net. Maraming bumabagabag sa isip ko at iisa lamang kundi si Raya...
She kept messing in my head, popping out in the middle of nowhere, making me loose concentration.
"Dude, are you sure ya wanna continue?"
I didn't answer.
Binitiwan ko lamang ang bola at naglakad paalis sa school gym. Isinara ko ang locker pagkatapos ilagay ang ibinigay na notes ni professor.
Nang-isara ko ang locker nagtama ang mga mata namin ni Raya na may kausap na lalaki. Her sweet smile faded as she met mine.
I never saw her smile like that to me before, hindi katulad nung magkasama kaming dalawa. Somehow I find it irratating thinking she really hates my face.
I glared at her and continued walking away from that place. Pero hindi mawala-wala sa isipan ko ang ngiti sa kanyang mga labi at ang lalaking kausap.
Hindi naman kagwapohan at mukhang lampa pa ang lalaking 'yun! baka pag hinamon ko 'yun ng one-on-one sa basketball talo na.
Wait what the fuck!? Bakit nga ba ako nag-kakaganito!? She's not that speacial to make me feel like this!
Umirap ako at sinuot ang earphones. Pumasok ako sa classroom at sinuot ang earphone dahil hindi pa magsisimula ang klasse.
When the song started someone snatches my attention as if she is a goddess walking the floor of our room. Malakas ang hangin ng electric fan parang umaalon ang kanyang buhok dahil sa hangin.
"Raya dito!" sigaw ng isang babae.
My eyes is all focus on staring at her as her lips showed a sweet smile that made my heart go crazy.
Damn.
Napahawak ako sa string ng suot kong earphone habang patuloy na tumutogtog ang musika nito, Biglang huminto ang mundo ko ng bumaling siya sa akin at nanatili ang ngiti niya sa labi na siyang nagpatibok pa nito lalo.
'Crap, stay still heart! You should beat fast only if it's because of Jules! Hindi dahil kay Raya!'
Madali akong umiwas ng tingin sakanya at tinuon ang lahat ng atensiyon sa librong binabasa ko kanina.
Pumasok si Professor Sandoval at nagsimula na ang klasse, Pagkatapos ay binigyan kami ng activity na by pair, pero si professor ang nagdesisyon kung sino ang magiging partner namin sa activity.
"Cabalona at Cordova"
"Estemar at Guerro."
Patuloy sa pagtawag si proffesor, hanggang sa narealize kong hindi papala ako natatawag at pati si Raya.
'Don't tell me...'
"Hiroshi Mitsumi and Hiraya Cervantes."
Sabay kaming tumayo ni Raya ng marinig namin pareho ang aming pangalan. We both look at each other with judgement but somewhere within me I feel happy about it.
Have I gone mad? Why am I feeling this way?
Ang akala ko si Jules lang ang may alam kung paano pabilisin ang tibok ng puso ko pero bakit dobble ang nararamdam ko kapag si Raya na ang kasama at kausap ko?
'Oh fuck, I'm in trouble.'
