Chapter 25🥀
Plano
"Good evening Hime, my princess!" bungad ko sa aking kapatid at hinalikan ang kanyang matatabang mga pisnge.
"Yuck kuya! Amoy pawniiis!" imbes na nagdradrama ako katulad ng dati ay ngumiti lang ako at napapasayaw pa nga eh dahil sa ibang level na kasiyahan. I'd like to shake it off by dancing but it made it more thrilling!
"Mama, I think kuya has tililing."
'Really sis?! Una panis ngayon tililing? Nah, I don't care cause I'm a happy man!'
"Hushh! Princess san' mo natutonan ang word na 'yan?"
"What word mama?"
"The crazy word."
"Ah, kay yaya po they were laughing kasi earlier and I want to laugh too so I eavesdrop their conversation...sorry po."
Mom shook her head and stared at me. Ngumiti ako nagkibit balikat. Ito talagang kapatid ko batang-bata pa pero chismosa na manang-mana kay papa. Hindi ako nagtagal sa sala at umakyat din naman sa kwarto upang makapagbihis kahit na nakangisi parin ako.
"Bakit ba ako inlove na inlove sa kanya?" hindi ko pa kasi alam sa ngayon kung paano pero alam ko 'yung pagiging iba nya sa lahat ang pumukaw sa nararamdaman ko sa'kanya.
I threw myself on my bed while holding my phone in the air and staring at her name. 'Hiraya' naks, kung lagyan ko kaya ng Mitsumi? 'Hiraya Mitsumi' ayun! Bagay talaga kaming dalawa!
Napabangon ako at napasabunot sa aking buhok, tangina! What was I thinking?! Really? Ang badoy ko! I've been inlove before but I wasn't thinking of marrying them, aside from Jules. Oo, naisip ko na si Jules na yung magiging asawa ko pero nagiba eh at 'yun ang hindi ko matanggap nun dahil sa una palang si Jules na talaga pero biglang si Raya na.
Si Raya na nakikita kong makakasama ko sa pagtanda at ina ng aming mga anak. Pwede lang sana kung pang habang buhay na pero alam kong impossible, pero nung unti-unti ko nang naramdaman na mahal ko siya lahat ng impossible naging possible.
I roll to the side of my bed, biting my lips and thinking maybe I should try calling her? Tatanongin ko sana kung tapos na siyang kumain kahit na alas 10:00 na baka may ginagawa siya at malimutan niyang kumain. So I did and to my surprise she answered it immediately.
Shet, lakas ng kabog ng puso ko shet.
"Ouh?" napapikit ako at napangiti.
"Kumain ka na?"
"Anong oras na ba?"
"Alas 10:00" she laughed fakely on the other line and it made my heart hard go wilder.
"E'de tapos na. Haha."
"Hmmm, that's a relief then," I replied with my eyes close ready to fall asleep because her voice is like a lullaby music, calms my nerves everytime she speaks.
"I-ikaw?"
Automatikong bumukas ang dalawa kong mga mata at natahimik ng ilang segundo, hindi ko alam pero ang lakas-lakas ng tibok ng aking puso at parang nilalamig narin ako. It feels like I'm being guilty because of some treason throwned at me.
Alam kong hindi 'yun ang dahilan pero ang marinig siyang tinatanong narin ako ay parang katulad ng resulta nung report card na tatanggapin mo. The long bumpy ride of melting her Cold Heart was now a short ride with a meaningful lesson.
A content smile appeared on my lips before I replied. "Oo. Tapos na..."
"Goods."
"I'm Good?" I teased.
"No you aren't. You were a d-bag."
"By the word 'were' you mean that was before?"
"Oo, nung gago ka sa'akin. Impakto ng ugali."
"Ouched. I was that bad, 'huh?"
"Yeah, you... we're."
"Nagbago nako." seryoso ako at iniisip ko siya habang pingsisisihan ko ang mga ginawa ko sa kanya nuon.
"Totoo ba? Baka nagbago ka lang dahil may plano ka? Sinasabi ko sayo hero wa'g ako---"
"Nagbago ako dahil gusto kong magbago para sayo at Oo may plano ako---" I couldn't continue when her angered tone cut my words.
"Sinasabi ko na nga eh may balak ka---"
"May plano akong paibigin ka dahil hindi ako papayag na ako lang ang nagmamahal sa ating dalawa, You need to love me too. I want you to be mine at higit pa dun sana."
Fuck, I said it! I finally let it out! Take that baby! Taga mo sa bato mga sinabi ko dahil yan totoohananin ko 'yan!
