Lucas(Düzenleniyor)

Sen Tehlikesin

Burağı gördüğüm an koşup ona sarıldım.

"İyi misin?" Telaşlı olduğum belliydi bunu burakta anlamış gibiydi.

"Evet iyiyim." sorgularcasına bir bakış sergiliyordu.

"Burada ne yapıyorsun?" Arkamı dönüp o adamı görmediğimde azıcıkta olsa rahatlama gelmişti.

"Ee ben.."

"Ben tıkırtılar duyup geldim. Ama farelerden gelmiş ses, önemli bir şey yok tatlım" hafif gülümseyerek korkmamasını sağlamıştım.

"Hadi yukarı çıkalım." Kolumdan tutarak beni bodrum kapısından çıkarmıştı.

Deliğin olmadığını farkettiğimde duraksamıştım.

Ben şizofrenim galiba. Artık kendimden bile şüphe duyuyordum.

Gece olduğunu farkettim. Ne kadar zaman geçmişti orda?.

Ben ne yapacaktım?. Galiba artık sonum gelmişti.

Burak ne yapacaktı? Anneside yoktu yanında.Lucastan kurtulmanın tek yolu evi terk etmekti.

Ama aklıma bir laf
takılmıştı "sonun geldi Lidya" belkide Tanrı benim için göndermişti Lucası,Ölüm meleğimdi belkide.

Burağı yatırıp odama geçtim. Pijamalarımı giyip yatağa uzandım.

Buradan kaçamazdım çünkü Burak vardı.

Onuda yanıma alamazdım ailesi vardı.Olayları anlatırsam Canan hanım inanmazdı.

Tımarhanelik olurdum. Kafayı yiyeceğim!.

...

Saat 2ydi. Uyku tutmamıştı. Gerçi,hangi insan evinde katil olduğunu bildiği halde uyurdu ki?.
Ne yapacağım ben?. İç çekerek yatağın diğer tarafına döndüm, ki dönmez olaydım.

O adamın sandalyede oturmuş beni izlediğini gördüm.

"Nasıl geldin buraya?" tedirgin bir şekilde sordum.

"Cidden Aptalsın." bana acıyarak bakıyordu.

Artık dayanamayıp içimden gelen soruyu sordum.

"Ne yaptım sana? Ne istiyorsun benden?"

"Sen benim için bir tehlikesin Lidya. Seni yok etmem gerekiyor."

Sadece yüzüne bakıyordum.,diyecek hiçbir şeyim yoktu.Kalkıp yanıma geldi.

Kafamı kaldırıp ona bakamıyordum..

O ise ürkütücü gözleriyle bana bakıyordu.Bunu hissediyordum.

"Burak.. peki,ona nolacak?" çok merak ediyordum.Sormam gerekiyordu, ki zaten sordum.

"Merak etme o iyi olacak. Sen kendini düşün"
bana gerçekten zavallıymışım gibi bakıyordu

Ne günah işlemiştim ben?.