Lucas(Düzenleniyor)

Ölüm meleğim

Elinde ki kılıcı boynuma sardı.

"Son bir şey söylemek istermisin?."
sonun geldi artık Lidya kandırma kendini.

Kendimi kandırarak bir şey elde etmiyecektim.

Gözümden yaşlar süzülüyordu.

Affet beni Burak..Seni yalnız bırakacağım,böyle bir canavarla..

"Burağa iyi bak." haraket etmediğini farkettim. Sanki bir şeyler düşünüyordu.

"Sen ne zaman kendini düşüneceksin?" hiçbir zaman belki de. Ben yaşamayı haketmiyorum. Ve ölüm meleğim şuan benim canımı alıyordu.

"Öldür beni." dememle kılıcı boğazımdan çekti.
Bu sefer ben soruyorum,Lucas senin amacın ne?

"Beklediğini yapmayacağım." kılıcı yere bırakarak kolumdaki ipi çözmeye başladı.

"Neden çözüyorsun?"

"Daha sonra ölüceksin." neden bu kadar çok uzatıyorsun ki.

"Bitir işte işini!" Bağırdığımda arkasını döndü ve bana bir bakış attı.

"Sus" çok net konuşmuştu değil mi?.Hah.

"Bencilsin Lucas!"

"Ben mi bencilim?" Karşımda bir sandalye belirdi.Karşıma geçip sandalyeye oturdu.
Büyümü yapıyordu bu?.

"Evet." Bencilsin gerçekten Lucas. Artık bunu kabullen.

"Lidya"

"Ne var?" kaba davranmaya çalışıyordum.

"Nasıl bir lanetsin?" lanet mi? Ben mi lanetim?.

"Neden?"

"Sana kıyamıyorum" bu kıyamamış halin mi Lucas? sıcak bıçakla baskı uyguladın vücuduma. Koluma cizik attın. Bu kıyamadığın halin mi?.

"Bana yazık gerçekten.." hayal kırıklığımı belli etmeye çalışıyordum sesimle.

"Niye?" Sessiz kalmayı tercih etmiştim.

"Söyle" hafif sesini yükseltmişti.

"Senden nefret ediyorum" artık tamamen son vermiştim binevi hayatıma.

"Ben edemiyorum" ne edemiyorsun acaba?.

"Ne edemiyorsun?"

"nefret etmiyorsan bu yaptıkların da neydi"

"Etmeye çalıştım. Olmadı." neden kendini buna zorluyordu ki. Saçma.

"Neden benden nefret etmeye çalıştın?."

"Sen.."

"Ben?"