Lucas(Düzenleniyor)

Bu bizim için bir veda değil

Özet:

Elleriyle belimden tutup kendine çekti.

Ne yapıyordu bu?.

Gözleriyle dudaklarıma bakıyordu.

Sakın yanlış bir şey yapmaya kalkma Lucas..

"Neden benden nefret ediyorsun?." o kadar şey yaptıktan sonra bu sorun garipti Lucas.

"Sen şaka mısın?."

"Niye ki?." surat ifadesi ciddileşmişti.

Doğruları söylemek ağır gelecekti eminim.

Belime dolanan elini çekerek bodrum kapısına doğru ilerledim.

"Çekip gitmek sorunlarımızı halletmez.Çocuk gibisin." arkamdan mırıldanıyordu.Bodrum kapısını açıp kendimi dışarı attım.

Sorunlarımız mı demişti o?, ne sorunu?. Benim seninle hiçbir sorunum olamaz ucube.

...

Burağa matematik konusunda yardım ediyordum.

Biraz zorlanıyordu kendisi.

Kapının açılmasıyla arkamızı dönmüştük.

Gelen Canan hanımdı.

İki ay olmayacaklarını söylemişti,ama çok erken olmasına rağmen buradalardı.

"Hoş geldiniz Canan hanım." ayağa kalkarak yanına gittim.

"Ders işliyordunuz galiba?." hafif gülümseyerek burağa bakıyordu.

"Evet." sorusunu gülümseyerek cevapladım.

"Lidya hanım biraz konuşabilirmiyiz?." ne konuşacaktık?

Belkide yağızın ortalığı ayağa kaldırması yüzündendir.Biraz paniklemiştim.

Başımla onayladım ve salona doğru ilerledik.

"Lidya hanım,artık burağa bakıcılık yapmanıza gerek kalmadı artık eve gidebilirsiniz.

Biz olmadığımız sürece ona baktığınız için minnettarım." aslında bir rahatlama gelmişti.Yağız konusu değildi sonuçta.

"Anladım.Burakla ve sizinle tanıştığıma çok memnun oldum gerçekten" gülümseyerek cevapladığım lafımı tebessümüyle karşıladı.

"Ben eşyalarımı toplayayım o zaman." diyerek odama çıktım.

Kıyafetlerimi bavula yerleştirip ana kapıya gittim.Canan hanımda, orada beni bekliyordu zaten.

"Burakcım gel hadi Lidya hanımla vedalaş."
Burağa seslenmişti.Burak gelip tam önümde durdu."Hoşçakal Lidya."

Sarılmıştı.

"Kendine iyi bak tatlım.." gülümseyerek dışarı çıktım.

Arabaya doğru ilerliyordum,kulağımda bir ses çınladı.

Bu ses Lucasa ait olmalıydı.

"Bu bizim için bir veda değil."