Lucas(Düzenleniyor)

Yalan

Notu aldığım yere,yani masaya bırakıp bodrumdan koşarak çıktım.Bu lanet asla peşimi bırakmayacaktı.Sonsuza dek sürecek bir cehennem azabı yaşıyordum.İçimden bir ses intihar etmemin bir yararının olmayacağını diyordu.

Odama girdim ve kıyafet dolabına yöneldim.Dolapta duran bavulumu aldım ve elime geçen tüm kıyafetlerimi bavula koydum.

Anahtarımı alıp evden çıktım.Gördüğüm ilk taksiye bindim.Ürkütücü bir evde kalmak istemiyordum,o yüzden bu gece bir otelde kalacaktım.

...

Otele gelmiştim.Hemen bir oda ayarlayıp asansöre bindim.Bu asansör kafayı mı yedi?.Kat sayıları değişiyordu..sekiz,dokuz,iki,yedi..sıfır.
Asansör durmuştu,ama gideceğim katta değil..

Asansör bembeyaz bir odaya açılmıştı.O kadar beyazdı ki galiba kör bile olmuştum.

Odanın sonunda merdiven vardı.Merdivenin olduğu yöne doğru ilerledim.Merdiven yukarıya doğru çıkıyordu.Sonunda bir kapı ve ya oda olmalıydı,zaten aynı şey..Ağır adımlarla merdivenden çıkmaya başladım.Çık çık bitmiyordu..kaç basamak bu?..

...

Uzun bir aradan sonra merdivenin bir odaya çıktığını gördüm.Odanın kapısını ittirdim,bu oda diğer odanın aksine simsiyahtı.Karanlık değildi ama odada bulunan tüm eşyalar siyahtı,ürkütücü bir havası vardı.

Çalışma masası tarzında bir masa vardı önümde,aynı zamanda masanın takımı olan koltukta oturan ve arkası bana dönük olan biri de..

Koltuk bana taraf döndü..ve karşımda bana öfkeli gözlerle bakan Lucas vardı.

"Bakıyorum kimler gelmiş,sevgili karım."ayağa kalktı ve ağır adımlarla bana doğru yürümeye başladı,aynı zamanda konuşuyordu da.

"Beni sevmeyen bir eşim var,ne üzücü değil mi?."tam karşımda durdu ve lafını bitirdi.

"Aslında bu eşim içinde üzücü bir durum.."

"Beni sevmeyerek ölümü göze alıyor." ne ima etmeye çalışıyordu?.

"Senin gibi cani asla sevilmeyi haketmiyor.." gözlerinin içine bakarak konuşuyordum,gözlerindeki öfkeyi görmem çokta zor değildi.

"Neden seviyormuş gibi davrandın?."

"'Seviyormuş gibi' mi davrandım?!,Lucas ben seni seviyordum!,beni öldürdüğünü duyana kadar tabi!." ilk kez Lucasın irkildiğini gördüm..

"Bana sesini yükseltme küçük hanım!."kulaklarımı çınlatacak kadar yüksek sesle bağırmıştı.

"İstediğimi yaparım!."bu sefer daha sert çıkmıştı sesim.Bir anda kendimi Lucasın kollarında buldum.Burun burunaydık..

"Ne yapıyorsun.." fısıldayarak konuşmuştum.

"Lidya.." burnu burnuma değiyordu..

"Direan'e inanman beni üzdü.."

"Sana çok aşığım..bunu görmemen beni daha çok üzüyor."dudaklarımda hissettiğim baskıyla kendimi Lucasa bırakmıştım..

"Hiç mi güvenmedin bana?.."

"Lucas.." niye bilmiyorum ama fısıldayarak konuşuyorduk.

"Beni bu yalana inandır.."

"Seni yalana değil gerçeğe inandıracağım Lidya'm.."

Lucas'dan..

Direan'le çok kötü kavga etmiştik,hıncını Lidya'mdan çıkarmıştı.Neyse ki ilişkimiz bitmeden toparlamıştım..

Bu yalanı söylemeye neden tenezzül etmişti bilmiyorum ama Lidya'nın aşkıma inanması için elimden geleni yapacağım.

İlk aşkım ve son aşkım olmalıydı..Gerçek aşkı bulmak zordur,onu kazanmak daha da zordur..Lidya artık beni sevmiyordu,yani dediğine göre öyleydi.Onun sevgisini tekrardan kazanmalıydım..

Ne olursa olsun..

Kadın okuyucularımın 8 mart dünya kadınlar gününü kutluyorum,Sizleri seviyorum❤️