Soğuk Bir Ankara Gecesi

1.Bölüm:Uzun Geceler

Bölüm şarkısı:Sara Naeini-Del Yar

Karanlık bir gecede kalmış herkese...

Yelda

İsmimin anlamı en uzun gece.İsmim benim kaderimdi.Uzun geceler hep ensemdeydi.Nefes alamadığım,gözyaşlarımın ruhumu yaktığı,kalbim ortasına acının yuva yaptığı,yağmurun düştüğü yeri acıttığı geceler yaşadım ben.Yalnızlık bir şeytan gibi gölgemde gezdi.Yılan dilinden dökülen sözleri sinsi sinsi dolaştı etrafımda,yalnızlığın şeytanları,dört bir yanımı kuşattılar,bu savaşta ne silahım vardı ne de kendimi savunabileceğim bir zırhım,o savaş meydanında ateşten okların altında kaldığımda hiçbirşey yapamadım sonra bir ok saplandı kalbime,oraya zehrini akıttı,siyaha bulandı kalbim,katran kadar acı,gece kadar yoğun bir siyah.Sonra her yerime dağıldı o zehir,duygularımı öldürmedi ama onların üstünü örttü,onları bastırdı,duygularıma işkence etti o siyah.Ve ben beyazımı kaybettim.

Yine o uzun gecelerden birindeydim işte hoş hiç gitmemişti ki o geceler.Sırtımda yağmurdan dolayı ağırlaşmış sırt çantam,ıslak bir kabanım ve her adım attığımda ses çıkaran converse'lerim vardı.Saat gecenin üçüydü ya da beşiydi bilmiyorum,zaman kavramını uzun zaman önce yok saymıştım,zamanda çok canımı yakmıştı benim.Akrep beni dondurmuş,yelkovan beni yakmıştı.Akrep ve yelkovandan istediğim tek şey bazı geceler hızlı geçmeleriydi ama onlar beni dinlememiş ve istememişlerdi.Onlar bile beni terk etmişlerdi.O yüzden zamandan nefret ederdim.Hiç birşeyim planlı değildi benim,saat görmeye dayanamazdım mesela.Bazen derslere bile bakmazdım saat kaçta diye ya da zilin çalmasına kaç dakika kaldığını bile bilmezdim ben.Nefret ederdim zamandan,aslında çoğu şeyden nefret ederdim.

Şimdi Ankara sokaklarında dolaşıyorum.Hava soğuk,yavaş ama dondurucu bir ayaz var,ayak parmaklarım buz kesmiş,parmak uçlarım kıpkırmızı,burnum akıyor,gözlerimin akları kırmızıya boyanmış.Kulağımda bir kulaklık,Rusça bir şarkı çalıyor,
odaklanamıyorum.Önümü dahi göremiyorum.İçtiğim şaraplardan olsa gerek.Ama vücuduma zıt,kalbim alev alev yanıyor,'görmüyor musun ayazı,ne kadar soğuk,neden geçmiyor yangının'diye sormak istiyorum ama soramıyorum,biliyorum çünkü,haklı kalbim bu haykırışlarında,zorluyor göğüs kafesimi'geçir benim acımı'diye,ağlıyorum'yapamam'diyorum.Ben aciz ve zavallı bir kızım,herşeyden korkan,hassas ve herşeye kırılan,fiziksel olarak zayıf,içinde fırtınalar kopan ama dışında kılı kıpırdamayan bir kızım ben.'Geçiremem acını ben'diyorum titreyen dudaklarımla,yalvarmaya devam ediyor kalbim,sadece bakıyorum,artık ağlamıyorum,bomboş bakıyorum.Ruhsuz bir insan gibi.