Soğuk Bir Ankara Gecesi

12.Bölüm:Gizlerin İzleri

Bölüm Şarkısı:Mavi Gri-Ben Sende Yandım

Bu zamana kadar aynalardan korkmuştum ve ömrüm boyunca onlardan kaçmıştım.Her aynaya baktığımda içimdeki canavar dişlerini göstererek gülüyordu.Yaralarımı ve acılarımı yüzüme vurup,onlarla eğleniyordu.Ondan korkuyordum.Pençeleriyle geçmişimi gösterip'bak sen busun,sen zavallı ve aptal bir kızsın,hiçbir zaman aşamıyacaksın bu duvarları,korkularını yenemeyceksin'diyordu.Kaçırıyordum gözlerimi korkuyla.Bakmıyordum aynalara.Olduğum kişiden kaçıyordum.Bu vücuttan bu ruhtan.Görmekten korktuğum şeylerden kaçıyordum.

Benim gücüm vazgeçmeyişimdi demiştim.

Yalandı.

Ben herşeyden kaçardım,kendimden bile.

Bir iğne ve ip alıp yarasını dikebilirdi insan ama acısınıda dikip,ızdırabı kapatabilirmiydi?Onu o ipin altına koyup hayatına devam edebilir miydi?Unutabilir miydi?Peki ya ip birgün çözülürse ne olurdu,bir daha tutmazdı ip o yarayı,bir daha iğne geçmezdi deriden.Sonra izler kalırdı.

Bende şimdi elimde bir iğne ve bir iple dikiyordum yaramı.Bacağımdaki bacak yarasını.Bacağımın derisini kesmişti o adam sonra da bir iğne ve ip vermiş onu dikmemi söylemişti.

Her iğne deliğinde daha çok acıyordu canım,daha çok ağlıyordum.Göz yaşlarım yaranın üzerine gelip orayı yakıyordu.Kendi kendime zarar veriyordum.Ellerimdeki kanlar avuç içlerim deki kader çizgilerine dolmuştu.

Kaderim kanla dolmuştu.

Her bir çizgide koyu kan daha çok kaderimi kirletiyordu.Daha çok oraya yayılıp beni bitiriyordu.

Sonunda bittiğinde İpi ve iğneyi odanın ortasına attım ve kendimi duvara çekip kafamı yasladım.Derin derin nefesler alırken odaya girdi.Üzerinde siyah bir pantolon ve siyah bir gömlek vardı.Bana baktı,gülümsedi ve odanın ortasına gelip iğneyi ve ipliği aldı.Dışarı çıkacakken yorgun sesimle"neden yaptın bunu bana?"dedim.

"Eğer kendin öğrenmezsen yaralarını dikmeyi,herkes gelir ve söker dikişlerini"

Dedi.