Kaç yağmur geçmişti üstümden,kaç keder ıslatmıştı kirpik uçlarımı,kaç acı dolaşmıştı ruhumda,kaç hayal kırıklığı doldurmuştu göğüs kafesimi,acının o soğukluğu parmak uçlarıma kaç kez değmişti,yalnızlık kaç kere çalmıştı kapımı?
Yelda Kargısan yaşadı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözler. Gözlerin içine bir tohum ekersen çiçek yavaş yavaş yeşerir ve kirpiklerine dolanır.Sonra göz çizginde gezer o çiçekler.Her gülümsediğinde kokuları yayılır yüzüne.Yaprakları teninde gezerken her dokunduğu yeri iyileştirir.Sonra gamzelerine dokunur ve o çukura güneş getirir.O güneşte daha da dallanır ve genişler.Boynundan sarkar o çiçekler,şah damarının etrafında dolanır ve köprücük kemiklerine inerler.Tomurcuklarını oraya bırakır ve o kemiğin etrafında sarılır.En son göğüs kafesine dökülür o yapraklar.Çiçek bahçesi göğüs kafesini çepeçevre sarar ve kokusunu yayar.
Ama bazen o koku bir rüzgarla gider ve çiçekler kor olur.Kemiklerini yakar.Şah damarınıkeser,gamzelerinin içindeki bahçe bataklığa dönüşür ve güneş o bataklıkta kaybolur.Göz çizginden kan akar ve kirpiklerinin etrafındaki dallar kurur.Sonra o tohum binbir parçaya ayrılır.Gözülerinin her bir köşesine acı ve hüzün saçar.
O gözleri bilirdim.
Karşımdaki adamında gözleri öyleydi.Kirpiklerinde acı vardı.Gamzelerindeki bataklık bütüngüzelşeylerini almıştısanki.
Ona bakarken daldığımı fark ettiğimde gözlerimi kırpaştırarak odak noktamı masaya verdim.Lerin ve Karin yine bir konu hakkında tartışıyorlardı.Karin "hayır senin el lezzetin yok kızım,neyine gastronomi yazdın"dediğinde Lerin sinirle"yalan söyleme,çokta güzel yapıyorum,beni kıskanıyorsun canım"dedi ve sinir bozucu gülümsemesini yüzüne taktı.Karin"ben mi seni kıskanacam"dedi ve sahte bir kahkaha attı."Aynen canım,küçükken yaptığım pasta seninkinden güzel oldu diye benimkini köpeğimize yediren bendim sanki"dedi Lerin.Herman"ne?"derken bir yandan da gülüyordu.Karin sinirli bir bakış attı."Yalan söyleme be,kendin buzdolabına koymamışsın,sonra yemiş köpek,bana suç atıyorsun"dedi.Lerin"aynen aynen,ben eminim o gün koymuştum buzdolabına ama sen kıskançlığından köpeğe verdin ve babama kendi pastanını yedirttin"dedi ve gülüp"ay güzel olsa yine iyi,babamın yüzündeki ifadeyi görecektiniz.Adam iki saat kustu."dedi.Herman ve Efruz gülerken bende dayanamadım ve güldüm.Karin bana baktı ve"bari sen yapma Yelda,bana inanmıyormusun?"dediğinde ellerimi havaya kaldırdım sonra da ağzıma fermuar işareti yaptım.Karin sinirle kalktı ve"ben derse gidiyorum,hadi abicim"dedi ve Hermanı yerinden kaldırdı.Efsada onlara katıldı ve ayağa kalktı.Saçıma bir öpücük kondurdu sonrada masadan uzaklaştı.Onlar giderken Herman hala gülüyordu.Lerinden ayağa kalktığında ona baktım."Benimde dersim var sonra görüşürüz"dedi ve bana sarılmak için yaklaştı."Dikkat et,çantanda silah ve kulaklık var.Boş vaktinde tak ve iki kere üstünebasınca bizle iletişime geçeceksin"dedi ve masadan uzaklaştı.
