The Billionaire's Ugly Wife

55

Chapter 55
"Dahil ayaw din ni Serenity ipaalam sa iyo. Masyado masama loob sa iyo ni Serenity to the point na kahit pangalan mo ayaw niya marinig," ani ni Fabian. Nanginginig na sinabi ni Francis na wala siyang kasalanan. Aksidente ang nangyari.

"Alam ko at alam ko na naniniwala si Serenity na wala ka kasalanan," ani ni Fabian pagkatapos bumuga ng hangin at pinantayan si Francis.

"Kahit hindi sinasabi ni Serenity alam ko na walang araw na hindi ka niya hinihintay kahit imposible na dumating ka," ani ni Fabian. Napatigil si Francis at inangat ang tingin.

Napatayo si Francis at sinigawan ito sinabi na huwag siya lokohin ni Fabian.

"Alam ko galit na galit sa akin si Serenity! Kasalanan ko ang lahat bakit—"

"Cut it out kung iyan ang sinabi sa iyo nina mom at dad," ani ni Fabian na kinatigil ni Francis.

"Kami ni Serenity ang pinakanakakakilala sa iyo at siguro nga masama loob ni Serenity pero alam ko na hindi iyon dadating sa punto na sa galit niya gusto ka niya mahirapan at maging malungkot," ani ni Fabian. Napakamot sa likod ng ulo si Fabian at sinabihan ang kapatid na umuwi na.

Paalis si Fabian nang sabihin ni Francis na familiar sa kaniya iyong babae na kasama ni Fabian.

Napatigil si Fabian at lumingon. Pinagpagan ni Francis ang sarili at tiningnan ang kapatid.

"Wala ka din naaalala about her?" tanong ni Francis. Napakunot ang noo ni Fabian at tinatanong ano ibig sabihin nito.
—

"Hindi mo ba talaga titigilan ang pamilya ko!"

Pinigilan ng mga pulis si Victoria nang tangkain nito sugurin si Sonia na kararating kasama ang asawa.

"Ano sinasabi mo? Mukha ba ako nagdala sa kulungan ng kapatid mo?" tanong ko at kalmado na umupo sa isang bakante na upuan.

Gusto ko matawa ngayon sa reaksyon nina Victoria ngunit hindi ko magawa dahil sa mga batang nasa loob din ng kwarto na iyon.

Nanginginig ang mga bata after sila tingnan ng masama nina Mrs Valencia ngunit hinawakan ko ang kamay ng isa sa mga bata dahilan para mapatingin ito sa akin.

"It's okay. Pagkatapos nito magiging malaya na kayo," ani ko. Naiiyak si Kath na tumango. Ito iyong anak nga daw ni Victor tapos binaboy nito.

Nandoon kami 'nong paisa-isa na nagtanong ang mga pulis sa mga bata.

"Na—namatay ang mom ko sa panganganak sa bunso namin. Hindi tumigil ang pagdurugo niya at ayaw siya dalhin ni...  Ni Vincent sa hospital," ani ni Kath. Ramdam na ramdam ko ngayon ang lamig ng mga kamay niya.

"14 ako 'nong sinimulan niya ako galawin hanggang— hanggang sa nabuntis ako at itong batang ito ay pangalawa na sa anak ko," ani ni Kath. Madami sa mga pulis na nasa loob ang hindi makapaniwala after marinig iyon.

Tiningnan ko ang mga Valencia. No reaction except kay Victor na nanlalaki ang mga mata.

Ibig sabihin alam iyon ng ina ni Victor at ni Victoria. Hindi ako makapaniwala na tiningnan sila.

How come na may nage-exist na mga tao na katulad nila.

Pinutol ang interview dahil nagsimula magkaroon ng panic attack si Kath at dinala siya sa hospital kasama ang mga bata para ipa-check ang mga ito sa psycharatist pero bago iyon tiningnan muna ang kalagayan nila at pina-full body check up.

Habang nasa waiting room kinausap ako ni Kath.

"Ang mom ko. Nalaman ko na isa siya sa mga madre sa orphanage na iyo," ani ni Kath. Napatigil ako after marinig iyon.